Το κουσούρι που κανένας έρωτας δεν μπορεί να γλυτώσει

Πώς να περιγράψει κανείς τον έρωτα; Τι λέξεις να χρησιμοποιήσει και τι εκφράσεις που να μπορούν να αποτυπώσουν όλα εκείνα τα συναισθήματα που νιώθει ο άνθρωπος όταν ερωτεύεται; Πώς θα μπορέσει κανείς να δώσει στο συναίσθημα μορφή χωρίς να αλλοιώσει την ταυτότητά του; Δεν είναι εύκολο, αυτή είναι η αλήθεια. Και δεν είναι εύκολο γιατί ο καθένας από εμάς αντιλαμβάνεται τον έρωτα πολύ διαφορετικά.

Αυτό που μεταφράζω εγώ σαν έρωτας, σχέση κι αγάπη, μπορεί να μην έχει καμία σχέση με εκείνο που μεταφράζεις εσύ. Πολύ απλά, διότι το κάθε μυαλό είναι πλασμένο να αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του με έναν μοναδικό τρόπο που δε μοιάζει με τους άλλους. Ακόμα κι όταν υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στους ανθρώπους ως προς την αντίληψη του κόσμου, κάπου πάντα θα βρεθεί ένα μικρό κομματάκι που θα είναι διαφορετικό. Έτσι, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ο κάθε ένας από εμάς έρχεται κι αντιλαμβάνεται, αντιμετωπίζει και ζει τον έρωτα εντελώς αλλιώτικα.

Πώς αντιλαμβάνονται τον έρωτα όσοι επιλέγουν τις σχεδόν σχέσεις;

Μάθε με ένα κλικ εδώ!

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η διαφορετική αντίληψη στον έρωτα είναι λόγος για να κρατήσει δύο ψυχές μακριά, ωστόσο, καμιά φορά βάζουμε τρικλοποδιά εμείς οι ίδιοι στις σχέσεις μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Γινόμαστε εμείς ο λόγος που τίποτα δε λειτουργεί όπως περιμέναμε και καταστρέφουμε έτσι αβίαστα όμορφες σχέσεις με την πρόφαση ότι δεν τα βρίσκουμε με τον άλλον. Τι πάει να πει πια αυτό το «δεν τα βρίσκουμε;» Τι πάει να πει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τον έρωτα με τον ίδιο τρόπο;

Όλες μα όλες οι σχέσεις έχουν ένα μικρό «κουσούρι» αν θέλετε, ξεκινάνε πάντα κάπως ονειρικά και μοιάζουν να είναι βγαλμένες από παραμύθια. Το σημείο εκκίνησης είναι γεμάτο καρδούλες, ουράνια τόξα, ροδοπέταλα, γλυκές μελωδίες μπορεί και μονόκερους. Και μέσα σε όλον αυτό τον εξωπραγματικό κόσμο κάποιες διαφορές που μπορεί να έχεις με το ταίρι σου μοιάζουν να είναι μηδαμινές.

Το μυαλό βρίσκεται σε νιρβάνα γι’ αυτό και δεν ασχολείται με λεπτομέρειες όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι το ταίρι σου αντιλαμβάνεται και εκφράζει τον έρωτά του με το άγγιγμα κι όχι με τα λόγια. Δε σε απασχολεί αν το ταίρι σου θα σε δει μία φορά την εβδομάδα κι αν υπάρχουν μέρες που δε βρίσκει χρόνο για σένα, πολύ απλά γιατί είσαι σε μια έκσταση. Όλα τα βρίσκεις χαριτωμένα και τίποτα δεν είναι τόσο μεγάλο που να μπορεί να καταστρέψει αυτό που εσύ κι ο άνθρωπός σου χτίζετε σιγά-σιγά. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο θεωρείς ότι έχεις βρει το άλλο σου μισό κι ότι ταιριάζετε αν όχι σε όλα στα περισσότερα, μα κυρίως θεωρείς ότι αντιλαμβάνεστε τον έρωτα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Μέσα από τον έρωτα εντούτοις, το μυαλό έχει τη δυνατότητα να εστιάζει σε ένα και μόνο άτομο κάνοντας πολλές φορές όλο μας τον κόσμο να γυρίζει γύρω από αυτό, τις συνήθειες, τη ζωή και τα θέλω του. Επομένως, δεν είναι καθόλου σπάνιο όταν ερωτευόμαστε να ταυτιζόμαστε με το πρόσωπο που έχουμε απέναντί μας και πολλές φορές να θεωρούμε ότι μοιάζουμε μαζί του. Άρα λέμε στον εαυτό μας ότι η αντίληψη τού ανθρώπου μας στον έρωτα είναι η ίδια με τη δική μας, ή ακόμα ότι τα θέλω του είναι τα ίδια με τα δικά μας.

Σε τέτοια παράνοια βρισκόμαστε και δεν το καταλαβαίνουμε γιατί ο έρωτας είναι αποδεδειγμένο ότι είναι η πιο δυνατή εθιστική ουσία. Παίρνουμε το πράσινο φως και η φαντασία ξεκινάει να πλάθει απίστευτα σενάρια που μερικές φορές δεν είναι καν βάσιμα. Γιατί στην τελική, είπε ο Μαρσέλ Προυστ, είναι η φαντασία μας που ευθύνεται για τον έρωτα κι όχι το άλλο πρόσωπο. Το πώς δηλαδή το πλάσαμε στο μυαλό μας, πώς το φανταστήκαμε και πώς φανταστήκαμε τη ζωή μας και τη σχέση μας μαζί του. 

Αργά ή γρήγορα όμως αυτός ο ενθουσιασμός χάνεται, ξεθωριάζει μέσα στον χρόνο και το μυαλό κάνει reset με αποτέλεσμα να βλέπει πια καλύτερα τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας. Μέσα από την παρατήρησή του αρχίζουμε και αντιλαμβανόμαστε ότι ίσως τελικά και να μη μοιάζουμε τόσο όσο νομίζαμε, ότι πολλά από αυτά που θέλαμε να πιστεύουμε για εκείνον δεν είναι ακριβώς έτσι ή ότι αυτά που θέλουμε και ζητάμε στον έρωτα δε συνάδουν με τα δικά του. Τι στο καλό, περάσαμε τη ζώνη του λυκόφωτος και άλλαξαν όλα τόσο πολύ; Τον ίδιο άνθρωπο έχουμε απέναντί μας γιατί είναι τόσο διαφορετικός τώρα πια;

Η αλήθεια είναι όμως ότι από την εκκίνηση, όσο μαγική κι αν ήταν, το ταίρι μας ήταν μια οντότητα πολύ διαφορετική από εμάς. Πάντα είχαμε μεταξύ μας αλλιώτικες αντιλήψεις απλά προτιμήσαμε να τις προσπεράσουμε και να μην τις αφήσουμε να χαλάσουν το ταξίδι μας. Δε φταίμε εμείς γι’ αυτό, αλλά το μυαλό και η φαντασία που μας κάνει να εξιδανικεύουμε την εικόνα του συντρόφου που θέλουμε και να την προσαρμόζουμε πάνω στον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας. Όταν γίνει λοιπόν αυτή επαγρύπνηση, μπαίνουμε σε κατάσταση πανικού κι αρχίζουμε να λέμε στον εαυτό μας ότι δεν ταιριάζουμε ή ότι δεν τα βρίσκουμε πια. Είναι όμως λόγος αυτός  για να χωρίσουν οι δρόμοι μας; Εξαρτάται!

Από τη μία, όταν κάποιος μας αγαπάει δεν το κάνει με οδηγίες χρήσεις που του δώσαμε εμείς, οι οποίες του εξηγούν βήμα-βήμα πώς πρέπει να αγαπήσει εμάς και μόνο. Μας αγαπάει, μας ποθεί, μας αποδέχεται, μας θέλει και μας νοιάζεται με τον δικό του διαφορετικό τρόπο. Εμείς αν πραγματικά τον θέλουμε στη ζωή μας χρειάζεται απλά να αποδεχθούμε τη δική του αντίληψη στον έρωτα και να τον αγαπήσουμε γι’ αυτήν.

Από την άλλη ωστόσο, αν η σχέση μας έχει αρχίσει να διαβρώνεται η διαφορετική αντίληψη στον έρωτα μπορεί να γίνει η αφορμή κι ο λόγος για να πεις το «χωρίζουμε». Κι αφού έχουμε στο μυαλό μας κάτι άλλο πιο συγκεκριμένο και δε μας κάνει πια ο σύντροφός μας σε καμία περίπτωση δεν παίζουμε, δεν πιέζουμε ούτε προσπαθούμε να τον κάνουμε να αλλάξει την αντίληψή του. Απλά και όμορφα πάμε και βρίσκουμε αυτό που είναι ιδανικό για εμάς. Αυτή τη φορά όμως προσέχουμε την εκκίνηση για να μη γίνει η κατάληξη η ίδια με πριν.  

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!