Θα έλεγε κανείς ότι κάπου-κάπου χανόμαστε υπερβολικά στις σκέψεις και τις θεωρίες για όλα εκείνα που νιώθουμε. Πιάνουμε τους εαυτούς μας να βρίσκεται σε φάσεις όπου δεν ξέρουμε ακριβώς τι μας γίνεται και μας είναι ακατόρθωτο να το ονομάσουμε με μια μόνο λέξη. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που ο αγαπημένος Ζούκερμπερκ χρησιμοποίησε κι έθεσε με μεγάλη επιτυχία κι εύστοχα ως επιλογή στην κατάσταση της προσωπικής μας σχέσης τον όρο «it’s complicated».
Δεν είναι μια ούτε δύο οι στιγμές στη ζωή μας που τα πράγματα μέσα στο μυαλό μας όσον αφορά την προσωπική κι ερωτική μας ζωή είναι πολύπλοκα! Μας τυχαίνει να νιώθουμε διάφορα για έναν άνθρωπο αλλά να μην μπορούμε εύκολα να τα περιγράψουμε ή ακόμα και να τα εκφράσουμε. Άσε που μας είναι υπερβολικά δύσκολο να τα κατατάξουμε σε οποιαδήποτε κατηγορία. Βλέπεις, είναι που είναι τόσες πολλές οι πληροφορίες γύρω από τα συναισθήματα, τον έρωτα, την αγάπη και τις σχέσεις, που δύσκολα βγαίνεις από πάνω. Κάθε σχέση έχει τον τίτλο της, την ταμπέλα της αν θέλετε, αφού μάθαμε να δίνουμε στα πάντα ένα όνομα που θα εξηγεί μεν την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, θα ερμηνεύει δε το τι νιώθουμε. Όταν όμως δεν ξέρουμε με σιγουριά τι αισθανόμαστε για έναν άνθρωπο καμιά ταμπέλα και κανένα όνομα δε μας σώζει. Πώς θα καταλάβουμε λοιπόν τι νιώθουμε και τι κάνουμε αν βρεθούμε σε μια τέτοια κατάσταση;
Κατ’ αρχάς δεν πανικοβαλλόμαστε! Το πρώτο και το πιο βασικό είναι να μην πιέσουμε τον εαυτό μας να νιώσει, να καταλάβει και να ανταποδώσει το οποιοδήποτε συναίσθημα. Πάνω στη σύγχυσή μας πολλές φορές θέλουμε να δούμε πράγματα για να μπορέσουμε να δώσουμε αυτό το περιβόητο όνομα στη σχέση μας με τον άλλον άνθρωπο. Αποτέλεσμα αυτού είναι να υπερβάλουμε, ή ακόμα και να πιέζουμε σε μεγάλο βαθμό τον εαυτό μας για να «ταιριάξει» αυτά που νιώθει με εκείνα του άλλου προσώπου.
Το να μην ξέρουμε τι νιώθουμε για τον άλλον από το πρώτο ραντεβού, δε σημαίνει απαραίτητα ότι δε θα ξέρουμε και στο δεύτερο, τρίτο ή πέμπτο. Σε αρκετές περιπτώσεις είναι πολύ πιθανόν να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να αναγνωρίσουμε πραγματικά τι αισθανόμαστε κι αν θέλουμε να προχωρήσουμε. Από την άλλη πάλι, είναι κι αυτοί που λένε ότι αυτά τα πράγματα τα αναγνωρίζεις από το πρώτο λεπτό, μην πω και δευτερόλεπτο, αλλά θα έρθω να διαφωνήσω. Διάφορες μελέτες ανά το παγκόσμιο επίπεδο, έχουν δείξει ότι κατά μέσο όρο ένας άνθρωπος χρειάζεται περίπου 15 ημέρες πριν νιώσει ή ακόμα κι ερωτευτεί τον άλλον άνθρωπο. Ποια είμαι λοιπόν εγώ για να έρθω σε ρήξη με τους επιστήμονες;
Έλα που όμως υπάρχουν κι εκείνες οι περιπτώσεις που ούτε στις 15 μέρες μπορείς να αναγνωρίσεις τα συναισθήματά σου. Κάτι μέσα σου δεν μπορεί να σου πει με σιγουριά τι νιώθεις κι ενώ θέλεις να περνάς χρόνο με το πρόσωπο αυτό, αντ’ αυτού δεν είσαι και 100% σίγουρος αν επιθυμείς να προχωρήσεις. Μέσα στο μπέρδεμα, του θέλω και δε θέλω, πιάνεις τον εαυτό σου να προσπαθεί να καταλάβει τι αισθάνεται και γιατί δεν μπορεί να το εξηγήσει με απλά λόγια. Εκεί, σε εκείνο ακριβώς το σημείο, είναι που πρέπει να υπάρξει χαλάρωση. Όσο πιέζεσαι να καταλάβεις άλλο τόσο δεν μπορείς να κατανοήσεις τι νιώθεις γιατί ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι φτιαγμένος έτσι για να επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους σου.
Έπειτα είναι σημαντικό να βάλεις τον εαυτό σου σε θέση αναγνωριστική απαντώντας κάποια ερωτήματα όπως για παράδειγμα: «Νιώθω έλξη γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Μου λείπει όταν δε μιλάμε ή όταν κάνουμε μέρες να βρεθούμε; Μου αρέσει η εκδοχή του εαυτού μου όταν είστε μαζί; χαίρομαι με τη χαρά και λυπάμαι με τη λύπη του; Ενδιαφέρομαι γι’ απλά καθημερινά προβλήματα που ίσως να αντιμετωπίζει; Κατέχει κάποια χαρακτηριστικά τα οποία επιθυμώ να έχει το ταίρι μου;» Αν η απάντηση είναι θετική στις πιο πάνω και άλλες τόσες ερωτήσεις που θα θέσεις στον εαυτό σου, τότε το πιο λογικό είναι πως υπάρχουν συναισθήματα, μα τα έχεις καλύψει με το άγχος και την ανησυχία σου για το τι νιώθεις.
Αν πάλι οι απαντήσεις σου είναι αρνητικές ίσως και να μην ενδιαφέρεσαι και πολύ για τον συγκεκριμένο άνθρωπο κι αυτά που νιώθεις να είναι αποτέλεσμα κολακείας από το δικό του ενδιαφέρον. Όπως και να έχει, στις περιπτώσεις που δεν ξέρουμε τι νιώθουμε παίρνουμε τον χρόνο μας να το καταλάβουμε, πριν μπλέξουμε τον άλλον σε όλο αυτό. Συζητάμε με τον εαυτό μας τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας γιατί όσο καλύτερα τα γνωρίζουμε τόσο πιο εύκολο και γρήγορο θα μας είναι να αναγνωρίσουμε και τι νιώθουμε. Βγάζουμε για λίγο τη λογική από το μυαλό κι ακολουθούμε την καρδιά μας. Άλλωστε τα ρήματα «αισθάνομαι» και «νιώθω» δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με τη λογική. Άλλωστε, όταν η καρδιά μιλάει το μυαλό σωπαίνει για να ακούσει.
Συντάκτης: Δέσποινα Κυριάκου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
