Βάλε κι εσύ την υπογραφή σου για να πάει το έγκλημα των Τεμπών στο ευρωπαϊκό δικαστήριο

Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από την πιο μαύρη σελίδα της σύγχρονης μεταπολιτευτικής ιστορίας, και δεν είναι άλλη από τη μετωπική σύγκρουση δύο τραίνων στον μεγαλύτερο σιδηροδρομικό άξονα της χώρας, όπου στοίχισε τη ζωή σε 57 (και για πόσους ακόμα δεν ξέρουμε) ανθρώπους. Σε λίγο καιρό, λοιπόν, συμπληρώνεται ένας χρόνος που 57 αυτές οικογένειες για έναν ολόκληρο χρόνο δεν άγγιξαν τα μαλλιά των παιδιών τους, δεν τα φίλησαν και δεν τα αγκάλιασαν σφιχτά, παρά μόνο συνεχίζουν να κοιτάζουν τα άδεια δωμάτιά τους, όπως χαρακτηριστικά λένε οι γονείς τους.

Γι’ αυτό το έγκλημα, καθ’ ότι διαχρονικά όλοι ήξεραν τις παθογένειες αυτού του σιδηροδρομικού άξονα, αλλά κανείς δεν έπραττε τα δέοντα, έχουν ακουστεί πολλά, όπως εκείνη η αδιανόητη δήλωση, η γεμάτη ευθιξία, δέκα μόλις μέρες πριν τη σύγκρουση, που βγήκε από το στόμα του πρώην Υπουργού Μεταφοράς, ότι δεν υπάρχει ζήτημα ασφάλειας. Δυστυχώς, όμως, υπήρχε και πλήρωσαν με τη ζωή τους νέοι άνθρωποι.

Μέχρι λίγους μήνες πριν, που ρωτούσαμε και ξαναρωτούσαμε τι στο καλό θα γίνει, θα κινηθούν ποτέ οι νόμιμες διαδικασίες, που ακούστηκε από κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης, ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς για την Εξεταστική ή την Προανακριτική για τα Τέμπη. Κι όμως, ενδιαφέρεται όλη η χώρα. Μόλις πριν λίγες μέρες ακούστηκε σε όλη την Ελλάδα η συγκλονιστική ομιλία της κας. Μαρίας Καρυστινού που έχασε την κόρη της στα Τέμπη. Η ίδια, μια τρομερά αξιοπρεπής και γενναία φιγούρα, με τρεμάμενη φωνή μίλησε με γεγονότα κι αποκάλυψε πως πάει να γίνει συγκάλυψη του τραγικού γεγονότος και πως αυτή η συζήτηση θα έπρεπε να γίνεται μέσα σε αίθουσα δικαστηρίου αυτή τη στιγμή. Δεν είναι δύσκολο να αναλογιστεί κανείς αν έχει δίκιο ή όχι, αρκεί να σκεφτεί την ταχύτητα με την οποία μπαζώθηκε το σημείο του δυστυχήματος, όσο ακόμα ψάχναμε νεκρούς.

Και φτάνουμε στο σήμερα. Στο σήμερα όπου, η κα. Καρυστινού, ζητά τη βοήθεια όλων μας, προκειμένου να δικαιώσει τις ψυχές των αδικοχαμένων παιδιών. Συλλέγει ηλεκτρονικές υπογραφές, προκειμένου να αναδείξει την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο· το σύνολο των υπογραφών θα πρέπει να ανέρχεται στις 500.000, κι αξίζει να αναφερθεί πως έχουν μαζευτεί παραπάνω από τις μισές. Γι’αυτό χρειάζεται ένα λεπτό από τον χρόνο σου, και τη δική σου.

Βρείτε το λινκ εδώ

Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για αυτές τις οικογένειες, όπου έχασαν τόσο άδικα τα παιδιά τους εξαιτίας των ελλείψεων ενός «σύγχρονου Ευρωπαϊκού Κράτους». Δεν είναι λαϊκισμός, δεν είναι αντιπολίτευση, είναι το βασικό δικαίωμα ενός κράτους να προσφέρει ασφαλείς δημόσιες μεταφορές στους πολίτες του. Και να αναλαμβάνει την ευθύνη του, όταν δεν το κάνει.

Δε θα πρέπει να δεχτούμε πως απλά αυτά τα παιδιά έγινα «θυσία» για να καλυτερεύσουν οι υποδομές των σιδηροδρόμων της χώρας, όπως άστοχα ανέφερε δημοσιογράφος από τον τηλεοπτικό δέκτη του ΣΚΑΙ. Δεν υφίσταται καμία θυσία, διότι αν γνώριζαν, δε θα έμπαιναν μέσα και θα ήταν στη ζωή τώρα. Κι αυτή η τόσο απλή και ζοφερή αλήθεια, είναι που γεμίζει θυμό τους πολίτες. Πως είναι πολλοί εκείνοι που γνώριζαν κι έκαναν τουμπεκί.

Ας βάλουμε όλοι το λιθαράκι μας, έστω για μια φορά να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες σε όσους έχουν. Η αλληλεγγύη ήτο πάντα το όπλο του λαού στα δύσκολα κι αυτές οι οικογένειες, πλέον, έχουν την αλληλεγγύη για μοχλό πίεσης ενάντια στην αδικία που βίωσαν. Ας κάνουμε αυτό τον μοχλό πίεσης όσο πιο ισχυρό αντέχουμε, για να κυλήσει ο τροχός και να βγει επιτέλους από τη λάσπη. Ας κάνουμε αυτό που πρέπει.