Στις μεγάλες ξηρασίες τρέχεις νοητά σε πρώην

Θα μπορούσα άνετα να γίνω μια φανταστική σεναριογράφος αν λάβει κανείς υπόψη τα πόσα σενάρια -που μάλλον δε θα εφαρμοστούν και ποτέ- φτιάχνω στο μυαλό μου. Σενάρια για σχέδια βραχυπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα, για τη δουλειά, τους φίλους και κυρίως ερωτικά. Άλλωστε ποιος δε φτιάχνει σενάρια στο κεφάλι του; Ίσως πάλι, όλοι μας να μπορούσαμε να γίνουμε σεναριογράφοι τελικά, αφού διαθέτουμε όλοι ένα κοινό στοιχείο, αυτό της φαντασίας.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάνει περίπου 12.000 με 60.000 σκέψεις μέσα στη μέρα, όπου το 85% από αυτές είναι συνδεδεμένες με τη φαντασία και τα ερωτικά σενάρια. Η φαντασία είναι ίσως ένα από τα πιο δημιουργικά τμήματα του ανθρώπινου εγκεφάλου μιας κι είναι η μόνη που οφείλεται για τη δημιουργία καταστάσεων που δεν είναι αληθινές και πολλές φορές ελπίζει να γίνουν. Και παράλληλα, η φαντασία είναι η μόνη που παίζει πρωταρχικό ρόλο κυρίως τη στιγμή που ερωτευόμαστε. Γίνεται η μούσα του έρωτα για να τον πλάσει και να τον κρατήσει ζωντανό. Τι συμβαίνει όμως με τη φαντασία μας όταν δε μας εμφανίζεται κάτι νέο στον ερωτικό τομέα;

Σχέσεις που υπάρχουν και ταυτόχρονα δεν υπάρχουν;

Δες εδώ πώς να τις αντιμετωπίσεις!

Μετά από έναν χωρισμό υπάρχει μια «νεκρή» περίοδος· για μερικούς είναι μέρες ή εβδομάδες και για άλλους είναι μήνες ή και χρόνια, όπου δε συμβαίνει τίποτα καινούργιο όσο αφορά το ερωτικό παιχνίδι. Το μυαλό ωστόσο κι η φαντασία χρειάζονται τροφή για να μπορέσουν να δουλέψουν και να κρατηθούν στη ζωή. Έχοντας λοιπόν ανάγκη να αναπνεύσουν και για να μην πέσουν στην αδράνεια,ν κρατάνε το φλασάκι με τις αναμνήσεις πάντα στην τσέπη.

Τρέχουν στους πρώην τη στιγμή εκείνη που θα νιώσουμε την επιθυμία της ερωτικής έλξης, της αγάπης και της συντροφικότητας. Επειδή δεν έχουν πού άλλου να πάνε, σε κανένα νέο πρόσωπο, χώρο και χρόνο φεύγουν σφαίρα στο παρελθόν για να θυμηθούν στιγμές, αλλά και γιατί όχι, να φτιάξουν νέες καταστάσεις χρησιμοποιώντας ως βασικούς πρωταγωνιστές ήδη υπάρχοντες ηθοποιούς. Η ανάγκη για τέτοιου είδους σκέψεις και φαντασιώσεις βρίσκει πάντα τρόπο με νέους ή παλιούς ήρωες για να νιώσει ζωντανή. Έτσι λοιπόν αν τίποτα καινούργιο δεν παίζει, τρέχει σε γνωστά παλιά λημέρια, εκεί που ξέρει τι να περιμένει και μπορεί πάντα να φανταστεί ό,τι θέλει.

Σε όλους αρέσει να φαντάζονται όμορφες ερωτικές στιγμές που θα ήθελαν να ζήσουν, εντούτοις είναι πολύ πιο εύκολο να ξεθάψουμε κάνα δύο που έχουμε ήδη ζήσει για να μη χρειαστεί να θάψουμε τη δημιουργικότητά μας επειδή πολύ απλά δεν έχουμε νέα ξεκινήματα να πλάσουμε φαντασιώσεις για εκείνα.

Μπαίνουμε λοιπόν άθελά μας σε μια κατάσταση φανταστική πλάθοντας εικόνες χρησιμοποιώντας τους πρώην μέσα σε αυτές, μέχρι που ξαφνικά, εκείνη την άσχετη ώρα της μέρας -ξέρετε για ποια λέω, εκείνη που κάτι νέο έρχεται από το πουθενά στη ζωή μας ερωτικά- το μυαλό κι η φαντασία κάνουν restart και ξεκινούν τα νέα σενάρια. Κρατάμε την ίδια φαντασίωση κι αλλάζουμε τον ηθοποιό με το νέο πρόσωπο και τσουπ, έχουμε ένα νέο σενάριο μπροστά μας να παίζει. Ή ακόμα παράγουμε νέες φαντασιώσεις και σενάρια γιατί το νέο άτομο δεν έχει τίποτα ίδιο με το παλιό.

Όπως και να έχει το μυαλό δε λέει να σωπάσει μόλις νιώσει και πάλι αυτό το αίσθημα ότι κάτι ερωτικό ξεκινάει. Η φαντασία μας έχει την απίστευτη ικανότητα να δημιουργεί τον έρωτα, να τον αναπτύσσει, να του δίνει υπόσταση κι άμα τα καταφέρει, να ζωντανέψει όλα εκείνα τα σενάρια που δημιουργεί ακατάπαυστα. Έξαλλου στο πρώτο καρδιοχτύπι του έρωτα, ερωτευόμαστε στον άνθρωπο που μας αρέσει το ενδεχόμενο αυτών που μπορούν να συμβούν. Τη φαντασίωση για το πώς θα θέλαμε να εξελιχθεί η σχέση ανάμεσα σε εμάς κι τον άλλον, πριν πραγματικά ερωτευτούμε τον ίδιο.

Σε εκείνο ακριβώς το σημείο η φαντασία με την επιθυμία γίνονται ένα· επιθυμούμε κι έτσι φαντασιωνόμαστε από το πρώτο φιλί μέχρι τις πρώτες μας διακοπές με το πιθανόν ταίρι μας. Κι όταν κάποια στιγμή τίποτα δε συμβαίνει στην ερωτική μας ζωή, ανατρέχουμε και πάλι σε εκείνο το φλασάκι που κρατήσαμε μαζί με τα υπόλοιπα αναμνηστικά, κάπου κρυμμένο στα άδυτα του μυαλού.