Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ από τότε που με θυμάμαι δεν είχα ιδιαίτερο θέμα στη λήψη αποφάσεων. Θα έλεγε κανείς ότι είμαι αρκετά αποφασιστική, όχι επειδή ξέρω τι θέλω όλη την ώρα -ούτε για αστείο- αλλά επειδή πάντα έπαιρνα τις αποφάσεις σε στιγμές που δεν το περίμενε κανείς, σε ώρες που δεν έμοιαζαν ιδανικές για περισυλλογή. Σε τυχαίους χώρους, ίσως και να σκεφτόμουν τα πιο σημαντικά. Και καθώς γενικότερα είμαι overthinker και μου αρέσει η ανάλυση των σκέψεων, αλλά και εκείνων που συμβαίνουν γύρω μου, τις καλύτερες αποφάσεις μου τις έχω πάρει σε κάτι άκυρες φάσεις μέσα στη μέρα, φωνάζοντας κι εγώ σαν τον Αρχιμήδη «Εύρηκα». Βέβαια, εγώ δεν έτρεχα γυμνή στους δρόμους επειδή έλυσα το πρόβλημά μου σαν εκείνον, αλλά σίγουρα τη λύση την είχα βρει καθώς έλουζα τα μαλλιά μου, γιατί σαν σύγχρονοι αρχαίοι, τις καλύτερες και πιο σωστές αποφάσεις μας τις παίρνουμε κι εμείς μέσα στο μπάνιο!
Γιατί η έμπνευση έρχεται ουρανοκατέβατη καθώς λουζόμαστε -για παράδειγμα- κι όχι όταν θέλουμε σώνει και καλά να βάλουμε τις σκέψεις μας σε τάξη; Επειδή σύμφωνα με έρευνες το νερό βοηθάει να απελευθερωθεί ντοπαμίνη στον εγκέφαλο κι επομένως να νιώσουμε πιο χαλαροί. Η ώρα του μπάνιο ενισχύει τη δημιουργικότητά μας και οι σκέψεις μας αποκτούν ροή, μπαίνουν από μόνες τους σε τάξη. Μας είναι πιο εύκολο να σκεφτούμε καθαρά τότε, διότι είμαστε μόνοι και κανένας δεν μπορεί να κρίνει τις σκέψεις μας, ούτε να μας αλλάξει γνώμη. Αυτό από μόνο του κάνει τη διαδικασία της απόφασης πιο απλή. Είμαστε εμείς, οι σκέψεις κι ο εαυτός μας, γι’ αυτό δεν αφαιρούμαστε, ούτε αποφεύγουμε να έρθουμε αντιμέτωποι με μας. Έτσι, με την ίδια ακριβώς λογική, κάθε πράξη που κάνουμε και που μας χαλαρώνει, δημιουργεί την ίδια συνθήκη στο μυαλό, με αποτέλεσμα να μένει χώρος για νέες ιδέες κι αποφάσεις.
Άλλοι συλλογίζονται μέσα στο αυτοκίνητο καθώς οδηγούν, άλλοι στο μπάνιο, καθώς το νερό κυλάει στο κορμί τους, λες και ξεπλένει όλα τους τα προβλήματα. Άλλοι παίρνουν αποφάσεις καθώς βλέπουν τηλεόραση και χάνονται στα ατελείωτα επεισόδια που διαδέχονται το ένα το άλλο, άλλοι καθώς μαγειρεύουν κι άλλοι ενώ καθαρίζουν ή τακτοποιούν τον χώρο τους. Σε εκείνες τις φάσεις, σε ενέργειες που μοιάζουν απλές και καθημερινές, αποφασίζουμε από τα πιο σύνθετα μέχρι τα πιο ασήμαντα. Κάνουμε διαλόγους ολόκληρους με τον εαυτό μας πλένοντας πιάτα ή λούζοντας τα μαλλιά μας, ακριβώς γιατί εκείνη τη στιγμή μπορούμε, γιατί εκείνη τη στιγμή το μυαλό μας βρίσκεται σε νιρβάνα και καταφέρνει να επεξεργαστεί ήρεμα όλες τις πληροφορίες. Μπορεί να κάνουμε μια άλλη δραστηριότητα που χρειάζεται να έχουμε καθαρά μυαλό, όμως επειδή η πράξη αυτή είναι καλά καταγεγραμμένη στη μνήμη μας, γίνεται πλέον μηχανικά, με αποτέλεσμα το μυαλό να βρίσκει χώρο και χρόνο να σκεφτεί μεθοδικά. Αποφάσεις που αφορούν τη ζωή, την καριέρα, τις σχέσεις, την οικογένεια, ακόμα και το τι φαγητό θα μαγειρέψουμε την επόμενη μέρα ή τι θα βάλουμε στο επόμενο ραντεβού παίρνονται εκεί που δεν το περιμένουμε, χωρίς καν να το έχουμε σχεδιάσει.
Τη στιγμή που πρακτικά διεκπεραιώνουμε μια σχετικά απλή πράξη, οι άμυνές μας είναι πεσμένες και τα συναισθήματά μας βγαίνουν στην επιφάνεια αυθόρμητα, γι’ αυτό το μυαλό μετά χαράς αρχίζει να λειτουργεί χωρίς πανικό, λες και βρίσκει πόρτα και παράθυρο ανοιχτό να ανασάνει. Δεν είναι σύμπτωση, λοιπόν, που κάποιες από τις καλύτερές μας αποφάσεις, τις πιο φοβερές ιδέες και τις πιο σωστές μας σκέψεις τις έχουμε κάνει σε κάποιο μπάνιο, σε κάποιο αυτοκίνητο ή καθώς κρατάμε τη σκούπα στο χέρι. Το μυαλό περιπλανιέται ελεύθερα χωρίς πίεση κι άγχος κι αυτό είναι που το βοηθάει να λειτουργήσει καλύτερα προς όφελός μας. Γιατί εν τέλει στο περιβάλλον που νιώθουμε πιο ήρεμοι, κάνοντας κάτι που μας προκαλεί χαλάρωση, ο πραγματικός μας εαυτός βγαίνει προς τα έξω -κι εκείνος ξέρει πάντα καλύτερα τι πρέπει να κάνουμε όταν κάτι μας προβληματίζει.
Συντάκτης: Δέσποινα Κυριάκου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
