Μια σκέψη για το «μάθημα αγνότητας» που προτείνει ο Δημήτρης Νατσιός

Αγνότητα, ουσιαστικό γένους θηλυκού, σε έναν περίπλοκο κόσμο που «μισεί» τα θηλυκά πλάσματα αλλά και κάθε πλάσμα που δεν είναι σχηματισμένο στα δικά του μοτίβα. Μια λέξη που δύσκολα κανείς θα μπορούσε να της δώσει άλλη σημασία από τη δική της, μια λέξη που δύσκολα κάποιος που θα την ακούσει θα υποθέσει πως πρόκειται για εργαλείο προώθησης ιδεών.

Οι εκλογές πέρασαν, ακούστηκαν πολλά, η Βουλή διαμορφώθηκε, συνεπώς είμαστε σε θέση ετοιμότητας να ακούσουμε πολλά. Ωστόσο, υπάρχουν ήδη κάποιες φωνές (του παρελθόντος) με μανδύα μέλλοντος, οπού η χροιά τους λειτουργεί ως ξυπνητήρι, όλων των αισθητήριων νευρώνων μας. Στα πλαίσια των φωνών αυτών, τέθηκε επί τάπητος (μακριά από μας) να εισαχθεί ως μάθημα στο σχολείο «η αγνότητα» δια στόματος του κόμματος «ΝΙΚΗ» και του Δημήτρη Νατσιού στον ANT1.

Εννοείται, προφανώς, μα πώς είναι δυνατόν να μη διδάσκεται ήδη στα σχολεία της Ελλάδας; Τι κι αν τα σχολεία δεν έχουν καθηγητές ή οι υποδομές τους είναι απαρχαιωμένες με απόρροια να πέφτουν στέγες στα κεφάλια των μαθητών. Τι κι αν όλο το σύστημα της εκπαίδευσης από την πρωτοβάθμια έως τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, θέλουν ρηξικέλευθες αλλαγές (ουσιαστικές). Τι κι αν δεν υπάρχει σωστή δομή μαθήματος του επαγγελματικού προσανατολισμού, με ό,τι συνέπειες κι αν έχει αυτή η κατάσταση. Τι κι αν η μόνη σεξουαλική αγωγή που λαμβάνουν οι μαθητές είναι το πορνό που βλέπουν στα κινητά τους. Τι κι αν στα σχολεία μας καθημερινά έχουμε περιπτώσεις επιθέσεων, μπούλινγκ. εκβιασμών. Το θέμα είναι η αγνότητα παιδιά, εκεί είναι το πρόβλημα.

Βρέθηκε εκπρόσωπος του κοινοβουλίου να προτείνει την εισαγωγή του συγκεκριμένου μαθήματος, λοιπόν, με μια πρόταση βγαλμένη από την εποχή που τα σχολεία, ήσαν χωρισμένα σε θηλέων κι αρρένων κι οι καθηγητές περπατούσαν με μια βίτσα στο χέρι. Τότε που υπήρχε μάθημα οικοκυρικά αλλά όχι πολιτική αγωγή. Όσοι, όσες, όσα την ακούσαμε, θεωρήσαμε για μια στιγμή ότι πρωταγωνιστούσαμε στο «theHandmaid’s Tale». Δεν απέχει πολύ, ούτε θα θεωρηθεί ακραία σκέψη αν αναλογιστούμε την έννοια της αγνότητας, όπως τη θέτουν. Μάλιστα, η δήλωση αυτή ήταν σε συνέχεια της θέσης περί της προστασίας του αγέννητου παιδιού, για να ολοκληρωθεί το αφήγημα.

Πείτε λοιπόν πως έχουν λυθεί όλα τα παραπάνω ουσιαστικά ζητήματα της εκπαίδευσης κι ήρθε η ώρα να εισαχθεί η εν λόγω θεματική ενότητα στα σχολεία. Εδώ τίθεται μια σειρά ερωτημάτων, ήτοι, σε ποια ομάδα παιδιών θα απευθυνόταν; Ποια θα ήταν η ύλη; Σε ποια σχολική βαθμίδα θα μπορούσε να ενταχθεί; Για το διδάσκον προσωπικό δεν τίθεται λόγος, καθώς μόνο ένας θα ταίριαζε και το όνομα αυτού, Κωνσταντίνος Κατακουζηνός.

Περνώντας εν τάχει σε μια γρήγορη αποδόμηση όλων των παραπάνω, θα σταθούμε στην επικινδυνότητα αυτού του μαθήματος, καθώς θα γινόταν δηλητηρίαση των παιδικών μυαλών με απόψεις, τουλάχιστον αναχρονιστικές και μια προσπάθεια να ταχθούμε υπέρ της προπαγάνδας αντί της αντικειμενικής ενημέρωσης και της ουσιαστικής παιδείας. Προφανέστατα, μιλώντας για παιδιά σε προεφηβικό κι εφηβικό στάδιο με ορμόνες να βράζουν, το πιο πιθανό είναι να προκαλούσε δυσφορία, ενοχές για το σώμα τους, αποφυγή σε άλλες πηγές ενημέρωσης και φυσικά αποστροφή για το σχολείο, για άλλο ένα μάθημα.

Τα μαθήματα στα σχολεία θα πρέπει να μαθαίνουν στα παιδιά την αξία του σεβασμού, την αξία του ανθρώπου και την αξία του πολίτη. Το τελευταίο που θα έπρεπε να “διδάσκουμε” είναι η «αγνότητα» των παιδιών με το πρόσχημα της αγαμίας και της αξίας της παρθενίας. Το θέμα είναι να μάθει ένα παιδί να καταλαβαίνει το σώμα του, να γνωρίσει τη σεξουαλικότητά του, την ανατομία του, την αξία της αντισύλληψης, της εμπιστοσύνης, να αποκτήσει κριτική σκέψη, να διδαχθεί τη σημασία μιας επίσκεψης σε γυναικολόγο ή ανδρολόγο, να έχει επιτέλους κάπου να στραφεί για κατανόηση κι όχι για να μπουκωθεί με πρακτικές του 1950.

Θα λέγαμε, τέλος, πως η κοινωνία αναζητά «αγνούς πολιτικούς» κι όχι να γεμίζει τα όμορφα μυαλά των παιδιών με «μεσαιωνικούς» ύμνους. Τα σχολεία έχουν πολύ πιο βαθιές ανάγκες σε σχέση με τη ρηχότητα της πρότασης. Και ναι, αυτού του είδους οι φωνές -πόσω μάλλον όταν προέρχονται από κόμμα της βουλής- μυρίζουν πολύ έντονα αντιδημοκρατικότητα. Και μπορεί αυτό να πουλάνε, αλλά δε θα το αγοράσουμε.

Πηγή φωτογραφίας