Όλη μας τη ζωή ακούμε συνέχεια γι’ αυτό το άλλο μισό το οποίο πρέπει όπως και δήποτε να βρούμε. Μας καταγράφεται υποσυνείδητα ότι για να είμαστε ευτυχισμένοι πρέπει να βρούμε έναν άλλον άνθρωπο να μας συμπληρώνει. Από τη στιγμή που μπαίνουμε και γινόμαστε συνειδητά πλέον παίχτες στο παιχνίδι του έρωτα, μια φωνούλα στο κεφάλι μας, μάς θυμίζει ότι στόχος στη ζωή είναι να βρούμε το άλλο μας μισό. Άμα φτάσουμε στο προσωπικό μας ηλικιακό όριο, εκείνη η φωνούλα μέσα στο κεφάλι μας βγάζει ντουντούκα και ουρλιάζει το πότε θα βρούμε τον έρωτα της ζωής μας, πότε θα βρούμε τον άνθρωπο που θα μας συμπληρώσει κι εδώ σταματάω για να ανασάνω γιατί πιέστηκα μόνο και που το σκέφτηκα!
Σαν μικρό διαβολάκι λοιπόν κινείται μέσα στο μυαλό μας κι έρχεται κάποιες πολύ άκυρες ώρες να μας προκαλέσει άγχος για το γεγονός αυτό. Ευτυχώς βέβαια δε ζούμε όλοι με αυτή την έννοια στο κεφάλι μας αφού κάπου μέσα σ’ όλα αυτά συναντάς κι ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τέτοια στερεότυπα και στην εκπλήρωση της εύρεσης του άλλου μισού. Ε λοιπόν σ’ αυτό εδώ το άρθρο θα αναλύσουμε το πώς η θεωρία του άλλου μισού είναι κομματάκι λανθασμένη.
Με μια γρήγορη ματιά στο ίντερνετ θα βρεις εκατομμύρια έρευνες γεμάτες τρόπους που θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις αν έχεις βρει το άλλο σου μισό ή όχι. Έρευνες που εξηγούν ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει, ποια είναι τα σημάδια που θα προσέξεις και ποια στοιχεία θα πρέπει εσύ να ανακαλύψεις έτσι ώστε να σιγουρευτείς ότι έχεις βρει τον έναν και μοναδικό άνθρωπό σου. Άλλοτε πάλι η θεωρία του άλλου μισού βρίσκεται πολύ πιο κοντά μας κι όχι κάπου χωμένη στο διαδίκτυο. Κρύβεται σε μια από τις πολλές κουβέντες που κάνουμε με οικογένεια και φίλους οι οποίοι μερικές φορές μοιάζουν λες κι έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να μας αποδείξουν το γεγονός ότι για όλους εκεί έξω υπάρχει ο άνθρωπος που μαγικά θα ενώσει το μισό εαυτό μας με το δικό του.
Συνεχίζουμε ακούγοντας και διαβάζοντας επομένως όλα αυτά, χωρίς καμία προσπάθεια από μέρους μας κρίνουμε συνειδητά αυτήν την πληροφορία. Κατ’ αυτό τον τρόπο άθελά μας πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε ότι αυτή είναι κι η φυσική εξέλιξη της αγάπης κι άμα εντοπίσουμε κάποιον που έχει τα χαρακτηριστικά εκείνα, αυτόματα νιώθουμε ότι η πορεία μας στον έρωτα έχει τελειώσει! Τι γίνεται όμως άμα στη προσπάθειά μας αυτή δεν έχουμε εντοπίσει κι ολοκληρώσει τον δικό μας εαυτό; Και γιατί άραγε να πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε κάποιον άλλον για να μας συμπληρώσει;
Το λάθος ξεκινάει από τη στιγμή που μπαίνουμε στη διαδικασία να πιστεύουμε ότι μας χρειάζεται γιατί μας λείπει το άλλο μας μισό. Εκείνη λοιπόν την ώρα που αποφασίζουμε ότι για να έχουμε μια χαρούμενη ζωή πρέπει να βρούμε ένα άλλο πρόσωπο να μας τη φέρει, είναι και η ώρα που σταματάμε να ψάχνουμε το πώς θα ζήσουμε με τον εαυτό μας, τις σκέψεις και τα θέλω μας. Πιστεύουμε ότι δε χρειάζεται να ολοκληρώσουμε τον δικό μας εαυτό διότι θα βρεθεί κάποιος άλλος να ολοκληρώσει εμάς. Καταλήγουμε έτσι να μπαίνουμε στις σχέσεις μας μισοί και να βρίσκουμε ανθρώπους που είναι το ίδιο μισοί με εμάς. Παρ’ όλο που κανονικά θα έπρεπε να ψάχνουμε ανθρώπους ολοκληρωμένους κι ανεξάρτητους που τα έχουν βρει με τον δικό τους εαυτό πρώτα κι ύστερα με του άλλους, εμείς επιμένουμε να θέλουμε και να είμαστε κάτι λειψό.
Κάπου μέσα στη γενική ανακατωσούρα και πίεση από εκείνη τη φωνούλα στο κεφάλι μας χάνουμε λιγάκι τη σειρά κατά την οποία θα ήταν καλύτερο να λειτουργούμε. Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ ότι αντί να ξεκινάμε με τη σκέψη πως πρέπει να βρούμε το άλλο μας μισό, να περνάμε από διάφορες σχέσεις και κάποια στιγμή νομίζουμε πως το βρίσκουμε με δεδομένα που μας έχουν δώσει άλλοι, θα έπρεπε να ξεκινάμε το ταξίδι μας στον έρωτα με την εύρεση των θέλω του δικού μας εαυτού, την ολοκλήρωσή του, την αποδοχή και την αγάπη του κι ύστερα στην εύρεση κάποιου άλλου. Το κενό που σου πουλάνε πως έχεις, σε όλους μας δηλαδή, είναι ένα κενό που υπάρχει μόνο στη φαντασία μας και με τη δική μας συγκατάθεση γίνεται πραγματικό. Κι η θεωρία του σφαιρικού ανθρώπου με τα 4 χέρια και πόδια πιο πολύ μοιάζει με το κράκεν, παρά με μια θεωρία που αξίζει να έχεις ως κορωνίδα- με όλο το σεβασμό στον Πλάτωνα.
Για να μπορέσεις πραγματικά να βρεις το ταίρι με το οποίο θα έχεις την ισότιμη σχέση που ψάχνεις, πρέπει πρώτα να σταματήσεις να την έχεις ως αυτοσκοπό κι ακολούθως να βγάλεις από το μυαλό σου ότι υπάρχει ένα τέλειο κομμάτι που λείπει. Αξίζει να ολοκληρώσεις την προσωπικότητά σου και ν’ ανακαλύψεις βαθιά μέσα σου τα χαρακτηριστικά που θα ήθελες εσύ να έχει η σχέση -η σχέση σου- κι όχι θεωρητικές ιδέες που διάβασες μια φορά σε μια τυχαία έρευνα. Μόνο τότε θα καταφέρεις να δημιουργήσεις βαθιές, ποιοτικές και πραγματικά ερωτικές σχέσεις. Και πού ξέρεις ίσως τελικά να βρεις το άλλο σου ολόκληρο!
Συντάκτης: Δέσποινα Κυριάκου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
