Σε μια πραγματικά «περίεργη» εποχή, τόσο για τις συντροφικές σχέσεις, όσο και για τις οικογενειακές, στη Θεσσαλονίκη, ένας άνθρωπος του νόμου, κοινώς ένας αστυνομικός σύμφωνα με το ρεπορτάζ που δημοσίευσε το in.gr, συνελήφθη λόγω άσκησης απειλών και κατ’ εξακολούθηση παρακολούθησης προς την 37χρονη πρώην σύζυγό του.

Ειδικότερα, την καταγγελία την έκανε ίδια η πρώην του, φοβούμενη για τη ζωή της, (δικαίως δεν έχουν γίνει και λίγες γυναικοκτονίες τα τελευταία χρόνια). Το πρώην ζευγάρι, είχε χωρίσει, γεγονός που μάλλον ο 48χρονος αστυνομικός δε δέχτηκε ποτέ, με απόρροια να επιδιώκει επίμονα επικοινωνία μέσω των σόσιαλ, αλλά και μέσω τηλεφωνημάτων. Ωστόσο, δεν έμεινε εκεί, αφού συστηματικά παραβίαζε και τον οικιακό της χώρο καθώς πήγαινε κάτω από το σπίτι της και κοινώς, της χτυπούσε τα κουδούνια απαιτώντας να τη δει.

 

 

Όλο αυτό το σκηνικό, τρομοκράτησε την 37χρονη γυναίκα, η οποία κατήγγειλε τη σωρεία των παραβιάσεων, γεγονός που τον οδήγησε στην πόρτα του αυτοφώρου, ενώ σχηματίστηκε δικογραφία με τα αδικήματα της απειλής κατ’ εξακολούθηση με επιμονή καθώς και την επιδίωξη μόνιμης επικοινωνίας. Αξίζει να σημειωθεί, πως ο κατηγορούμενος ανταπέδωσε τη μήνυση προς την πρώην σύντροφό του, για ενδοοικογενειακή βία.

Σε μια πρώτη ανάγνωση του ως άνω γεγονότος, θα πρέπει να αναφερθεί πως το επάγγελμα δεν καθορίζει και την ποιότητα του ανθρώπου, αλλά συμβαίνει το αντίθετο, ο άνθρωπος καθορίζει την εκάστοτε επαγγελματική ιδιότητα. Μια αστυνομική επαγγελματική ιδιότητα δε θα πρέπει να λειτουργεί ως μανδύας παραβατικών πράξεων, υπό τη στέγη της ατιμωρησίας ή της πιο ήπιας μεταχείρισης από τους τυχόν συναδέλφους. Κι αυτή είναι στην προκειμένη περίπτωση και η βασική συνιστώσα μιας ιστορίας, που μπορεί και να έλειπε, αν δεν είχαν προηγηθεί οι τραγικές εξελίξεις με τη γυναικοκτονία στους Αγίους Αναργύρους που έθεσε την Αστυνομία στο μικροσκόπιο. Ασφαλώς θα μείνουμε στο ότι οι αρχές έκαναν αυτό που έπρεπε, όμως δεν είναι και λίγες οι φορές που μια παραβατική πράξη ενός αστυνομικού πέρασε στα ψιλά, λόγω της ιδιότητάς του.

Ως προς το πολύπονο θέμα της παρενόχλησης, η κοινωνία μέσα από την εικόνα της οικογένειας θα πρέπει να μάθει στα παιδιά της αλλά και στους ενήλικους που την απαρτίζουν πως κανένας άνθρωπος δεν είναι κτήμα κανενός. Είτε σε σχέση, είτε σε γάμο, δεν ανήκουμε πουθενά πέραν του εαυτού μας κι οι άνθρωποι μπορεί να σχετίζονται μεταξύ τους χωρίς να εξαρτώνται. Εφόσον αποφασιστεί μια διακοπή σχέσης ή ένα διαζύγιο, αυτόματα θα πρέπει να γίνει κοινά αποδεκτό αμφότερα, αυτό λέγεται πολιτισμός κι αυτός μας ξεχωρίζει από τη ζούγκλα. Βασική υποχρέωση των οικείων αλλά και των κοινωνών ενός πρώην ζευγαριού, τέλος, είναι να μπορούν να διακρίνουν πότε ένα από τα δυο μέρη χρειάζεται βοήθεια, προκειμένου να αποδεχτεί τον όποιον τυχόν χωρισμό.

Για ένα μέλλον χωρίς κακοποιημένες γυναίκες, χωρίς φόβο είναι σημαντικό να επανεξετάσουμε το πώς διδαχθήκαμε τη σημασία της ελευθερίας και σε αυτό ακριβώς να επανεκπαιδεύσουμε κι επανεκπαιδευτούμε. Οι έχοντες αξίωμα και οι μη.

Συντάκτης: Αμέλια Έβανς
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου