Όσοι φεύγουν σιωπηλοί δύσκολα γυρίζουν πίσω

Από όλα αυτά που ξέρεις και έχουν ειπωθεί για τη σιωπή, για το χρυσό της αντίκτυπο, για τις άπειρες ερμηνείες που φέρει μαζί της όταν πέφτει πάνω σε πράγματα, καταστάσεις και ανθρώπους, από όλα αυτά που σου είπαν οι άλλοι και βίωσες, σπάνια έως καθόλου δε σκέφτηκες ότι στην ουσία της είναι πράξη. Ακόμα και αν κάποιος δεν τη σχεδίασε από την αρχή και δεν έστησε ένα λεπτομερές πλάνο, εν τέλει, σε βάθος χρόνου και επόμενων πράξεων, η σιωπή καθιερώθηκε ως η πιο αποφασιστική πράξη. Η πιο βαριά και ασήκωτη, γιατί είναι αυτή που πάντα θυμάσαι από όλες τις πράξεις που μπορεί να είχαν κόπο, λόγια, ίσως και παραπάνω πόνο.

Έτσι συμβαίνει και θα συμβαίνει πάντα και με τη σιωπή όσων φεύγουν. Από τη σχέση, από τη ζωή σου, από το πεδίο σου, από τη δύναμη των πράξεων σου, από τον αντίκτυπο των λέξεών σου. Από όλα όσα είναι δικά σου στο σύνολο. Δεν είναι μόνο ότι χωρίς λόγια, μεγάλες δηλώσεις και εξηγήσεις, αποχωρούν. Είναι ότι παίρνουν έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Γιατί ξέρεις πια, μετά από τόσα λόγια που είπες εσύ, από τόσα που σου είπαν και δεν έγιναν πράξη ή έγιναν πράξεις που δεν περίμενες, ότι αυτός που φεύγει σιωπηλός, δε θα ξαναγυρίσει.

Τα λόγια γυρίζουν μόνιμα σε ένα αέναο πλυντήριο που μόνο περιστρέφεται γύρω από τα ίδια και τα ίδια χωρίς να ξεπλένει, χωρίς να στεγνώνει, χωρίς να χαίρεται κανείς το καθάρισμά του. Απλώς μόνιμα όλες οι κουβέντες στριφογυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους και τον εαυτό εκείνου που τις ξεστομίζει και ποτέ δε ζαλίζονται. Βρίσκουν δύναμη και συνεχίζουν, επειδή νομίζουν ότι έχουν ισχύ. Κάποιοι θα καταλάβουν νωρίς ότι η σιωπή έχει μόνο οριστικά αποτελέσματα, ότι εκεί δε χωράει πισωγύρισμα και θα μαζέψουν στον σωστό χρόνο αντοχές, απωθημένα και προσδοκίες, θα τα κάνουν καύσιμη ύλη για το όχημα που θα τους πάει μπροστά όσο χρόνο ή κόπο κι αν πάρει.

Κάποιοι θα το καταλάβουν πολύ αργά και αυτή η καθυστέρηση θα έχει συσσωρεύσει τόσα μέσα τους και θα τους έχει στριμώξει που για να μην παραδεχτούν πως κανείς δε γυρίζει πίσω και η σιωπή είναι απόδειξη για αυτό, θα βγάλουν τους άλλους από σκάρτους έως φοβισμένους να δουν την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που πρώτοι οι άλλοι μέσα στη σιωπή και κατά την αναχώρησή τους αντιμετώπισαν, αλλά που ποτέ δε θα είναι αρκετά καλή για όσους άργησαν τόσο να την αντιληφθούν.

Τα λόγια θα είναι πάντα χρήσιμα, κανείς δεν αναιρεί τη δύναμή τους, όση παραπάνω κι αν έχει η σιωπή. Όμως η ζωή γιορτάζει εκεί που δε χωράνε περιγραφές, γιατί απλώς ξέρεις, εκεί που δε χωράνε λέξεις, γιατί έχουν όλα ειπωθεί στις πράξεις και στα βλέμματα, εκεί που δε φτάνουν οι εξηγήσεις, γιατί αρκεί όλη η αποφασιστικότητα χωρίς μπλα-μπλα για να πας παρακάτω. Στο αύριο που για να στηθεί πρέπει να μάθεις να φεύγεις πριν τα λόγια γίνουν πολλά, γιατί αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι δε θα γίνουν ποτέ πολλές οι πράξεις. Επειδή αρκεί μόνο μια για να δώσει νόημα στο ότι φύγεις και δε θα μείνεις, στο τι περιλαμβάνει το αύριο, κι αυτή είναι η σιωπή. Μην το πεις, κάν’ το.