Φυσικά και δε χωνεύουμε όσους δε χωνεύουν οι φίλοι μας

Στις μέρες μας, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θέλουν να τα έχουν καλά με όλους χωρίς να τους νοιάζει τίποτα. Θέλουν να τα πηγαίνουν καλά με τον κόσμο ώστε να ανεβαίνει στα ουράνια το κοινωνικό τους προφίλ και να γίνονται περισσότερο αγαπητοί μέσα στον κοινωνικό τους περίγυρο. Θα λέγαμε με σιγουριά πως αυτοί οι άνθρωποι τους συμπαθούν όλους χωρίς καμία εξαίρεση.

Φυσικά και τους συμπαθούν όλους και λένε τα καλύτερα μπροστά τους, όταν γυρίσουν όμως την πλάτη, εκεί τι γίνεται; Είναι άτομα δηθενιάς που πουλάνε καλοσύνη και φιλία στον κάθε περαστικό. Άνθρωποι του φαίνεσθαι κι όχι του είναι που ονειρεύονται η Γη να κάνει κύκλους γύρω απ’ την ίδια τους την ύπαρξη. Άνθρωποι που όλα τα φώτα της δημοσιότητας και του κουτσομπολιού -μόνο του καλοπροαίρετου φυσικά- επιθυμούν να είναι στραμμένα πάνω τους.

Όμως, αν ο κολλητός τους είναι σε σύγκρουση με έναν φίλο-γνωστό τους τι συμβαίνει σε αυτήν την περίπτωση; Σιγά βρε, δε συμβαίνει και κάτι! Απλά κρατάνε μια ουδέτερη στάση και δεν παίρνουν θέση γιατί δε θέλουν φυσικά να χαλάσουν τις σχέσεις τους. Υπάρχει φυσικά κι ο καθωσπρεπισμός κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν για την κοινωνική τους ανέλιξη εξαφανίζονται! Αφήνουν τον κολλητό τους απροστάτευτο ακόμη κι αν έχει χίλια δίκια γιατί κι ο άλλος μωρέ είναι φιλαράκι και δε θέλουν να ψιλοσυγκρουστούν και να θίξουν την προσωπικότητά του. Γυρνούν κύριοι την πλατούλα τους κι οι υπόλοιποι ας το λύσουν. Ας σκοτωθούν κιόλας άμα λάχει, αυτοί θα τους έχουν προειδοποιήσει για το χειρότερο!

Υπάρχουν κι αυτοί δυστυχώς κι είναι πολλοί. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, -εμείς- που δε δίνουμε το δικαίωμα σε κανέναν και για κανένα λόγο να προσβάλλει ή να πει οτιδήποτε άσχημο για τον αγαπημένο μας φίλο. Γιατί ο κολλητός μας είναι πάνω από εκείνους κι έχει φυσικά τη σημαντικότερη θέση στη ζωή μας. Δεν επιτρέπεται από κανένα λοιπόν να τον θίξει ή να του δημιουργήσει οποιοδήποτε πρόβλημα γιατί σίγουρα θα μας βρει μπροστά του. Και το εννοούμε.

Φυσικά κι αντιπαθούμε όσους ο κολλητός μας αντιπαθεί! Γιατί ο κολλητός μας δεν είναι κανένας τυχαίος στη ζωή μας, είναι η αδελφή ψυχή μας κι όταν εκείνος έχει αντιπάθειες πάντα ξέρουμε τους λόγους και τις αιτίες και πάντα θα τον αγαπάμε και θα είμαστε δίπλα του σε όλες τις επιλογές του.

Ακόμα κι αν πολλές φορές δεν τις υποστηρίζουμε. Υποστηρίζουμε όμως τον φίλο μας γιατί είναι αληθινός σε ό,τι κι αν κάνει και τον λατρεύουμε γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτό που μας κάνει να είμαστε όταν βρισκόμαστε παρέα. Λίγο δηλαδή πιο χαρούμενους ανθρώπους.

Είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν να αφήσουμε στα δόντια του λύκου έναν τόσο αγαπημένο μας φίλο ακόμη κι αν προσβάλλεται από έναν γνωστό ή άγνωστό μας; Δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο! Εκείνος που τολμάει να τον θίξει γίνεται αυτομάτως εχθρός. Σίγουρα προσπαθούμε κι εμείς να επιβληθούμε και να βελτιώσουμε το χάσμα μεταξύ τους -αν αξίζει-, όταν όμως βρίσκονται σε άμυνα και δεν αφήνουν περιθώρια για να μπει το πολυπόθητο γκολ, δεν υπάρχει σωτηρία. Ο εγωισμός τους χτίζει τα πιο γερά τείχη. Άντε να αλλάξεις το σκορ εσύ μετά.

Οι αληθινοί φίλοι πάντα θα συμπεριφέρονται αληθινά. Δε γίνεται να τα έχουμε καλά με όλους ούτε να είναι όλοι φίλοι μας αγαπημένοι και καρδιακοί απ’ το πρώτο λεπτό γνωριμίας. Όταν ο κολλητός συγκρούεται και μαλώνει, αν δεν έχει εσένα υποστηρικτή, τότε ποιον θα έχει; Ασχέτως αν του φωνάζεις και του επιβάλλεις την άποψη πως όλα αυτά είναι ανοησίες και χαζομάρες!

Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι δυστυχώς ή ευτυχώς και ποτέ δεν εκλείπουν οι αντιπαραθέσεις. Είμαστε διαφορετικοί και δεν είναι λογικό και φυσικό να τα βρίσκουμε με όλους και να τους αγαπάμε όλους. Να, ας πούμε εγώ αγαπώ 20 άτομα κι όλους τους σκύλους και τις γάτες του κόσμου!