Γιατί όταν απογοητευόμαστε από έναν έρωτα ψάχνουμε επιβεβαίωση σε ακόμα παλαιότερους;

Εμείς οι άνθρωποι είμαστε παράξενα πλάσματα, είναι γεγονός. Από τη μία στιγμή στην άλλη τα θέλω μας μπορούν να κάνουν στροφή 360 μοίρες. Πόσο εγωιστές μπορούμε να γίνουμε; Πόσο εύκολα αναιρούμε τις απόψεις μας αλλά και τις ίδιες μας τις πράξεις; Πόσο γρήγορα αναζητάμε κάτι για να μη μείνουμε μόνοι και έρημοι αλλά και πόσο γρήγορα θέλουμε να ξανανιώσουμε δεσμευμένοι και ποθητοί; Βγαίνουμε από μία αγκαλιά και αμέσως ψάχνουμε μία καινούρια. Βλέπετε, η επιβεβαίωση τονώνει την αυτοπεποίθηση και σηκώνει τον εγωισμό ψηλά στον ουρανό.

Η απογοήτευση στον έρωτα είναι κάτι το συνηθισμένο πλέον στην εποχή μας. Το θέμα αλλά και το πρόβλημα είναι το πως εμείς οι ίδιοι την χειριζόμαστε αλλά και πως αντιμετωπίζουμε κάθε απρόοπτο. Γιατί, τίποτα δεν είναι σίγουρο. Θα το έχετε παρατηρήσει. Όμως ας μην γελιόμαστε. Εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να φτάσουμε στα άκρα. Μπορούμε να πέσουμε πολύ χαμηλά στην προσπάθειά μας να φτάσουμε ακόμη πιο ψηλά!

Για μαντέψτε τώρα σε ποιόν πέφτει το μπαλάκι της φυγής, της απογοήτευσης και της εγκατάληψης. Μα φυσικά στον πρώην ή στους πρώην. Γιατί όταν το νέο βγαίνει σκάρτο το παλιό είναι το καλό κι εκείνο που θα βοηθήσει τον εκτεθειμένο στην ταχύ αποκατάσταση του και στην επούλωση ανοικτών και πρόωρων πληγών. Κι αν αυτό δεν συμβαίνει σε όλους για κάποιους σίγουρα είναι νόμος. Νιώθουν απίστευτα και μόνο στην ιδέα ότι έχουν κάποια αγκαλιά να πλαγιάσουν όταν θα αδειάσουν. Νιώθουν σιγουριά ακόμη κι όταν το νέο δεν ευδοκιμεί εν τέλει.

Οι άνθρωποι εκείνοι λοιπόν, έχουν καθαρά την αντίληψη ότι η επανασύνδεση με πρώην ανακουφίζει γιατί ίσως θέλουν να νιώσουν ξανά οικεία με έναν άνθρωπο που κάποτε ήταν δικός τους. Όχι απαραίτητα στο ερωτικό κομμάτι μιας τέτοιας σχέσης αλλά περισσότερο στο ψυχολογικό. Στην ανάγκη για λίγη ζεστασιά, κατανόηση και αποδοχή. Γιατί βλέπετε, κάποιες αγκαλιές είναι στο σωστό νούμερο τους αλλά δεν αντέχουν γιατί είναι εγωιστές και πάντα κάτι θέλουν να τους λείπει. Αγαπούν τον πόνο. Όμως όταν τα βρίσκουν σκούρα, πάντα γυρνάνε πίσω και μάλιστα πολύ γρήγορα.

Είναι αλήθεια πως η μετάβαση από μια σχέση στη μοναξιά και την εργένικη ζωή απαιτεί χρόνο και κάπου ανάμεσα σε αυτόν το χρόνο και σε αυτό το διάστημα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να λαχταρήσεις και να νοσταλγήσεις μία παλιά σου αγάπη, μια παλιά σου σχέση. Όμως όχι οποιαδήποτε σχέση αλλά εκείνη που σου έδωσε τροφή, που σε αγάπησε γι’ αυτό που είσαι και ενδιαφέρθηκε αληθινά για εσένα και με όσα έχουν να κάνουν με εσένα. Επιστροφή λοιπόν σε εκείνους τους βλάκες που αγαπούν απεριόριστα με ανιδιοτέλεια αυτό που είσαι. Όμως είναι σωστή αυτή η επιλογή ή όχι; Τοξική και επιφανειακή ή επιστροφή στην αληθινή αγάπη;

Εν κατακλείδι, κάποιοι άνθρωποι πάντα θα έχουν ανάγκη κάποιους άλλους ό,τι κι αν συμβεί. Αργά ή γρήγορα γυρνούν πίσω στην φωλιά τους. Απλά, το πρόβλημα σίγουρα θα υπάρχει όχι μέσα σε εκείνους αλλά σε αυτούς που πάντα κάνουν λίγο χώρο για να ξαναχωρέσουν και να επιστρέψουν. Πάντα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στους οποίους κουνάμε επιδεικτικά λευκό πανί αλλά έπειτα το κατεβάζουμε και το φυλάμε πίσω στην τσέπη. Σωστά;

Γι’ αυτό πάντα να προσέχετε τις κινήσεις σας και να φροντίζετε για το καλό εκείνων που πραγματικά αγαπάτε και νοιάζεστε. Τέτοιες επιλογές είναι αμφίβολης αξίας.