Σε θέλω μα με οδηγείς στην παράνοια

Κοίτα να δεις. Μπορείς να πεις απλά ότι υπάρχει περίπτωση η κατάσταση να θέλει χάπια από ένα σημείο και μετά. Όχι με τη συγκεκριμένη έννοια, αλλά με μια πιο γενική, να βάλεις στο στόμα σου κάτι γρήγορο που θα σου στρώσει την πίεση, ρε αδερφέ. Γιατί με αυτά και με εκείνα μπουκιά δεν έβαλες πάλι, πού να προλάβεις μήνυμα το μήνυμα, εξήγηση την εξήγηση. Δε σε πεθαίνει στα φιλιά -εντάξει το κάνει, αλλά όχι όσο θα ήθελες, άπληστοι είμαστε όλοι, μην το ψάχνεις- θα σε πεθάνει στην πείνα. Κοίτα αν φτιάξεις κορμί, μην το διατηρήσεις. Ένα μπέργκερ είναι πιο σταθερή αξία και φέρνει και το νευρικό σου σύστημα σε φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα. Γιατί ο καιρός είναι δύσκολος και το αντικείμενο του πόθου σου ενίοτε το πάει φιρι-φιρι να φάει όλα τα αντικείμενα γύρω στο κεφάλι. Εντάξει, μεταξύ μας. πρώτα τα έχεις πετάξει στο κεφάλι το δικό σου μπας και σταματήσει να αναπαράγει ξανά και ξανά εκείνη τη νύχτα πάθους ή εκείνες τις παιχνιδιάρικες μέρες που τώρα έχουν δώσει τη θέση τους σε μια παράνοια που δεν είχε προβλέψει ούτε ο -φίλτατος κατά τα άλλα- Νίνο.

Ξεκινάνε από το πουθενά, από μόνα τους έρχονται και σκάνε -σαν λογαριασμοί της ΔΕΗ εκεί που μόλις έχεις πληρώσει το νερό- τα μία κρύο, μία ζέστη, μία στέλνω, μια δε θυμάμαι, μια έλα, μια φύγε. Και κάπου στην πορεία δε θυμάσαι καν ποιος τα άρχισε και γιατί, ποιος έδωσε το πράσινο φως σε αυτό το τρένο του βραχυκυκλωματος συνεννόησης, να έρθει και να σας σύρει κάτω από τις ράγες. Όχι πως δεν έχει και γούστο να χτυπάνε ζονγκ τα νεύρα σου πού και που ή κάθε τρεις και λίγο. Παραδέξου το, σού αυξάνουν τη λίμπιντο. Αλλά από κάποια στιγμή και μετά κάπου θες και εσύ μια φυσιολογική ροή. Αναζητάς μη σου πω και την βαρεμάρα αν είναι να το πάρεις πάλι από την αρχή όλο αυτό.

Όμως εκεί έρχεται η πραγματικότητα, η οποία μεταξύ μας συνάδει με μόνιμα ανεβασμένη λίμπιντο μόνο σε σίριαλ που η πρωταγωνίστρια έχει μπούκλα κομμωτήριο και στον ύπνο της αλαβάστρινα δόντια χωρίς να τη δείχνει ποτέ να τα πλένει και τη σωστή ατάκα ακόμα και αν της μιλάνε Σουαχίλι, και ο πρωταγωνιστής έχει γυαλισμένη φράντζα στη σωστή μεριά και πάντα είναι πανταχού παρών λες και είναι κλωνοποιημένος και τα νύχια του δε βρομίζουν ακόμα και αν καταδέχεται να σου φτιάξει τη βρύση. Ακόμα και να υπήρχαν αυτοί οι χαρακτήρες, ακόμα και αν τους απολαμβάνεις -μαγκιά σου- κάπου ξόφλησαν λίγο με την τρέλα, τα παιχνίδια και τα σκαμπανεβάσματα, γιατί και η ερωτική διάθεση θέλει και την ησυχία της τόσο όσο και το θόρυβό της. Όμως καλά τα λέμε εμείς, καλά τα λες και εσύ, το θέμα είναι τι κάνουμε και επειδή στην τελική αν δεν το κάνεις, αν δεν το φας όλο το πακέτο της παράνοιας, της ασυνενοησίας, του κρύου και της ζέστης, πώς θα ξέρεις αν ο άλλος έχει έρθει εν τέλει για να κάνει καλό ή κακό στην ψυχική σου υγεία; Πώς θα ξέρεις που να κοιτάξεις για να το διαπιστώσεις; Για αυτό καν’ το. Βουτά μέσα σε αυτό το χάσιμο, άφησε να σου αναστατώσει το κρεβάτι, τα μαλλιά, τη ζωή και όλο σου το μέσα και έξω μέχρι να δεις τι θες απ’ το πρόσωπο αυτό και τι θέλει από σένα και τελικά τι θες και από τη ζωή σου.