«Αν δεν το ποστάρεις στα social είναι λες και δεν έχει συμβεί»

Κατά καιρούς θα έχεις σίγουρα πέσει πάνω σε κάτι ποστ και stories μέσα από τα οποία μπορείς πραγματικά να καταλάβεις ολόκληρη τη ζωή κάποιου. Από το πρώτο δευτερόλεπτο της μέρας μέχρι και το τελευταίο λεπτό της νύχτας είναι όλα εκεί, ανεβασμένα μήπως και ξεχάσει κανείς τι έγινε! Φωτογραφίες από τον πρώτο καφέ, το πρωινό, το μεσημεριανό και ολόκληρο το μενού της μέρας, όλα τα στέκια για καφέ, για φαγητό, για ποτό, όλα τα πρόσωπα που εμφανίστηκαν στη ζωή του, εμφανίζονται σε κάθε στιγμή. Τι είναι αυτή η μανία που πιάνει μερικούς από εμάς και έχουμε την ανάγκη να ανεβάζουμε τα πάντα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ποτέ μου δεν κατάλαβα. Πότε μου δεν κατάλαβα γιατί είναι τόσο σημαντικό να ξέρει ολόκληρος ο κόσμος ή έστω εκείνοι οι «φίλοι» που διαθέτουμε πού είμαστε και τι κάνουμε και πιστεύω πώς δε θα το καταλάβω και ποτέ. 

«Αν δεν το ποστάρεις στα social, είναι λες και δεν έχει γίνει» μου είπε τις προάλλες μια φίλη και για μερικά δευτερόλεπτα ήταν λες και έκλεισε το σύστημα πληροφοριών του εγκεφάλου μου. Φοβισμένη έπειτα, σκέφτηκα πόσες χιλιάδες στιγμές δεν είχαν πραγματικά συμβεί στη ζωή μου γιατί δεν τις είχα ποστάρει πουθενά. Κι όμως, το πιο τρομακτικό είναι πώς δεν είναι μόνο εκείνη η φίλη που σκέφτεται έτσι, αλλά και κάνα δύο ή τρία εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι σε αυτό τον πλανήτη. Τι συμβαίνει λοιπόν στα άδυτα του εγκεφάλου μας, που μας ωθεί σε αυτή την επίδειξη; 

Η ψυχολογία αναλύει αυτή την ανάγκη μέσα από 3 βασικά στοιχεία, τη ζήλια, την ανασφάλεια και την αναζήτηση της προσοχής. Όσο κι αν δεν το πιστεύουμε, πολλές φορές ποστάρουμε οτιδήποτε μας συμβαίνει γιατί πολύ απλά ζηλεύουμε τις ζωές των άλλων. Αυτά που κάνουν, τους τόπους που πηγαίνουν, με αυτούς που είναι και θέλουμε να τους δείξουμε ότι ίσως εμείς είμαστε καλύτεροι. Από την άλλη, ίσως πάλι να νιώθουμε ανασφάλεια και να πιστεύουμε -όπως και εκείνη η φίλη- ότι αν δεν ανεβάσουμε έστω κάτι μικρό που να αποδεικνύει ότι κάτι κάνουμε κι είμαστε ενεργοί, οι άλλοι θα πιστεύουν ότι δε ζούμε κάποια μαγική ζωή. Ότι από τη στιγμή που δε βρίσκεται για πάντα στο προφίλ μας ή για 24 ώρες στο λογαριασμό μας δεν έγινε ποτέ. Και ταυτόχρονα μπορεί και να θέλουμε να τραβήξουμε τη προσοχή, είτε ενός συγκεκριμένου ατόμου ή ολόκληρου του πλήθους για το οποίο μπαίνουμε στο κόπο να βρούμε το σωστό φωτισμό, φίλτρο και γωνία για εκείνη τη μία και μοναδική φωτογραφία ή βίντεο.

Και ξέρω τι σκέφτεσαι ότι υπάρχουν κι αυτοί που ανεβάζουν τα πάντα από τη ζωή τους γιατί το γουστάρουν κι όχι γιατί έχουν κάποια ανάγκη. Και ίσως να είναι κι αυτό, να υπάρχει δηλαδή ένας στους εκατό που να το κάνει επειδή πραγματικά το θέλει κι όχι για να αποδείξει κάτι στον οποιοδήποτε. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι που δεν τους πολύ ενδιαφέρει να κρατήσουν την προσωπική τους ζωή μόνο για την πάρτη τους, ούτε ανησυχούν για την ιδιωτικότητά τους, γι’ αυτό και πολύ εύκολα ανεβάζουν κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους στους πολύ γνωστούς λογαριασμούς που όλοι έχουμε. Ενδεχομένως, να είμαστε όλοι λίγο πολύ εθισμένοι σε αυτή τη μανία της επίδειξης ακόμα κι αν ανεβάζουμε μια, δύο ή δέκα φωτογραφίες τη μέρα. Κάτι θέλουμε να πούμε, να δείξουμε και να αποδείξουμε ο κάθε ένας για το δικό του λόγο. 

Όπως και να έχει, την επόμενη φορά που θα είσαι έτοιμος να ανεβάσεις κάτι στα social, κάνε μια παύση για να δεις αν υπάρχει κάποιος λόγος που θα το κάνεις. Θέλεις ένα συγκεκριμένο πρόσωπο να δει το ποστ ή το στόρι σου; Θες να αποδείξεις κάτι σε κάποιον ή στον εαυτό σου; Κι αν με ρωτάς -που δε με ρωτάς είμαι σίγουρη- κράτησε και κάποιες στιγμές δικές σου κι ας μείνουν μόνο απλές φωτογραφίες αποθηκευμένες στο κινητό σου κι όχι ελεύθερες σε κάποιο ιστότοπο. Και θα έχουν συμβεί, σε διαβεβαιώ.