Ώρα και μέρα συνηθισμένη. Το τηλέφωνο χτυπάει, το κολλητάρι σου σε καλεί και σου λέει «Έρχομαι, βάλε καφέ να στα πω!» Αμέσως το μυαλό σου τρέχει σε όλα τα πιθανά θεματάκια που θα μπορούσαν να προκύψουν από την τελευταία φορά που μιλήσατε, πριν 3 ώρες, και προετοιμάζεσαι με συμβουλές από 12 θεούς, 10 μάγισσες και 5 γκουρού.
Σταματάμε εδώ για να κάνουμε ένα σύντομο background check για τον άνθρωπο αυτό με τον οποίο είστε φίλοι εδώ και 12 χρόνια, από τις φιλίες του σχολείου, που ξέρει σχεδόν τα πάντα, αν όχι όλα για σένα και που βρίσκεται σε σχέση τα τελευταία 2 χρόνια. Καταφθάνει, ετοιμάζει καφέ και το ταξίδι για να λύσουμε τα άλυτα αρχίζει με μια και μόνο φράση «Είμαστε διαφορετικοί, δεν ταιριάζουμε». Και ενώ βρίσκεται σε παραλήρημα, προσπαθεί να σου εξηγήσει τι έχει συμβεί και πώς κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό, ενώ εσύ σκέφτεσαι, τι σημαίνει «είμαστε διαφορετικοί και δεν ταιριάζουμε;». Ποιος έχει ορίσει το πόσο πολύ πρέπει να μοιάζεις με τον άλλον για να μπορείς να είσαι σε σχέση μαζί του; Και διαφορετικοί σε τι, στα χόμπι, στη μουσική, στο χαρακτήρα;
Όλοι μας έχουμε ακούσει το γνωστό ότι τα ετερώνυμα έλκονται, αλλά για πόσο ετερώνυμα μιλάμε; Μπορεί μια σχέση να υπάρξει όταν δύο άνθρωποι είναι η μέρα με τη νύχτα, το νερό με τη φωτιά; Και αν ναι, πώς κρατάει αυτή η σχέση και πού πάει όταν ο ένας θέλει βουνό και ο άλλος θάλασσα;
Στη διάρκεια της ζωή μας γνωρίζουμε περίπου 80 χιλιάδες άτομα, ναι καλά διάβασες, 80 χιλιάδες! Και απ’ αυτές τις 80 χιλιάδες κανένας μα κανένας δεν είναι ίδιος ή ίδια με εμάς. Από αυτά τα άτομα εννοείται πως δεν κρατάμε ούτε 100 στο στενό μας κύκλο. Στις φιλικές και οικογενειακές σχέσεις το να είσαι εντελώς διαφορετικός με τον άλλον δεν είναι και τόσο τραγικό αφού μαθαίνεις να βρίσκεις τα κοινά στοιχεία και με αυτά χτίζεις τη σχέση σου, διαφορετικά με τον κάθε ένα, άλλωστε τους διάλεξες γιατί βρήκατε κάτι κοινό, κάτι σας ένωσε. Στις ερωτικές σχέσεις όμως από την άλλη, το να είσαι εντελώς διαφορετικός με τον άλλον κάπου χαλάει την αρμονία. Θες γιατί υπάρχει περισσότερο συναίσθημα; Θες γιατί βαθιά μέσα σου θέλεις να κάνεις τη σχέση σου να δουλέψει και από κάπου πρέπει να βρεις να πιαστείς;
Όπως και να έχει όσο και αν ελκόμαστε από τα ετερώνυμα, τους ανθρώπους δηλαδή που είναι διαφορετικοί από εμάς, πάντα θέλουμε να βρίσκουμε κοινά στοιχεία σε βασικά πράγματα για να μη γίνεται η επικοινωνία μας αδύνατη. Πολλές φορές τα ζευγάρια δε συνειδητοποιούν από την αρχή το πόσο διαφορετικοί είναι ο ένας με τον άλλον. Στην αρχή μιας σχέσης όλα είναι ρόδινα, βγαλμένα από ταινία και πράγματα που κάνει το ταίρι σου και μπορεί για σένα να είναι παράξενα ή διαφορετικά μοιάζουν χαριτωμένα γιατί στην αρχή είστε πρόθυμοι να είστε πιο ευέλικτοι. Τι κάνεις όμως τη στιγμή που βλέπεις τις διαφορές σε βασικές ιδεολογικές γραμμές;
Δεν μπορείς να φύγεις, δεν είναι τόσο απλό, τώρα πια υπάρχουν συναισθήματα, υπάρχουν ήδη αναμνήσεις τυπωμένες στο μυαλό σου κι αν ψάξεις λίγο πιο βαθιά θα δεις ότι έχετε πια πράγματα να σας ενώνουν. Για να κρατήσει μια σχέση θέλει κόπο, προσπάθεια, σεβασμό και κατανόηση και από τις δύο πλευρές, πόσο μάλλον αν αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι εντελώς αντίθετοι. Είναι εκεί που χρειάζεται να δώσεις 1% παραπάνω από ό, τι θα έκανες κανονικά. Είναι εκεί που χρειάζεται να κάνεις κάποιο βήμα πίσω, να μπεις στον κόσμο του άλλου και να προσπαθήσεις να τον καταλάβεις.
Δε μιλάμε για την περίπτωση εκείνη που καταπατούνται τα δικά σου θέλω και συμβιβάζεσαι με πράγματα που θεωρείς παράλογα και που άλλοτε δε θα έκανες. Δε μιλάμε για τη σχέση εκείνη που προσπαθεί μόνο ο ένας και θυσιάζεται μόνο ο ένας. Αν λοιπόν νιώθεις πως τελικά απέχεις μίλια από το ταίρι σου κοίταξε να δεις πρώτα πώς και γιατί συμβαίνει αυτό κι αν ήταν μια κατάσταση που προϋπήρχε κι απλά ήσουν σε άρνηση να δεις, πριν καταλήξεις στο συμπέρασμα πως δεν ταιριάζετε. Ψάξε να δεις αν βρίσκεται πάντα κάποια μέση λύση πριν πεις πως είστε διαφορετικοί και καταδικασμένοι να μην εναρμονίζεστε. Αν είναι έτσι τότε καλώς, είστε τα ετερώνυμα που έλκονται και δε θα αφήσετε τις διαφορές σας να σας χωρίσουν, αν όχι, «βάλε καφέ να στα πω»!
ΥΓ.: Το κολλητάρι ακόμη παραληρεί!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου