Οι αρχιτέκτονες μετατρέπουν μια πόλη από τσιμέντο σε αιώνια ιστορία

Τόσο πολύ άλλοτε δε θυμάμαι να ήθελα να ταξιδέψω στη ζωή μου. Λίγο οι συνθήκες του τελευταίου καιρού όπου θέλοντας και μη δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά, λίγο το καλοκαίρι που με τη ζέστη, το άρωμα και τον αέρα του σού θυμίζει διακοπές, μέρα και νύχτα αναβοσβήνει μέσα στο μυαλό μου σαν μισοχαλασμένη neon επιγραφή η λέξη «ταξίδι».

Είναι τόσα τα μέρη που θα ήθελα κι εγώ, κι εσύ που κάθεσαι τέτοια ώρα στο γραφείο σου να επισκεφτείς, να ζήσεις και να δεις. Είναι τόσες οι πόλεις που θα ήθελες να πίνεις το καφεδάκι σου και να τρως το παγωτό σου αντί για το διαμέρισμά σου, που είναι δύσκολο ακόμα και να τις απαριθμήσω. Κι όμως νοητά, εκεί στο γραφείο ή το διαμέρισμά σου, φεύγει το μυαλό σε τόπους άγνωστους και πόλεις μαγικές γεμάτες ζωή. Θυμάσαι ίσως παλαιότερά σου ταξίδια, αγαπημένους προορισμούς μακρινούς και κοντινούς κι εύχεσαι να ξεκινούσαν οι διακοπές σου τώρα μόλις και μέσα σε αυτή σου την περιήγησή συνειδητοποιείς πως καμία πόλη δε μοιάζει με καμία.

Αν το καλοσκεφτείς ακόμα και οι πόλεις που βρίσκονται μέσα στην ίδια χώρα πολλές φορές δε μοιάζουν μεταξύ τους. Κάποιοι λένε ότι αυτό που κάνει την κάθε πόλη ξεχωριστή είναι ο κόσμος που την κατοικεί κι άλλοι ότι το μυστικό κρύβεται στην ιστορία της. Ωστόσο ένας απ’ αυτούς μου είπε ότι τίποτα από τα πιο πάνω δεν έχει να κάνει με τη μοναδικότητα της κάθε πόλης, αλλά πως το μυστικό βρίσκεται στην αρχιτεκτονική τους μορφή.  Όντας αρχιτέκτονας κι ο ίδιος συνέχισε λέγοντας ότι η αρχιτεκτονική μιας πόλης προδίδει αβίαστα το ύφος, την ιστορία και την κουλτούρα της. Κι όσο κι αν σου ακούγεται ρομαντικό ή κάπως μελό, είναι αλήθεια.

Αν παρατηρήσεις τα κτίρια γύρω σου, τα δρομάκια, τις γειτονιές, τις μεγάλες λεωφόρους, τις εκκλησίες, τα κέντρα πολιτισμού, θα ανακαλύψεις ότι όλα αυτά είναι που τελικά χαρακτηρίζουν την πόλη στην οποία βρίσκεσαι. Όλα αυτά είναι δημιουργήματα αιώνων και στέκουν ακόμα αγέρωχα να κοσμούν και να δίνουν χαρακτήρα στην κάθε πόλη. Δεν είναι δα και τυχαίο που κάθε πόλη ή ακόμα και χώρα είναι πια άρτια συνδεδεμένη με ένα κτίριο ή ένα μνημείο. Τη Γαλλία και το Παρίσι τα θυμάσαι από τον πύργο του Άιφελ και την αψίδα του Θριάμβου, την Ισπανία και τη Βαρκελώνη από τον επιβλητικό καθεδρικό ναό της Σαγράδα Φαμίλια, την Ιταλία και τη Ρώμη από το Κολοσσαίο, την Ελλάδα και την Αθήνα από τον υπέρτατο Παρθενώνα και την Ακρόπολη.

Όλα τα πιο πάνω μνημεία και κτίρια δεν είναι μόνο τουριστικές ατραξιόν για ένα καλοκαίρι, μα κρατούν θαρραλέα στα ντουβάρια τους την ιστορία της χώρας. Χτίστηκαν με σκοπό να κρατήσουν την κουλτούρα και τον πολιτισμό της ζωντανά κι άθικτα μέσα στον χρόνο κι έγιναν η κληρονομιά που περνάει από γενιά σε γενιά. Δημιουργήθηκαν κι έμειναν να θυμίζουν ότι πριν από εμάς πέρασαν από αυτή την πόλη σπουδαίοι άνθρωποι που τα έφτιαξαν. Η αρχιτεκτονική κάθε γειτονίας, κάθε κτιρίου, κάθε μνημείου είναι ένα ταξίδι στην εποχή μέσα στην οποία φτιάχτηκε. Κι όλα μαζί συνθέτουν τον μοναδικό χαρακτήρα της πόλης. Γιατί χωρίς την αρχιτεκτονική της, μια πόλη δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν χώρο στον οποίο απλώς ζούμε, χωρίς κουλτούρα, πολιτισμό κι ιστορία αφού ο τρόπος με τον οποίο χτίστηκε είναι αυτό που την κάνει ασύγκριτη.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βγεις για καφέ στην πόλη σου ή θα επισκεφτείς μια νέα χώρα και πόλη παρατήρησε λίγο περισσότερο τη μαγιά της. Αυτή την αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα, που κάποτε κάποιος τρελός κι ονειροπόλος είπε «ας το φτιάξουμε έτσι» δημιουργώντας ένα έμβλημα στον χρόνο.