Αυτό που θέλουμε όλοι πραγματικά είναι να τρώμε και να μην παχαίνουμε

Το φαγητό και κυρίως τα γλυκά, είναι καθημερινές απολαύσεις που κανείς δεν τους αντιστέκεται. Κάποιοι βέβαια είναι πιο προσεχτικοί και κάποιοι χάνουν τον έλεγχο κι είναι μονίμως εθισμένοι στις «κακές απολαύσεις» που όλοι κατά βάθος αγαπάμε. Αυτοί οι πειρασμοί είναι απ’ τους πιο γνωστούς σε ολόκληρο τον κόσμο και κανείς δεν τολμάει να τους διαγράψει απ’ τη λίστα του. «Μα γίνεται;», μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί, αλλά η απάντηση είναι ευρέως γνωστή, «φυσικά κι όχι». Οι άνθρωποι λησμονούν αυτά που πρέπει κι αυτά που τους συμφέρουν, όμως το φαγητό δε βρίσκεται κάπου εκεί ανάμεσα.

Αυτό που όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν -σε εξαίρεση με εκείνους τους «ευλογημένους» που ποτέ δεν παίρνουν παραπανίσιο γραμμάριο- είναι να τρώνε ακατάπαυστα και να απολαμβάνουν με τις ώρες όλων των ειδών τα φαγητά και τα γλυκίσματα χωρίς να παχαίνουν. Αν αυτή η ονειρεμένη επιθυμία κάποια στιγμή γινόταν πραγματικότητα, τότε ο κόσμος -και λίγο παραπάνω οι γυναίκες-  θα ευτυχούσε. Όλοι θα έτρωγαν αυτό που επιθυμούσε η ψυχούλα τους  χωρίς σκέψη, χωρίς τύψεις,χωρίς το μονόλογο κάθε τέλους «Τι ήθελα και το έφαγα», «Δεν έπρεπε να το φάω»,«Ήταν η τελευταία φορά».

Το σημαντικότερο φυσικά είναι πως αν ήταν έτσι τα πράγματα, δε θα υπήρχε γκρίνια για τα παραπανίσια κιλά που όλοι ανέκαθεν τα φόρτωναν στη δικαιολογία των εορτών και των διακοπών, αλλά ούτε με επίπονη γυμναστική και σκληρή δίαιτα θα έβγαζαν φτερά και θα πέταγαν μακριά απ’ το σώμα μας. Τα ζαχαροπλαστεία και τα εστιατόρια θα πλούτιζαν κι ο κόσμος για μια ακόμη όμορφη αιτία, θα ήταν χαρούμενος και θα διασκέδαζε όσο ήθελε τρώγοντας.

Τούρτες, σιροπιαστά, πάστες, κρέπες, κέικ, σοκολάτες, ντόνατ κι άλλα γλυκά μες στη ζάχαρη και τον γλυκαιμικό δείκτη στο τέρμα, θα ήταν πια «σωστές κι επιτρεπτές απολαύσεις» κι όχι «κακές κι ακατάλληλες». Το ίδιο παράλληλα θα ίσχυε για τα σουβλάκια, τις πίτσες και τις τηγανιτές πατάτες. Τι ωραία που τα ακατάλληλα θα ήταν πια κατάλληλα κι οι θερμίδες δε θα ήταν πια εφιάλτης.

Όμως, παρ’ όλες τις ονειροπολήσεις των ανθρώπων, η επιθυμία αυτή -τουλάχιστον για τώρα- δεν πρόκειται να γίνει αληθινή. Κι ίσως να είναι αυτό το σωστό. Γιατί, όλα έχουν δημιουργηθεί όπως θα έπρεπε χωρίς καμία εξαίρεση. Ο άνθρωπος δεν είναι ένα πλάσμα που  βρίσκει τα πάντα έτοιμα στο πιάτο του, αλλά, είναι που πρέπει να πολεμήσει και να παλέψει για να τα καταφέρει. Δεν πρέπει να τεμπελιάζει ανέμελος, αλλά να κυνηγάει, να στοχεύει, να ανακαλύπτει και να φέρνει εις πέρας με τις προσωπικές του στερήσεις και προσπάθειες ό,τι επιθυμεί. Να σηκώνει τα βάρη της ζωής και να επιδιώκει να γίνεται κάθε μέρα και καλύτερος.

Αν όλα μας τα όνειρα, όπως κι αυτό, δηλαδή το να τρώμε και να μην παχαίνουμε γινόταν πραγματικότητα, σκεφτείτε πόσο βαρετά όμοιοι θα ήμασταν όλοι. Η διαφορετικότητα σε όλα τα επίπεδα είναι εκείνη που πρέπει να υπερισχύει. Άλλωστε ένας άνθρωπος με παραπανίσια κιλά έχει τα ίδια δικαιώματα και λαμβάνει τον ίδιο σεβασμό. Κάθε σώμα είναι σπουδαίο κι άξιο να καταφέρει αυτό που θέλει, να γίνει αυτό που θέλει. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να αλλάξει την εμφάνισή του αφού στοχεύσει σε αυτό και να χάσει τα κιλά, αλλά στηριγμένος στον προσωπικό του αγώνα και στις δικές του πλάτες. Τίποτα δε μας έρχεται έτοιμο, όλα θέλουν προσπάθεια. Και να μην ξεχνάτε πως όλα αλλάζουν αν πραγματικά το θέλουμε.

Οι άνθρωποι όμως αύριο δε θα σε θυμούνται για το καλλίγραμμό σου σώμα και για τα μακριά και λαμπερά μαλλιά, αλλά για όσα έχεις προσφέρει, για όσα έχεις πει, για όλες τις φορές που βοήθησες κάποιον που είχε ανάγκη και για την όμορφη και σπάνια σπουδαία ψυχή σου. Αυτό είναι το πιο σημαντικό κι εκεί πρέπει όλοι να εστιάσουμε. Στον χαρακτήρα μας.