Τα ανθρώπινα όντα είναι πολύ παράξενα πλάσματα. Η σύνθεση του εγκεφάλου τους έχει την ικανότητα να αναπαράγει σενάρια για καταστάσεις που δεν έχουν συμβεί ούτε πρόκειται να συμβούν, να τους κάνει να πιστέψουν σε πράγματα που είναι ανύπαρκτα ή ακόμα να τους κάνει να αισθανθούν χωρίς καν να μπορούν να περιγράψουν εκείνο που νιώθουν. Ένας εξαιρετικά υγιής εγκέφαλος δε σταματάει ποτέ να επεξεργάζεται εκείνα που συμβαίνουν γύρω και να δίνει σήμα στο ανθρώπινο σώμα ώστε να αισθάνεται, ωστόσο πολλές φορές κι επειδή δεν είμαστε όλοι ειδικοί ως προς τη λειτουργία του, αισθανόμαστε πράγματα που δεν μπορούμε εύκολα να περιγράψουμε. Υπάρχουν λοιπόν 6 συναισθήματα που είμαστε ικανοί να αισθανθούμε άλλα δεν μπορούμε να εκφράσουμε τόσο εύκολα και τα οποία έχουν τα πιο παράξενα ονόματα που ίσως έχεις ακούσει.
Exulansis
Πόσες φορές παλεύεις να εξηγήσεις κάτι σε φίλους και γνωστούς, ανθρώπους που σε ξέρουν μέσα κι έξω και που θα έγραφαν βιβλίο για σένα, αν χρειαζόταν, αλλά μοιάζει με βροχή σε έρημο, δηλαδή αδύνατον; Ε λοιπόν, αυτή σου η προσπάθεια έχει ονομασία και λέγεται exulansis. Το συναίσθημα αυτό περιγράφεται ως η κατάσταση εκείνη που ενώ προσπαθούμε να εξηγήσουμε μια εμπειρία μας σε κάποιο άλλο άτομο, σταματάμε επειδή το άλλο άτομο δεν μπορεί να συσχετιστεί και δεν την αντιλαμβάνεται. Είτε δεν μπορεί να μας καταλάβει, είτε δεν είχε ποτέ παρόμοια εμπειρία ή απλώς δεν ενδιαφέρεται να το κάνει κι έτσι παρατάμε την προσπάθεια επειδή καταλαβαίνουμε ότι το άλλο πρόσωπο δεν πιάνει το νόημα αυτού που θέλουμε να πούμε.
Jouska
Στο νούμερο δύο βρίσκεται το συναίσθημα ονόματι Jouska. Αυτή η συνθήκη, είναι εκείνη κατά την οποία αναπαράγουμε μέσα στο μυαλό μας έναν υποθετικό διάλογο με ερωτήσεις, απαντήσεις, επιχειρήματα κι όλα τα σχετικά -καλά εγώ σε αυτό έχω πάρει χρυσό μετάλλιο ούσα σοβαρή overthinker- λες και μιλάμε στην πραγματικότητα με το άτομο στο μυαλό μας. Για παράδειγμα, το φαινόμενο jouska μάς συμβαίνει όταν ετοιμαζόμαστε να μπούμε σε καβγά ή διάλογο με το ταίρι μας κι έχουμε ήδη σκεφτεί όλα τα «σωστά» επιχειρήματα, λόγους κι απαντήσεις σε πιθανά πράγματα που θα μας πει, κάνοντας σκαλέτα για το πώς θα πάει γενικά όλη μας η συνομιλία πριν καν αυτή πραγματοποιηθεί. Ουσιαστικά, με αυτή την κατάσταση στο μυαλό μας, μπαίνουμε σ’ έναν υποθετικό κόσμο μέσα στον οποίο διάφορα σενάρια για πιθανά ή απίθανα γεγονότα, μπορούν να διαδραματιστούν ή όχι.
Liberosis
Η λέξη liber προέρχεται από τη Λατινική γλώσσα και σημαίνει ελευθερία, γι’ αυτό και το συναίσθημα αυτό περιγράφεται ως η επιθυμία του ανθρώπου να αποστασιοποιηθεί από διάφορες στρεσογόνους καταστάσεις κι εν τέλει να μη δίνει δεκάρα για τίποτα. Κατά βάση, το συναίσθημα liberosis ωθεί τον άνθρωπο σε μια κατάσταση απόλυτης ελευθερίας όπου δεν τον νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, τι θα γίνει στο μέλλον, τι έγινε στο παρελθόν, ελευθερώνοντας τον εαυτό του από οτιδήποτε τον κρατά πίσω. Σε αντίθεση με τα υπόλοιπα συναισθήματα αυτής της λίστας, το αίσθημα του liberosis μπορεί να πραγματοποιηθεί ως απόφαση, δηλαδή εμείς οι ίδιοι συνειδητά να επιλέξουμε να αφεθούμε περισσότερο και να απελευθερώσουμε τον εαυτό μας.
Opia
Σας έχει τύχει εκεί που είστε χαλαρά για καφεδάκι με την παρέα να θέλετε να κοιτάξετε κάποιον γνωστό ή άγνωστο έντονα στα μάτια λες και κοιτάζετε την ψυχή του κι όλα όσα κρύβει μέσα του; Αν ναι, τότε γι’ αυτή σας την επιθυμία υπάρχει ονομασία και λέγεται οpia. Αυτή μας η επιθυμία και πράξη μπορεί να προκαλέσει στο άλλο πρόσωπο το αίσθημα ότι επεμβαίνουμε στον δικό του προσωπικό χώρο και ταυτόχρονα ότι βλέπουμε την ψυχή του κάνοντάς τον ευάλωτο.
Mauerbauertraurigkeit
Καταρχάς φοβερή λέξη, αν παίξεις κρεμάλα με φίλους, γερμανική κι όπως το μέγεθός της, τόση και η σημασία της. Με τη λέξη αυτή, που ούτε να προφέρω δεν μπορώ, ο ανθρώπινος εγκέφαλος στέλνει σήμα κάνοντάς μας να θέλουμε να διώξουμε μακριά όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας, ακόμα και τους πιο κοντινούς μας φίλους και συγγενείς. Πηγάζει από τη λέξη «Mauerbauer» που περιγράφει κάποιον ο οποίος κυριολεκτικά χτίζει τοίχους, έναν οικοδόμο, αν θέλετε, και τη λέξη «Traurigkeit» που σημαίνει λύπη και δυστυχία. Ολόκληρη η λέξη περιγράφει τον άνθρωπο που ξαφνικά κατακλύζεται από κύματα βαθιάς μελαγχολίας και λύπης με αποτέλεσμα να χτίζει τοίχους διώχνοντας μακριά τους ανθρώπους.
Rubatosis
Τέλος, στο νούμερο έξι βρίσκεται το συναίσθημα rubatosis το οποίο περιγράφει τη στιγμή που άθελά μας αναγνωρίζουμε, ακούμε κι αισθανόμαστε πολύ δυνατά τον δικό μας χτύπο καρδιάς. Η καρδιά μας χτυπά χωρίς εμείς καν να δίνουμε σημασία σε αυτή τη δραστηριότητα, ωστόσο μερικές φορές -συνήθως σε φάσεις με έντονα συναισθήματα είτε χαράς, θυμού, άγχους ή λύπης- η καρδιά μας συνεχίζει να χτυπά με τον ίδιο ρυθμό ή και γρηγορότερα αλλά εμείς έχουμε μεγαλύτερη επίγνωση για την πράξη αυτή.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου