Ο πρωτογενής τομέας για τη χώρα μας αποτελεί τη θεμέλια λίθο του ΑΕΠ, κοινώς το αποτύπωμά της στην οικονομία, εκτός ότι είναι τεράστιο, είναι εν γένει και πολύτιμο. Ωστόσο, οι χρυσές εποχές στον αγροτικό τομέα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, με απόρροια οι αγρότες, όπου είναι εξίσου μια ευαίσθητη κατηγορία εργαζομένων, να παλεύουν με ό,τι έχουν κι ολομόναχοι.
Τα φώτα της δημοσιότητας είχαν πέσει πάνω τους, στις τρομερές πλημμύρες στον Θεσσαλικό κάμπο, όπου για λίγο βιώσαμε την απόγνωση των ανθρώπων που έχασαν το βιός τους αλλά το ξεχάσαμε κι αυτό (καλέ εδώ ξεχάσαμε τα Τέμπη, στον Θεσσαλικό κάμπο θα κολλούσαμε).
Έναν χρόνο και κάτι μετά, τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν πάλι στους αγρότες, αυτή τη φορά όμως είναι οργισμένοι, είναι αδικημένοι και το ξέρουν και το ξέρουμε. Τα μπλόκα τα οποία έχουν στήσει, (προφανώς) με τα δίκαια αιτήματά τους, θα συνεχιστούν έπειτα από την πανελλαδική σύσκεψη στη Νίκαια της Λάρισας που είχαν εχτές (06/02/2024). Δεν το κάνουν διότι θέλουν να δυσκολέψουν τη ζωή μας, ούτε διότι έχουν ελεύθερο χρόνο ή όπως διακινείται από τον κόσμο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, «υποκινούνται από πολιτικές σκοπιμότητες».
Ζητάνε τα αυτονόητα όπως να δοθούν οι αποζημιώσεις, τόσο από τον ΟΛΓΑ όσο και από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, που είναι ήδη μειωμένες κατά σαράντα τα εκατό (40%). Καθότι οι οικείοι οργανισμοί έχουν απαξιωθεί από τη σημερινή κυβέρνηση κι έχουν αποστελεχωθεί. Ζητούν να λυθεί σύντομα το πρόβλημα της Κάρλα, έπειτα από τις πλημμύρες, ζητούν αφορολόγητο πετρέλαιο (την ίδια ώρα όπου ένας εφοπλιστής το έχει), ζητούν να μπει πλαφόν στα 0,07 λεπτά η κιλοβατώρα, προκειμένου να έχουν ένα κόστος παραγωγής, πιο οικονομικό κι όχι δυσβάσταχτο, όπως είναι τώρα.
Ζητούν εγγυημένες τιμές στα προϊόντα τους, καθώς την ώρα που δίνει ένας αγρότης το σιτάρι του με 0,25 το κιλό και το ψωμί φτάνει στον καταναλωτή στην καλύτερη των περιπτώσεων στα 2 ευρώ, καταλαβαίνουμε αυτομάτως πως κάτι πάει αρκετά λάθος. Το κόστος παραγωγής, λόγω των συνθηκών που επικρατεί στις εταιρίες διανομής σε καύσιμα κι ηλεκτρικό, έχει καταστήσει την ίδια την παραγωγή ως πολυτέλεια, κάτι το οποίο δημιουργεί τεράστιες απώλειες στον αγροτικό κλάδο. Πλέον η μειωμένη παραγωγή είναι προ των πυλών ενώ θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πολύ σοβαρά. Αυτό μας λένε οι αγρότες μας, αλλά ποιος ακούει;
Από την αντίπερα όχθη η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει για ακόμα μια φορά στα ψιλά αυτές τις αντιδράσεις, είτε βαφτίζοντάς τις ως κομματικά υποκινούμενες, είτε μοιράζοντας υποσχέσεις που δεν πρόκειται για έναν ακόμα χειμώνα να υλοποιήσει. «Ανοιχτό διάλογο με ανοιχτούς δρόμους» ζητάει ο Πρωθυπουργός, την ώρα που θέτει το επιχείρημα πως επί ΝΔ μειώθηκε η φορολογία και τέθηκε υπό διαπραγμάτευση η Κοινή Αγροτική Πολιτική. Από την άλλη, Βουλευτής της ΝΔ, ο Ιωάννης Γιώργος, με πλήρη απαξίωση, αναφέρει πως «εγώ νομίζω σαφέστατα ότι η θέση σας έχει βελτιωθεί και θα σας πω το γιατί: Κάποτε τον αγρότη τον έβρισκα μόνο στο χωράφι, σήμερα τον βρίσκω και μια ώρα στο καφενείο. Παράδειγμα λέω. Σίγουρα η ζωή μας δεν ήταν όπως πριν 20 χρόνια».
Οι αγρότες μας οι τεμπέληδες, οι εκβιαστές που κλείνουν τους δρόμους κι είναι αχάριστοι. Έτσι τους φωτογραφίζουμε και τους αφήνουμε μόνους. Καταλαβαίνουμε όλοι πως η ανάγκη στήριξης αυτών των ανθρώπων μας αφορά όλους, καθώς χωρίς αυτούς τους ανθρώπους δε θα έχουμε στην κυριολεξία να φάμε; Ή έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ να πληρώνουμε τα πάντα διπλή τιμή σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, που ούτε τον αγροτικό τομέα δε μας αφορά να σώσουμε;
Ας απαντήσει ο καθένας στον εαυτό του κι ίσως η απάντηση δοθεί πολύ εύκολα κατά συνέπεια και σε επίπεδο Πολιτείας.
Πηγή φωτογραφίας: Το Βήμα
Συντάκτης: Αμέλια Έβανς
