Τίποτα δε συγκρίνεται με το «με εμπνέεις»

Μόνο μία φορά στη ζωή του καθενός από εμάς –μία, τσεκαρισμένο κι αδιάσειστο– έρχεται ένας άνθρωπος που μπορεί να γυρίσει τον κόσμο μας ανάποδα κι εμάς να μας φαίνεται τόσο φυσικό όσο το γύρισμα της Γης.

Σε αυτόν τον έναν άνθρωπο λες πράγματα που δεν είχες μοιραστεί ποτέ με καμία άλλη ψυχή, ρουφάει τα πάντα και στην ουσία θέλει να ακούσει κι άλλα. Μοιράζεσαι τις ελπίδες σου για το μέλλον, τα όνειρα που ποτέ δε θα γίνουν πραγματικότητα, τους στόχους που ποτέ δεν πέτυχες και τις απογοητεύσεις που σου έριξε η ζωή. Κι όταν κάτι απίθανο συμβαίνει ανυπομονείς να το μοιραστείς μόνο με αυτόν τον έναν.

Κι εκεί ανάμεσα στις αφηγήσεις, τις χειρονομίες και τα επιφωνήματα, σου έδωσε την ιδέα για ένα δικό σου απίθανο. Στην επόμενη αφήγηση σου έδωσε τον τρόπο για κάτι άλλο ακόμα μεγαλύτερο κι ακόμα πιο δικό σου. Στη μεθεπομένη κι όλες μέχρι το άπειρο υπάρχει πάντα κάτι που ανάβει ένα φως στο μυαλό σου για κάτι καινούργιο, για τη δημιουργία ενός πράγματος που δεν υπήρχε πριν ή την εξέλιξη ενός άλλου που υπήρχε ή και της δικής σου εξέλιξης ακόμα. Γιατί όσα γίνονται από αγάπη είναι δικά μας, όσα γίνονται από έμπνευση είναι αιώνια. Κανένα «σ’ αγαπώ» δε θα συγκριθεί ποτέ με το «με εμπνέεις».

Αυτός ο ένας δε θα ντραπεί να κλάψει μαζί σου πάνω στον φόβο σου ότι η ιδέα στο κεφάλι σου είναι τόσο μεγάλη που μπορεί και να μη γίνει, ή να γελοιοποιηθεί για να σε βοηθήσει να την πετύχεις. Το ότι είναι η πηγή της έμπνευσής σου τον κάνει μέρος του σχεδίου για να πετύχει κι εσάς μια ομάδα με έναν κοινό στόχο.

Δε θα σε αφήσει να πληγωθείς –από εσένα τον ίδιο ενίοτε– ούτε θα σε πληγώσει όταν νιώθεις ότι δεν είσαι αρκετός. Θα σου δείξει αυτά που σε κάνουν ξεχωριστό και θα σε εμπνεύσει ακόμα μια φορά να χτίσεις κάτι όμορφο πάνω στον φόβο, πείθοντάς σε ότι εσύ είσαι όμορφος.

Δεν υπάρχει ποτέ πίεση, άγχος ή ανταγωνισμός για το πότε θα φωτίσεις κι άλλο τη λάμπα που σου άναψε παρά μόνο μια συνεχής γαλήνη, που χωρίς να το συνειδητοποιείς δικαιώνει όλα τα μεγάλα που θέλεις να δημιουργήσεις, αφού μόνο με την ηρεμία και τη σιγουριά που σου προσφέρει το να μπορείς να είσαι πάντα ο εαυτός σου, όλα γίνονται πιθανά.

Με αυτόν τον ένα οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας είναι και πάλι ζωντανές σαν να είσαι ξανά νέος, καθώς θυμάσαι από πού ξεκίνησες όταν όλα ήταν φούσκες σε ένα παιδικό κεφάλι και πού κατέληξες, να καταστρώνεις σχέδια με χαρτί και μολύβι, με εκείνο το φτερούγισμα στο στομάχι της πρώτης νιότης σαν να μην πέρασε μια μέρα που ευχόσουν με όλο σου το είναι να πετύχουν.

Τώρα που αυτός ο ένας σύμμαχος ψάχνει με την ίδια αγωνία τρόπους επιτυχίας ξέρεις ότι η πορεία σου και σαν ονειροπόλος ενήλικας δικαιώθηκε. Κι έτσι ανοίγεις την καρδιά σου κι άλλο, την ανοίγεις και στην πιθανότητα μια μέρα η αγάπη αυτή να μην υπάρχει κι ας ήταν κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν πίστευες ποτέ ότι θα υπήρχε εκεί έξω για σένα. Την ανοίγεις και δε σε νοιάζει, γιατί κι η αγάπη να φύγει, η έμπνευση θα μείνει για πάντα.