Μήπως ξεχνάτε να πείτε πως είστε παντρεμένοι πριν φλερτάρετε;

Λογικά θα συμφωνήσει κι ο παπάς κι ο κουμπάρος, ακόμα και τα εικονίσματα και τα στέφανα –αν είχαν φωνή– ότι έχει κάνει μια παραλειψούλα το Ευαγγέλιο πάνω στο ιερό μυστήριο του γάμου. Και να πεις ότι δεν είχε ευκαιρία κάπου να το στριμώξει ή κάπως να το υπονοήσει; Αλλά, δε βαριέσαι, είχαν τόσα να γράψουν σε αυτές τις άγιες γραφές πια, που είπαν να το αφήσουν να διαδοθεί σαν πωρωτικό κοινό μυστικό.

Ποιο είναι αυτό; Ότι μετά τα εικονίσματα, τα στέφανα στην κορνίζα και τις βέρες, το μότο που επικρατεί είναι το «λατρεμένο απαγορευμένο». Με αρχηγό αυτό, λοιπόν, ξέχασες πάλι, εντελώς κατά λάθος, να πεις στο φλερτ στη γωνία –που σε λίγο θα πάψει να ‘ναι στη γωνιά του αν πλησιάσετε κι άλλο– ότι το δαχτυλίδι στο χέρι σου δεν είναι χρυσαφικό που βρήκες τυχαία στο σπίτι και ταίριαξε με αυτά που φοράς. Είναι η βέρα σου!

Θυμίζει και λίγο θηλιά όσο το φλερτ ζεσταίνεται, η κουβέντα κυλάει, οι ανταποκρίσεις αυξάνονται κι η ατμόσφαιρα σου αρέσει, κυρίως γιατί νιώθεις ότι κατάφερες κάτι φανερά που υπό άλλες συνθήκες –αυτές των τύπων του έγγαμου βίου– θα μπορούσες να πετύχεις μόνο κρυφά. Στα σκοτάδια, σε κανένα στενό ή σε μηνύματα που θα έτρεχες να διαγράψεις μόλις αναγνωστούν, μη σε πάρει γραμμή το έτερον ήμισυ -που παίζει και να μην έχεις και σε πολλή εκτίμηση.

Τα πήρες πολύ πατριωτικά όλα τα «κι οι παντρεμένοι έχουν ψυχή» και ξέχασες ότι στη φράση περιλαμβάνεται κι η ψυχή αυτού που παντρεύτηκες, που δεν έχει ιδέα ότι η σαγήνη σου μοιράζεται με αυτοδιάθεση κι η απόκρυψη ότι έχεις περάσει με επιτυχία απ’ τον Ησαΐα που χόρευε έχει γίνει χόμπι. Βέβαια, να μην ξεχνάμε ότι άλλη τόση ψυχή έχουν κι οι ανύπαντροι, όπως το φλερτ σου για παράδειγμα που νομίζει ότι μιλάει κι αποκρίνεται σε κάποιον εξίσου διαθέσιμο.

Και άντε, πες ότι το ξεπερνάει ότι είναι απλά ένα φλερτ και δε θα πάει παρακάτω, για ποιο λόγο όμως να φάει στη μούρη ότι ήταν απλά άλλη μια στάση στο μεγάλο κατηφορικό ταξίδι ικανοποίησης της αυτοπεποίθησής σου; Για ποιο λόγο να γίνει άλλη μια θυσία στο βωμό της επιβεβαίωσής σου;

Ξέρεις το λόγο. Χαράζει την πορεία του ταξιδιού στην κατηφόρα. Ξεκινάει απ’ το ότι απλά μπορείς. Σε βόλεψε η συγκυρία, ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου κι όλες οι συνθήκες που ευνοούν την ενίσχυση του εγώ σου, και καταλήγει στην πιο ανείπωτη ανάγκη να τα έχεις όλα, απ’ τη στιγμή που σου είπαν –και μετά έβαλες και την υπογραφή σου πάνω σε αυτό– ότι θα έχεις μόνο έναν άνθρωπο, ένα μέλλον, μία ζωή στο εξής.

Κι όλο αυτό το «ένα» θέλει κι όλη σου την ενέργεια για να γίνετε όντως ένα, κι είπες να την ανανεώνεις πού και πού με άλλα δυο ή τρία ή και τέσσερα άσχετα πρόσωπα. Να ξεσπάει κάπου όλη αυτή η αποκλειστικότητα, να ανανεώνεται η πηγή που τη δίνει, να μην εξαντλούνται τα πηγαδάκια με τους φίλους.

Παίζουν και τα άλλα στόματα το ρόλο τους, κι αυτό το ξέρεις. Τα στόματα θες να τα ανακυκλώνουν αυτά, να πηγαίνουν κι άλλο έξω, και παραέξω. Κι αν τύχει και τα μάθει και το έτερον ήμισυ, τα διαψεύδεις ή λες ότι τα φούσκωσαν -όσο φουσκώνεις κι από περηφάνια που το έκανες να ζηλέψει.

Πέτυχες πάλι σε αυτό που απαγορεύεται, εξάλλου, με όσα επιτρέπονται έχεις ένα θεματάκι που πρέπει να κοιτάξεις!