Ένα μπλοκ δε φτάνει για να ξεχάσεις

Σκέψου πόσοι έρωτες δεν τερματίστηκαν με ένα μπλοκ. Τώρα σκέψου αν όντως πραγματικά τερματίστηκαν και αν σβήστηκαν οριστικά από το πεδίο του ερωτικού χάρτη. Σκέφτηκες καλά μήπως; Με ένα μπλοκ διαγράφονται νομίζεις οι στιγμές, τα γέλια, οι υποσχέσεις και οι μνήμες; Πατάς ένα κουμπί και σβήνουν όλα τόσο εύκολα; Όχι αγαπητέ μου.

Το μπλοκ για εσένα ίσως ήταν μια παρόρμηση της στιγμής, μια εύκολη λύση να δώσεις στον άλλο την ιδέα ότι έφυγες και δεν επιστρέφεις ξανά. Νομίζεις ότι είναι ένα τείχος που σε προστατεύει, όμως όλα είναι στο μυαλό. Κι όσο όλα θα είναι στο μυαλό, μια ζωή άοπλος θα παραμένεις. Απροστάτευτος είσαι αλλά νομίζεις πως ξαφνικά έγινες ισχυρός επειδή πάτησες ένα κουμπάκι.

Το βήμα σου αυτό όμως θαύματα δεν κάνει αλλά ούτε σου υπόσχεται κάτι. Και ξέρεις γιατί; Γιατί το κουμπί που πατάς για να μπλοκάρεις εκείνον που αγαπάς κατά βάθος τη μία μπορεί να σου κάνει τη χάρη αλλά τη στιγμή που σου την κάνει, σου την αναιρεί. Και ξέρεις γιατί; Γιατί την ίδια στιγμή, σου δίνει μία δεύτερη ευκαιρία να αλλάξεις γνώμη και να επανέλθεις στα λογικά σου. Είναι και καλόψυχο κατά βάθος, βλέπεις.

Τη δεύτερη ευκαιρία που σου δίνει, οι περισσότεροι την εκμεταλλεύονται λίγο αργότερα. Γιατί καταλαβαίνουν πόσο παιδιάστικες είναι τέτοιες συμπεριφορές. Καταλαβαίνουν πόσο παρορμητικοί χαρακτήρες είναι κι έτσι επιστρέφουν, αφού η παρόρμηση αυτή κρατάει ελάχιστο χρονικό διάστημα. Πίστεψες ποτέ πως κάτι τόσο ψεύτικο θα σβήσει κάτι τόσο αληθινό; Έναν άνθρωπο, ένα χαμόγελο, δύο μάτια. Όχι. Ποτέ.

Να θυμάσαι πως ένα κουμπί δεν άλλαξε ποτέ καμία ζωή, δεν έφερε ποτέ κάποια ριζική αλλαγή στις ζωές των ανθρώπων για κάτι καλύτερο. Το θέμα είναι να πατήσεις το κουμπί, εκεί στα δεξιά και να μην το κλείσεις ποτέ. Η καρδιά κάνει κουμάντο και πάντα αυτή θα κάνει, θέλεις δε θέλεις. Έτσι, κοίταξε με καθαρά μάτια μέσα σου και κάνε το καλύτερο για εσένα ώστε να προχωρήσεις και να φτάσεις στο σταθμό που στοχεύεις. Η ψυχή σου είναι εκείνη που θα σε κατεβάσει στον προορισμό σου, όποιος κι αν είναι αυτός.

Κι αν τόσο πολύ θέλεις να κάνεις μπλοκ, φύγε και απομακρύνσου από εκείνους τους τοξικούς, τους βλαβερούς και τους προμελετημένους. Μην πέφτεις σε τέτοια τρυπάκια που το μόνο που σου προσφέρουν είναι στιγμιαία ανακούφιση. Το μόνο που θα πετύχεις είναι να κάνεις τον διαγραμμένο να γελάει και να πιστεύει πως είσαι παιδί ακόμη ώστε να λύνεις έτσι τα προβήματά σου αντί να επικοινωνήσεις και να φωνάξεις για όσα σε πληγώνουν και σε νευριάζουν.

Βέβαια, από την άλλη υπάρχει περίπτωση να είσαι εκείνος που φταίει για όλα αλλά παράλληλα θα κάνει μπλοκ. Εσύ προσωπικά, είσαι άξιος της μοίρας σου και δεν εκπέμπεις καθόλου ενδιαφέρον. Όταν δρας τόσο τυπικά και ψεύτικα νομίζοντας ότι δίνεις λύσεις, ο ίδιος ψεύτικος είσαι αφού δεν έχεις το επίπεδο να μιλήσεις, να παραδεχθείς και να ξεκαθαρίσεις. Γι’ αυτό να θυμάσαι πως η ζωή δεν είναι μία οθόνη. Δε σε καθορίζει εκείνη αλλά εσύ καθορίζεις εσένα.

Οι άνθρωποι στις μέρες μας ξέχασαν να κοιτούν στα μάτια, να παραδέχονται τα λάθη τους και να ζητούν συγγνώμη. Κάπως έτσι, σταμάτησαν να είναι άνθρωποι. Ένα μπλοκ μάτια μου, ποτέ δεν εξουδετέρωσε συναισθήματα.