Πάντα μου άρεσαν οι μεγάλες πόλεις. Το χάος που επικρατεί στους δρόμους, τα μεγάλα κτίρια, οι πολιτισμοί που τόσο ανεπιτήδευτα συνυπάρχουν μεταξύ τους, οι άνθρωποι που είναι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, οι μουσικοί στις πλατείες, οι αμέτρητες επιλογές από μπαράκια, καφέ κι εστιατόρια, τα βράδια που μοιάζουν αξημέρωτα και τα πρωινά που είναι πολύ σπάνια ήσυχα. Κι όμως εκείνο που ποτέ δεν κατάλαβα, είναι το πόσο διαφορετικά αγαπάνε οι άνθρωποι σ’ εκείνες, πόσο ψυχροί είναι μεταξύ τους και πόσο διαφορετικά συμπεριφέρονται από τους ανθρώπους που ζουν στην επαρχία. Γι’ αυτό, όσο κι να φαίνεται ότι τέτοιες πόλεις σφύζουν από ζωή, εν τέλει στις μεγαλουπόλεις οι άνθρωποι ίσως να μην ερωτεύονται το ίδιο, να μην αγαπούν το ίδιο, να μη δένονται το ίδιο.
Στις μεγάλες πόλεις αναμφισβήτητα βρίσκει κανείς οτιδήποτε κι αν ψάχνει, κάθε στιγμή της ημέρας, κάθε ώρα, κάθε λεπτό. Έχει τόσες επιλογές· πολλές φορές δεν ξέρει καν ο ίδιος πού να κατασταλάξει κι όμως αυτή του η ελευθερία να μπορεί να επιλέξει ό,τι εκείνος γουστάρει είναι που τον κάνει ν’ αγαπάει τόσο τη μεγάλη πόλη στην οποία διάλεξε για να ζήσει. Γίνεται έτσι ένα μ’ αυτή, αφουγκράζεται τους ρυθμούς και τις συνήθειές της, χάνεται κι εκείνος όπως κι οι υπόλοιποι μέσα στις αμέτρητες επιλογές που του προσφέρονται, ακόμα κι όταν μιλάμε για τις ερωτικές κι ανθρώπινές του σχέσεις.
Τι να τις κάνει τις δεσμεύσεις, τα μεγάλα λόγια και τους έρωτες που τον κάνουν να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, αφού μπορεί εύκολα να βρει εφήμερη ευχαρίστηση, περιστασιακές σχέσεις κι ύστερα να εξαφανιστεί στο πλήθος; Ζει τη ζωή του σαν ένας απλός περαστικός κι έτσι, καταλήγει να μη δένεται, να μη δίνεται, να μην αφήνεται. Οι ρυθμοί της πόλης τον παρασύρουν σαν σειρήνες, τον αφήνουν κάθε βράδυ κουρασμένο να σκέφτεται πως δεν έχει χρόνο για έρωτες και πως χρειάζεται απλοποιημένες καταστάσεις. Και μάλλον έτσι θα είναι!
Οι άνθρωποι στις μεγαλουπόλεις είναι πιο απόμακροι, πιο κλειστοί, δεν εμπιστεύονται τόσο ώστε να ερωτευτούν αληθινά. Δεν έχουν χρόνο ν’ αφεθούν, πολύ απλά γιατί γνωρίζουν ότι αύριο ίσως εκείνο το πρόσωπο που γνώρισαν απόψε να μην είναι πια διαθέσιμο για να προχωρήσει μαζί τους και να φτιάξει κάτι πιο βαθύ. Απομονώνονται έτσι πλήρως από τους άλλους, μαθαίνουν να ζουν, να προχωρούν, ν’ αγαπούν επιφανειακά και να κινούνται μόνοι, ελεύθεροι όπως κι όλοι οι υπόλοιποι που ζουν στους ίδιους ρυθμούς μαζί τους, στην ίδια εκείνη μεγαλούπολη. Ως εκ τούτου, άθελά τους γίνονται ένας από τους πολλούς.
Στις μικρές πόλεις, οι άνθρωποι κινούνται σε πιο ήπιους ρυθμούς κι έτσι δε χάνουν τις ευκαιρίες για μεγάλους έρωτες που περνάνε μπροστά από τα μάτια τους. Θες γιατί δεν είναι τόσο άγνωστοι μεταξύ τους; Γιατί νιώθουν ο ένας πιο κοντά στον άλλον; Γιατί με κάποιον τρόπο οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται πιο σημαντικές; Ό,τι κι αν είναι, μοιάζουν να είναι πιο δεκτικοί και συνάμα πιο έτοιμοι να ερωτευθούν. Εκεί που οι υπόλοιποι τρέχουν να προλάβουν το ταξί για τη δουλειά, να πιουν έναν γρήγορο καφέ Σαββατιάτικα, να περάσουν μια απλή νύχτα σε κάποιο κρεβάτι, οι άνθρωποι στις πιο μικρές πόλεις αφιερώνουν δέκα λεπτά παραπάνω στο ν’ αγαπήσουν και να ερωτευτούν ολόκληρη τη ζωή γύρω τους κι έναν άλλον άνθρωπο.
Στον έρωτα έχει τεράστια σημασία τελικά η ταχύτητα. Όσο πιο γρήγορα ζεις τη ζωή σου, τόσο πιο γρήγορα λες πως ερωτεύεσαι κι όσο πιο γρήγορα ερωτεύεσαι, τόσο πιο γρήγορα είσαι ικανός να χαθείς και πάλι. Μ’ αυτόν τον τρόπο λειτουργούν κι εκείνοι που έγιναν περαστικοί -γιατί δεν θα μπορούσαν να είναι κάτι άλλο- στις μεγάλες πόλεις. Περαστικοί από εκείνες, περαστικοί κι από τον έρωτα. Χωρίς βλέψη για να μείνουν κάπου, όχι γιατί δε θέλουν γιατί δεν προλαβαίνουν, αλλά γιατί η ζωή που επέλεξαν να κάνουν δεν έχει χώρο να δεχθεί άλλον έναν άνθρωπο σε μόνιμη βάση κοντά τους. Ερωτεύονται περιστασιακά, γρήγορα, χωρίς πολλά συναισθήματα, χωρίς έντονες συγκινήσεις κι αποξενώνονται κάθε μέρα και περισσότερο. Και τα βράδια, αναρωτιούνται γιατί υπάρχουν τόσοι μόνοι, πριν κλειδώσουν διπλά την εξώπορτα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου