Χθες το απόγευμα στις Συκιές Θεσσαλονίκης, εκτυλίχθηκαν σκηνές βγαλμένες από αρχαία τραγωδία, δίχως όμως να επέλθει η κάθαρση και η λύτρωση, όταν μια 42χρονη, εντοπίστηκε νεκρή από τον αδελφό της. Ο θύτης ήταν ο 69χρονος πατέρας της, ο οποίος μετά την αποτρόπαια πράξη του, προσπάθησε κι ίδιος να δώσει τέλος στη ζωή του. Οι αρχές εξετάζουν τα αίτια καθότι ακόμη δεν είναι ξεκάθαρα, αλλά οι πληροφορίες που έρχονται στο φως είναι πολύ πιο δραματικές από όσο φαντάζεται ο μέσος νους. Η 42χρονη φέρεται να έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας από την ηλικία των 14 ετών, ενώ ο πατέρας της φέρεται να είπε στον αδελφό της, πως δεν άντεχε να τη βλέπει να βασανίζεται από το εν λόγω αυτοάνοσο, το οποίο μάλιστα το τελευταίο διάστημα είχε επιδεινώσει την κατάσταση της υγείας της. Αιτία θανάτου; Ασφυξία.
Λίγο αργότερα μέσα στην ημέρα, συνελήφθη ο πατέρας της στην Τούμπα, ο οποίος σύμφωνα και με την επίσημη ενημέρωση της αστυνομίας έφερε τραύμα στην κοιλιακή χώρα, που προκάλεσε ο ίδιος στον εαυτό του. Ως αυτή τη στιγμή νοσηλεύεται στο Ιπποκράτειο και διαμορφώνεται εναντίον του το κατηγορητήριο της ανθρωποκτονίας με δόλο.
«Από 14 ετών είχε σκλήρυνση κατά πλάκας. Όταν εγώ ήρθα εδώ τη βρήκα στο αναπηρικό καροτσάκι. Ήταν ένα γλυκύτατο χαμογελαστό πλάσμα», ανέφερε γειτονικό πρόσωπο όταν ρωτήθηκε για το εάν γνώριζε τα τραγικά πρόσωπα της ιστορίας. «Τρεις ημέρες την πρόσεχε μια κυρία και τις άλλες ο πατέρας της. Ο πατέρας ήταν λίγο απόμακρος αλλά δεν είναι εύκολο να έχεις το παιδί σου σε αυτή την κατάσταση.»
Με αφορμή το γεγονός αυτό, ανοίγει ένα τεράστιο κεφάλαιο που έχει απασχολήσει τόσο τον νομικό κλάδο όσο και τον ιατρικό· αξίζει να ληφθεί υπόψη πώς ούτε η ευθανασία επιτρέπεται στη χώρα μας αλλά ούτε και η ανθρωποκτονία κατ’ απαίτηση ή η υποβοηθούμενη αυτοχειρία, χωρίς καν να γνωρίζουμε αν επρόκειτο εξ αρχής για μια τέτοια περίπτωση. Άλλωστε, αξίζει να αναφερθεί πως για την πράξη της ανθρωποκτονίας κατ’ απαίτηση ο ποινικός κώδικας είναι ξεκάθαρος και το απαγορεύει. Ο οίκτος δεν οπλίζει το χέρι κανενός και δεν πρέπει να δικαιολογεί την όποια πράξη ενάντια στο υπέρτατο αγαθό, που ονομάζεται ζωή.
Η αξία της ζωής θα έπρεπε να είναι δεδομένη χωρίς να εξαρτάται από την κατάσταση αυτής, δηλαδή το αν νοσεί η όχι. Κι αν λάβουμε υπόψη την ψυχική εξουθένωση των φροντιστών ή την ανεπαρκή τους εκπαίδευση ή την ανύπαρκτη βοήθεια που λαμβάνουν σε σχέση με την όποια κατάσταση αναπηρίας και πάλι δεν μπορεί να το χωρέσει ο ανθρώπινος νους πώς ένας πατέρας φτάνει στο σημείο να πνίξει την κόρη του, που η φροντίδα της ενδεχομένως να αποτελούσε για εκείνον ένα μη διαχειρίσιμο ζήτημα. Κι όμως, κάτι τέτοιο, πέρα από σκληρό, είναι και μια εξαιρετικά εύκολη μετάφραση των γεγονότων, πράγμα που γεννά ακόμα μεγαλύτερη αγωνία για την προστασία των ανθρώπων που νοσούν και βρίσκονται να χρειάζονται διαρκή φροντίδα και που συχνά βρίσκονται στο έλεος των φροντιστών τους και την ωριμότητα ή μη, την ικανότητα ή μη, που έχουν για να ζήσουν πλάι τους. Κι αυτό δεν είναι μόνο σκληρό, αλλά κι απάνθρωπο.
Όλοι μας έχουμε στον περιβάλλον άτομα, άξια, που τυγχάνουν να νοσούν είτε σε βαριά είτε ελαφριά από κάποιο αυτοάνοσο, που ενδεχομένως να τους στερεί τη δυνατότητα κίνησης ή αυτονομίας. Και σκύβουμε το κεφάλι μπροστά τους κι υποκλινόμαστε για τη δύναμη που έχουν για ζωή. Κι ίσως, αν δίναμε επιτέλους τη βαρύτητα που χρειάζεται να δώσουμε, πέρα από την ποιότητα ζωής τους που θα έπρεπε να είναι κύριο μέλημα, και στην ψυχολογική επιβάρυνση και το burn out των φροντιστών των ατόμων με αναπηρίες, που έχει οδηγήσει και στο παρελθόν σε παρόμοια περιστατικά, να μη θρηνούσαμε κανένα θύμα ξανά. Γιατί θα βλέπαμε αυτόν τον απόμακρο πατέρα και την ενδεχόμενη ανικανότητα να έχει τον τίτλο του φροντιστή αλλά και γιατί η γυναίκα αυτή θα είχε την κοινωνία και την πολιτεία δίπλα της, να της παρέχει τη στήριξη και την προσοχή που είναι απαραίτητη.
Δυστυχώς, μετράμε άλλη μια γυναίκα που δεν είναι δίπλα μας, δυστυχώς μια αδελφή μας αύριο δε θα ξυπνήσει, διότι κάποιος αποφάσισε υπό τον μανδύα του οίκτου, να της αφαιρέσει το δικαίωμα στο όνειρο, στην ανάσα, στον ήλιο.
Γιατί φτάσαμε σήμερα να μετράμε τόσο λίγο τη ζωή;
Φωτογραφία: protothema.gr
Συντάκτης: Αμέλια Έβανς
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
