Αν δεν τον ακουμπάς τον άλλο δεν ξέρεις τι νιώθεις

Αν έπρεπε να απαντήσετε στο ποια «πρώτη στιγμή» θυμάστε πιο ζωντανά με τον σύντροφό σας, θα λέγατε το πρώτο βλέμμα, το πρώτο μήνυμα ή την πρώτη φορά που αγγίξατε ό ένας τον άλλο; Όχι, δε μιλάω για το βράδυ που που κοιμηθήκατε μαζί, αλλά για εκείνο το βράδυ που τα δάχτυλά σας έγιναν σχεδόν κόμπος για να κάνετε μια απλή βόλτα μας στη θάλασσα, ή εκείνο το πρωί που είπατε να πιείτε καφέ και βρέθηκε ασυναίσθητα το χέρι του ενός επάνω στου άλλου, πριν έρθει εκείνη η γλυκιά αμηχανία. Η πρώτη επαφή έκανε για μερικά δευτερόλεπτα το στομάχι να νιώσει τις πολυσυζητημένες πεταλούδες -που λίγο μας άρεσαν και λίγο μας ξεβόλεψαν- και το μυαλό να εκφραστεί λέγοντας «εδώ είμαστε».

Συχνά αυτή η, τόσο απλή, κίνηση είναι ικανή να φέρει το τρέμουλο εκείνο, ακόμα και χρόνια μετά, καθώς είναι συχνά η ίδια που μας με έκανε να καταλάβουμε τι νιώθαμε για τον σύντροφό μας. Τίποτα δε συγκρίνεται με την επαφή από κοντά τελικά. Κανένα μήνυμα, καμιά τηλεφωνική συζήτηση και κανένα like δε θα καταφέρει ποτέ να δώσει το ίδιο συναίσθημα με εκείνο της επαφής, διότι καμία άλλη αίσθηση δεν έχει τόση δύναμη όσο εκείνη της αφής.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Γνωρίζοντας κάποιον και δείχνοντας ενδιαφέρον προς το πρόσωπό του είναι συνηθισμένο η γνωριμία να ξεκινάει σε έναν «εικονικό» κόσμο. Ακόμα κι αν διασταυρωθούν τα βλέμματά σας σε κάποιο μπαράκι είναι πιο πιθανόν όλο το παιχνίδι του έρωτα να ξεκινήσει μέσα σε ένα από τα χιλιάδες μέσα κοινωνικής δικτύωσης του σήμερα. Η αλήθεια είναι πως πολύ σπάνια εκφράζεται κανείς από κοντά, με το που θα δει κάποιον που θα του κινήσει το ενδιαφέρον και δύσκολα ρισκάρει τόσο ώστε να κάνει κίνηση για να γνωρίσει χωρίς να υπάρχει μια οθόνη ανάμεσα. Ευτυχώς από την άλλη όμως, γιατί αυτή η οθόνη που βρίσκεται εκεί μέχρι να γίνει συνάντηση από κοντά, δίνει χώρο στη φαντασία να κάνει παιχνίδι και στο σώμα να επιθυμεί την επαφή σαν τρελό. Ποιο είναι όμως εκείνο το στοιχείο που ξυπνάει χειμάρρους μέσα μας;

Την ίδια ερώτηση είχα κάνει κάποτε σε κάποιο πάρτι, ύστερα από κάμποσα ποτά όταν η παρέα ήταν στη φάση που ήθελε να μείνει μέχρι τις πρωινές ώρες να λέει αμπελοφιλοσοφίες. Κάποιοι απάντησαν ότι για εκείνους η ερωτική πράξη είναι που δηλώνει την έλξη, άλλοι είπαν ότι είναι όλα θέμα του μυαλού, πώς αυτό θα σε πείσει για τα συναισθήματά σου και κάποιοι τρίτοι υποστήριξαν με σιγουριά ότι με κάποιο μαγικό τρόπο το ξέρεις χωρίς να υπάρχει ένα στοιχείο που να σηματοδοτεί την έλξη.

Η πιο όμορφη απάντηση που πήρα όμως ακούστηκε από κάπου στο βάθος, από εκείνον τον φίλο που στην αρχή κάθεται στον καναπέ και δε μιλάει πολύ, μετά από τρία ποτά όμως γίνεται Βολταίρος, Σαίξπηρ και Ρίτσος μαζί. «Είναι η στιγμή που βρισκόμαστε από κοντά με τον άλλον και μπορούμε πλέον να αγγίξουμε, να δούμε και να γευτούμε αυτό που πλάσαμε στη φαντασία μας» είπε, και ήταν εκείνη ακριβώς η στιγμή που θυμήθηκα τη βόλτα που έκανα κι εγώ κάποια στιγμή με τον σύντροφό μου στη θάλασσα στο πρώτο μας ραντεβού κι έγιναν τα δάχτυλά μας κόμπος. Πόσο δίκιο είχε τελικά το φιλαράκι μου -αν και μεθυσμένο. Την έλξη τη νιώθεις μόνο όταν αγγίξεις τον άλλον!

Σκέψου το λιγάκι και θα δεις, ότι είναι αλήθεια πως η επαφή φέρνει και τον έρωτα. Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από το χάδι, διότι μας κάνει να αναβαθμίζουμε σε αισθητό επίπεδο εκείνο που βιώνουμε. Είναι εκείνο που άμα γίνει σωστά  φέρνει ρίγος σε ολόκληρο το σώμα. Είναι μια ιεροτελεστία. Η επαφή έχει μια δυναμική ανεξήγητη που μπορεί να απελευθερώσει έναν κόσμο γεμάτο συναισθήματα και να σε κάνει να πλησιάσεις πιο κοντά στον άνθρωπό σου. Και στην αρχή, ίσως να είναι εκείνο το ένα τυχαίο άγγιγμα που μπορεί να παράγει τεράστιες ποσότητες από ενδορφίνες στον εγκέφαλο και να σου δώσει το σήμα ότι αυτό που μόλις συνέβη σημαίνει κάτι, μα αργότερα όχι απλά είναι ηθελημένο μα κι απαραίτητο.

Πολλοί από εμάς έχουμε ως μέσο έκφρασης αυτών που νιώθουμε το άγγιγμα, την επαφή, την αφή. Μέσα από αυτό μπορούμε να δείξουμε στον άλλον πόσο νοιαζόμαστε, πόσο μας ελκύει και πόσο αναζητούμε και το δικό του χάδι. Λένε πως το άγγιγμα είναι μια μορφή φροντίδας και ένας τρόπος να καθησυχάσουμε τις πιο βαθιές μας ανησυχίες. Κι όπως και το φιλαράκι μου, έτσι κι εκείνοι έχουν δίκαιο. Η επαφή από κοντά είναι το μέσο για να εξελιχθεί η σχέση, να δημιουργηθεί ο έρωτας και να υπάρξει ατελείωτη έλξη ανάμεσα στα δύο πρόσωπα. Εσύ, θυμάσαι εκείνο το πρώτο άγγιγμα που σε έκανε να συνειδητοποιήσεις πώς ένιωθες για τον απέναντί σου;