Καλή και η θέληση αλλά χωρίς πειθαρχία δε θα πετύχουμε τίποτα

Υπάρχουν φορές που νιώθεις ότι έχει αλλάξει η ζωή σου μόνο και μόνο επειδή θέλεις κάτι. Νιώθεις την καρδιά σου να ξεχειλίζει από επιθυμία, καμία φορά νομίζεις ότι θα σπάσει το κεφάλι σου, σαν να εκρήγνυνται μέσα του μικρά βεγγαλικά κάθε φορά που συνειδητοποιείς πόσο πολύ θες αυτό το κάτι να γίνει πραγματικότητα. Άλλες φορές ξαγρυπνάς το βράδυ λόγω ένταση κι οραματίζεσαι το πώς θα είναι όταν φτάσεις τελικά εκεί. Όταν ζήσεις αυτό που τόσο λαχταράς, αυτό που δε σε αφήνει σε ησυχία. Ενίοτε το να οραματίζεσαι συμβαίνει και στον ξύπνιο σου. Πηγαίνεις στη δουλειά, στα σπίτια των άλλων ή και στο δικό σου, βγαίνεις έξω, κάνεις τις οποίες δουλειές σου κι έχεις μόνιμα μπροστά στα μάτια σου να παίζει σαν σε οθόνη, αυτό που θες να πραγματοποιηθεί. Κάνεις κινήσεις και βλέπεις με τη φαντασία σου το πόσο διαφορετικές θα είναι στο μέλλον. Γιατί η αίσθηση που μένει είναι ότι ήδη έχει αλλάξει η ζωή σου. Από τη στιγμή που έκανες τη μεγάλη συνειδητοποίηση, οπότε δεν τα θεωρείς περίεργα όλα αυτά. Κινείσαι κι αναπνέεις μέσα από την επιθυμία σου.

Στην ουσία όμως δεν άλλαξε τίποτα. Κοίτα καλύτερα. Πάρε θέση στον καναπέ, ή όπου αλλού είναι βολικά, ακόμα και στα όρθια και οραματίσου λίγο καλύτερα αυτό που θες τόσο. Πού βρίσκεται σήμερα. Πάνω σε ποιο δρόμο πατάει. Ποιες οι κινήσεις σου που θα το φέρουν λίγο πιο κοντά στο να γίνει πραγματικότητα. Ίσως προλάβεις να απαντήσεις «η επιθυμία, που λένε πως κινεί βουνά» παρατηρώντας όμως αυτήν τη σκέψη θα πεις ότι ήσουν λίγο βλάκας και μόνο που την έκανες. Γιατί η κυρία από μόνη της, όχι βουνά, ούτε οδοντογλυφίδες δεν κουνάει από τη θέση τους. Η επιθυμία, μεταξύ μας, δεν μπορεί και πάρα πολλά, εκτός από το να κάνει την αρχή. Και μην απατάσαι, πως η αρχή σημαίνει επιτυχία, είναι μικρή από μόνη της. Για να γίνει κάτι, οτιδήποτε της προκοπής, πρέπει να υπάρξει μέση και τέλος. Σημασία έχει λοιπόν να καταλάβεις τι θα κάνει αυτό που θες να πάρει ένα σχήμα και να κουνηθεί από την ανούσια γλύκα της αρχής. Και αυτό είναι μόνο η πειθαρχία.

Το να κάτσεις να φτιάξεις ένα πλάνο με χαρτί και μολύβι, μικρό ή μεγάλο, εύκολο ή δύσκολο και να το ακολουθήσεις χωρίς αργίες, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς απουσίες, χωρίς παρεκκλίσεις μέχρι το τέλος, ή μέχρι το επόμενο επίπεδο, αυτό θα κάνει τη διαφορά. Μέχρι να μπει δίπλα στο «βήμα ένα» ένα μεγάλο τικ. Και μετά να μπεις να δεις τι έγραψες στο «βήμα δύο» και να το κυνηγήσεις μέχρι να μπει και σε αυτό το σηματάκι της επιτυχίας, χωρίς όμως να κοιτάς τα επόμενα. Αν το πλάνο δε χάσει το πρόγραμμά του θα δεις με τον καιρό ότι θα βρίσκεσαι ολοένα και πιο κοντά στο μεγάλο στόχο. Η πειθαρχία θα έρθει αρχικά με το να πειθαρχήσεις πάνω στον εαυτό σου τον ίδιο. Να τον φέρεις στα ίσα του, να μην τον αφήσεις να ξεφεύγει, να μην καθυστερεί, να μη βρίσκει εμπόδια εκεί που δεν υπάρχουν, ή αν όντως υπάρχουν να πηγαίνει γύρω τους και να μη σπαταλάει όλη του την ενέργεια εκεί, γιατί θα τη χρειαστεί παρακάτω. Να του ζωγραφίσεις στο έδαφος δύο αυστηρές ευθείες γραμμές και να μην τον αφήσεις να βγει ούτε δευτερόλεπτο εκτός. Να γίνεις ρεαλιστής, όχι μόνο στο ότι μπορεί και να μη συμβεί τελικά αυτό το οποίο όλη μέρα σκέφτεσαι, αλλά και για το κατά πόσο όταν τα πράγματα χοντραίνουν ή καθυστερούν, η επιθυμία εμμένει. Και μη βασίζεσαι στους άλλους για να σε κρατήσουν στο πρόγραμμά σου. Είναι δικό σου αυτό που θες, είναι δική σου και η εξουσία που ασκείς στον εαυτό σου. Όπως δική σου είναι και η ζωή. Δεν αφορά τους άλλους πόσα τελικά θα καταφέρεις.

Ό,τι και να λαχταράς, να λαχταράς πιο πολύ το να βρεις τον τρόπο να το πετύχεις. Και να δουλεύεις κάθε μέρα πρώτα την επιμονή και την πειθαρχία σου και μετά τη θέλησή σου. Μη λες «Θέλω να πετύχω το στόχο μου» προτίμησε το «Θέλω να επιμείνω στη διαδρομή». Κάπως έτσι, ό,τι κι αν είναι αυτό που λαχταράς, θα καταφέρεις να το φέρεις με σταθερότητα μερικά βήματα πιο κοντά σου.