Συγκατοίκηση με αριθμό μεγαλύτερο του δύο

Αν έχεις συγκατοικήσει έστω μια φορά στη ζωή σου με σχέση, φίλους ή ακόμα και συγγενικά πρόσωπα, γνωρίζεις πολύ καλά ότι η συγκατοίκηση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ξαφνικά μπαίνεις σε έναν διαφορετικό τρόπο καθημερινότητας που θέλοντας και μη χρειάζεται να μοιραστείς πρώτα απ’ όλα τον χώρο σου κι ύστερα τη ζωή σου. Είμαι σίγουρη ότι κάποιοι από εσάς τώρα γελάτε ή κλαίτε γνέφοντας καταφατικά με αυτό που διαβάζετε γιατί ξέρετε πώς είναι να συγκατοικείς και τι θυσίες θέλει. Αν νομίζεις όμως ότι το να συγκατοικείς με ένα ή δύο ακόμα πρόσωπα είναι δύσκολο, φαντάσου να ζεις σε ένα σπίτι με 5, 6 ή ακόμα και 7 άλλα άτομα. 

Κάνοντας κάποια στιγμή την κίνηση να μετακομίσω στη Βαρκελώνη, ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που είχα να αντιμετωπίσω ήταν η διαμονή. Όσο μαγική κι αν ακουγόταν η ζωή της Ισπανίας κι όσα θετικά κι αν είχε, η διαμονή θα είναι πάντα ένα προβληματάκι! Εκεί, όπως και σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις, τα διαμερίσματα για ενοικίαση δεν πλησιάζονται, ειδικότερα αν θέλεις να μείνεις κάπου μόνος. Είναι πολύ καλύτερο και συνηθέστερο να μοιράζεσαι έναν χώρο, διαμέρισμα ή ακόμα και σπίτι με περισσότερα άτομα για οικονομικούς πάντα λόγους. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, άνθρωποι διαφόρων ηλικιών αποφασίζουν να ζήσουν μαζί. Το αν είσαι 20, 35 ή 40 ετών δεν έχει καμία σημασία, αφού μπορείς άνετα να βρεις ένα δωμάτιο σε κάποιο σπίτι. Άσε που οι πιθανότητες να ζεις με άτομα από διαφορετικές χώρες, κουλτούρες, και background είναι πολλές. Τώρα το πώς ζει κανείς υπό τέτοιες συνθήκες είναι άλλη ιστορία. 

Σκέψου να τρέχεις για δουλειά το πρωί και να περιμένεις ακόμα πέντε άτομα να ετοιμαστούν πριν πάρεις σειρά στο μπάνιο. Σκέψου να χωρίζεις το ψυγείο διά έξι και να πρέπει να χωρέσεις όλα εκείνα που αγόρασες από το supermarket σε ένα μόνο ραφάκι. Να περιμένεις σειρά για να πλύνεις τα ρούχα σου και ποτέ οι υπόλοιποι θα καθαρίσουν τα δικά τους πιάτα για να καθαρίσεις τα δικά σου. Να δυσκολεύεσαι να βρεις μια ώρα ησυχίας και μοναξιάς εκτός του δωματίου σου για να δουλέψεις, να χαλαρώσεις, να δεις την αγαπημένη σου σειρά στην τηλεόραση. Να θέλεις να φέρεις στα ξαφνικά μια παρέα, ένα αμόρε, ένα φιλαράκι στο σπίτι και να μην μπορείς γιατί το πρόγραμμα της συγκεκριμένης βραδιάς είναι κλεισμένο από τους υπόλοιπους. Να θες να κλάψεις και να φωνάξεις, να κυκλοφορήσεις χωρίς ρούχα μετά το μπάνιο, αλλά να μην μπορείς γιατί είσαι κλεισμένος/η σε ένα και μόνο δωμάτιο. Αυτά και άλλα τόσα μικροεμπόδια βρίσκεις μπροστά σου όταν αποφασίζεις να ζήσεις σε αυτό που παρομοιάζω εγώ με ξενοδοχείο επί καθημερινής βάσης. 

Από την άλλη ωστόσο, όσο κι αν ταλαιπωρείσαι με τέτοιες καταστάσεις στο σπίτι, έχεις πάντα έναν άνθρωπο εκεί. Μια φωνή ή ακόμα και επτά που θα σου πουν καλημέρα και καληνύχτα! Άτομα με τα οποία μπορείς να βγεις στην πίσω αυλή και στο μπαλκόνι να καπνίσεις, να πιεις μια μπύρα και να μοιραστείς τα θετικά και τα αρνητικά της μέρας σου. Κι όσο κι αν ακούγεται παράξενο, συγκατοικώντας σε ένα τέτοιο σπίτι μαθαίνεις να ακούς, να δέχεσαι και να αποδέχεσαι τον καθένα ξεχωριστά, να κάνεις υπομονή, και κυρίως να μοιράζεσαι όχι τόσο το φαγητό και το ψυγείο, μα τις εμπειρίες σου με τους άλλους. Έχεις την ευκαιρία να βγεις από τον χώρο της άνεσης σου, να ακούσεις μια άλλη άποψη και να συμβιβαστείς με διάφορα πράγματα γιατί -θέλοντας και μη- επέλεξες να μοιραστείς μαζί με τα έξοδα σου και όλα τα υπόλοιπα. 

Όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να νοικιάζεις ένα διαμέρισμα μόνος σου και να πρέπει να τα βγάλεις πέρα. Ενοίκιο, ρεύμα, νερό, ίντερνετ, ψώνια κι η λίστα με αυτά που πρέπει να πληρώσεις για να το συντηρήσεις όσο πάει και μεγαλώνει. Επιλέγοντας όμως έναν τέτοιο τρόπο ζωής, η λέξη «μοιράζομαι» γίνεται η πιο σημαντική στο λεξιλόγιο σου αφού δεν αγκαλιάζει μόνο το μοίρασμα των εξόδων. Κι όσο μοιράζεσαι τα πάντα, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο προσωπικά, ζώντας με περισσότερους από δύο ανθρώπους ζεις ένα μόνιμο κατ’ οίκον πάρτι.