Η φιλία είναι κάτι ιερό και κανείς ποτέ δεν το αρνήθηκε. Η εμπιστοσύνη, το ενδιαφέρον κι η κατανόηση είναι τα τρία βασικά συστατικά της. Στις σχέσεις των ανθρώπων, οι φίλοι είναι ένα πολύ σημαντικό κι αναπόσπαστο κομμάτι. Είναι η οικογένεια που εμείς δημιουργήσαμε λόγω του ότι τα πνεύματά μας ταίριαξαν και μαζί με αυτά κι οι επιθυμίες μας.
Όπως είπε και ο Αισχύλος «Λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους αυτό: να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους». Πιο επίκαιρος από ποτέ. Είναι σπάνιο αγαθό η αληθινή φιλία, ειδικά στις μέρες μας που ο κόσμος πάει απ’ το κακό στο χειρότερο. Για του λόγου το αληθές, ελάχιστοι και τυχεροί εκείνοι που έχουν δίπλα τους πραγματικούς φίλους, αντίθετα, αρκετοί εκείνοι που δεν έχουν βρει ακόμη αξιόλογη φιλία στη ζωή τους.
Όμως δεν είναι λίγες οι φόρες που οι άνθρωποι στην κυριολεξία «την πατάνε» από κάποιον φίλο εκεί που δεν το περιμένουν. Σίγουρα όλοι μας έχουμε ζήσει τέτοια περιστατικά τα όποια μας έμειναν αξέχαστα και τράνταξαν όλο μας το είναι.
Συνήθως από άτομα της καθημερινότητάς μας συμβαίνει το κακό. Άτομα που είχαμε ψηλά και τους προσφέραμε τις ολόδικές μας στιγμές, τα μυστικά μας, τα οικογενειακά μας, τα προσωπικά μας. Τελικά, ο υποτιθέμενος κολλητός σου κι αδερφός σου σε πληγώνει. Εκείνος που πίστευες ότι ξεχώριζε απ’ τη μάζα, εν τέλει, πέφτει πολύ χαμηλά στα μάτια σου.
Εκείνη τη στιγμή νιώθεις πως σου έχει καρφώσει ένα μαχαίρι στην πλάτη και προσπαθείς τρομαγμένος, με όλη σου τη δύναμη να το αφαιρέσεις από πάνω σου. Πονάς παντού, εσωτερικά κι εξωτερικά. Η προδοσία κυλάει πλέον στο αίμα σου, δημιουργώντας σου πληγές. Αισθάνεσαι πως είσαι πρωταγωνιστής σε μια ατελείωτη καλοστημένη φάρσα, σε ένα έργο με θεατή ταυτόχρονα τον ίδιο σου τον εαυτό. Αρνείσαι σε κάθε περίπτωση να το πιστέψεις.
Κι όμως ναι όσο κι αν πονάει, καλό είναι να το πάρεις απόφαση και να του δείξεις προς τα πού πέφτει η πόρτα. Ένα ήρεμο «άντε γεια» και κρατάς αποστάσεις. Να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και με αξιοπρέπεια να συνεχίσεις όπως πριν. Απλώς πιο προσεκτικά αυτή τη φορά. Εξάλλου δεν αξίζει καν να ασχοληθείς ξανά με τέτοια πάστα ανθρώπων.
Τώρα ξέρεις, είσαι γνώστης της ζωής εκεί έξω. Είσαι πιο δυνατός από πριν -γιατί οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας και αποχωρούν με τόσο άσχημο τρόπο είναι μαθήματα ζωής. Σιγά-σιγά «όσο ζεις μαθαίνεις πώς να ζεις». Επιπλέον, αντιλαμβάνεσαι και ξεχωρίζεις αν πρέπει κάποιος να μπει στη ζωή σου και να γίνει κομμάτι της ψυχής σου και των στιγμών σου. Και των καλών μα φυσικά και των άσχημων και των σκληρών που σου επιφυλάσσει το μέλλον. Γιατί τώρα, βλέπεις πόσο σκληρός κι ύπουλος μπορεί να γίνει ο κόσμος.
Από εδώ και στο εξής να είσαι επιλεκτικός. Να βάζεις στην καθημερινότητά σου άτομα που θα σε εμπνέουν. Άτομα που είναι πλασμένα για να γίνουν καρδιακοί σου φίλοι όχι για να σου δημιουργούν καρδιακά επεισόδια.
Μόνο μην ξεχνάς τις πόρτες της καρδιάς σου ανοιχτές για τους προηγούμενους. Αν σου έκαναν μία φορά κακό θα στο ξανακάνουν. Κλείδωσέ τις και πέταξε το κλειδί στον βυθό της θάλασσάς σου. Θα είναι τιμή τους που κάποτε κολύμπησαν στα νερά σου μα τώρα μην ξεχνάς ότι βρίσκονται στον πάτο. Άντε να τους ξαναβρείς τους θαλασσοπνιγμένους.
Από εδώ και πέρα αγαπάμε καταλλήλους.
Επιμέλεια Κειμένου Ευαγγελίας Μικέ: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ευαγγελία Μικέ
