Κατά κόσμον η Κυριακή ήταν κι είναι για τους πιστούς μέρα ιερή, καθώς ηχούν οι καμπάνες της εκκλησίας, δηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο την έναρξη της Θείας Λειτουργίας, όπου ο ιερέας διακηρύσσει στους πιστούς τον Λόγο του Θεού. Μέσα σε ένα κλίμα κατάνυξης και βαθιάς αγάπης, λοιπόν, σημειώθηκε ένα όχι και τόσο συνηθισμένο για τα εκκλησιαστικά περιστατικό, στο τέλος της Θείας Λειτουργίας στο Πουλίδειο γηροκομείο. Στέλεχος του κόμματος «Νίκη» πλησίασε τη βουλεύτρια του νομού Καβάλας με τη Νέα Δημοκρατία, Αγγελική Δεληκάρη, την έβρισε (εντός του ιερού χώρου, αξίζει να σημειωθεί αυτό) διότι «τόλμησε» να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο που αφορούσε τον πολιτικό γάμο των ομοφυλοφίλων ζευγαριών και προέβη (εντός του ιερού χώρου, ξαναλέμε) σε χειροδικία έναντι της βουλεύτριας.
Η κυρία Δεληκάρη, αμέσως μετά το περιστατικό περιέγραψε τα όσα βίωσε εντός του ιερού χώρου. Ειδικότερα ανέφερε: «Εμφανίστηκε αμέσως η γυναίκα αυτή και μου έδωσε ένα χαστούκι με όση δύναμη είχε. Έγινε πολύ γρήγορα. Φώναζε “έξω, έξω, αίσχος”.» Η αντίδραση των υπόλοιπων κομμάτων για αυτήν την κατάπτυστη κίνηση ήταν (ευτυχώς) άμεση, καθώς όλοι καταδίκασαν το εν λόγω περιστατικό. Ο πρόεδρος του κόμματος «Νίκη» καταδίκασε επίσης το περιστατικό, αναφέροντας μάλιστα πως έχει τεθεί στα αρμόδια πειθαρχικά όργανα του κόμματος, ωστόσο στην ίδια γραμμή δε συντάχθηκε ο βουλευτής του κόμματος Νίκος Παπαδόπουλος, που δήλωσε πως «όταν παραβιάζεται και φιμώνεται η συντριπτική πλειοψηφία θα έχουμε τέτοια πράγματα. Ακόμα και μέσα στην Εκκλησία πιστοί αρχίζουν να μοιράζουν σφαλιάρες». Σε αυτή τη δήλωση ο πρόεδρος του κόμματος κ. Δημήτρης Νατσιός, τού παρείχε απόλυτη κάλυψη σχολιάζοντας πως «δεν είναι προτροπή σε βία, αλλά πηγαίος αυθορμητισμός».
Το γεγονός που άνοιξε τον ασκό της ηθικολογίας και της υποκρισίας είναι ένας νόμος που ούτε μείωσε συντάξεις, ούτε άνοιξε τον δρόμο για απολύσεις εργαζομένων, ούτε ώθησε σε περαιτέρω φτωχοποίηση τους πολίτες, αλλά εξασφάλισε ένα αυτονόητο δικαίωμα σε κάποιους συνανθρώπους μας. Βέβαια, ίσως να είχε αποτραπεί το περιστατικό αν ο ίδιος ιερέας δεν είχε αναγγείλει την είσοδο της βουλεύτριας στον «οίκο του Θεού», όμως και πάλι, κανείς βουλευτής που ψήφισε την ισότητα στον γάμο δε θα έπρεπε να νιώθει την ανάγκη να προστατευτεί ή να κρυφτεί, αφού εν τέλει έκανε απλώς το ανθρώπινο κι αυτονόητο.
«Η Εκκλησία είναι αγάπη. Παραπονιέται, λέει τις θέσεις της, είναι σταθερή σε αυτές, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αγάπη είναι εκείνη η οποία είναι πάνω από όλα, καθώς, επίσης, η ευγένεια και η ανοχή» δήλωσε από την πλευρά του ο κ. Ιερώνυμος, όπως μετέδωσε η ΕΡΤ, ενώ συμπλήρωσε πως «αυτά τα περιστατικά οφείλονται και στην παιδεία του καθενός και στην επίδραση μερικών ανθρώπων οι οποίοι εκλαμβάνουν πολλά πράγματα της Εκκλησίας σαν εκδίκηση. Η Εκκλησία, όμως, δεν εκδικείται. Αγαπάει, αλλά δε φεύγει από τις θέσεις της». Σήμερα το πρωί σε τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΪ, οι παρουσιαστές Άκης Παυλόπουλος και Δημήτρης Οικονόμου φιλοξένησαν έναν ιερέα που εξέφρασε την άποψη πως «η εκκλησία τους δέχεται όλους, όπως θα δεχτώ έναν αμαρτωλό, έναν ληστή». Αμέσως παρενέβησαν οι παρουσιαστές με προβοκατόρικο τρόπο και τον υποχρέωσαν, ουσιαστικά, να ανασκευάσει τη δήλωσή του.
Σε αυτό το σημείο ας αναλογιστούμε: μήπως έχει έρθει η ώρα για την αναθεώρηση του Άρθρου 3 του Συντάγματος καθώς και τον άμεσο διαχωρισμό της Πολιτείας, της Εκκλησίας και του σχολείου; Κι αν αυτό το περιστατικό μοιάζει σε πρώτη φάση ασύνδετο με μια τέτοια κίνηση, ας μην ξεχνάμε τον ρόλο που έχει διατελέσει στην εγχώρια πολιτική σκηνή εν γένει η θέση και η άποψη της Εκκλησίας, αφού θα ήμασταν τουλάχιστον αφελείς αν δεν παραδεχόμασταν την επιρροή της. Θα έρθει λοιπόν η στιγμή να ξεφύγουμε από αυτό το καθεστώς; Δεδομένου ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι θεοκρατικό και δεν ασπάζεται απόψεις που οδηγούν σε νόμους του Θεού που γίνονται αυτόματα και νόμοι του κράτους, μήπως, καλό θα ήταν, να αποτάξει η πολιτική σκηνή κάθε πιθανή παρέμβαση της Εκκλησίας στα κοινά;
Η θέση της Εκκλησίας είναι δίπλα στους πιστούς, εντός των ιερών πυλών, και διαχρονικά η δουλειά της είναι να διακηρύσσει μέσω των εκπροσώπων της την αγάπη για το συνάνθρωπο, χωρίς περαιτέρω στηλιτεύσεις. Όταν λοιπόν καταδικάζει τη βία, καλό είναι να μην το κάνει επειδή «ανέχεται τα αμαρτωλά τέκνα της», αλλά επειδή αναγνωρίζει πως αδικήθηκαν τα τέκνα της, τελεία. Ο ανθρωπισμός κατά το δοκούν θα πρέπει να απομονωθεί. Ας μην ξεχνάμε πως οι κληρικοί είναι δημόσιοι λειτουργοί, συνεπώς, δεν αμείβονται για το «νομοθετικό» τους έργο, ούτε μπορούν να δίνουν οποιοδήποτε άλλοθι για «λιθοβολισμό» όποτε κρίνουν σύμφωνα με τα δικά τους πιστεύω πως υπάρχει προσβολή. Είμαστε όλοι άνθρωποι, είμαστε όλοι ίσοι, αυτό είναι η δύση, αυτός είναι ο πολιτισμός μιας υγιούς κοινωνίας.
Συντάκτης: Αμέλια Έβανς
