Η απόρριψη είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό

Σε έναν μικρόκοσμο που ονομάζεται «μυαλό» πολλές φορές κυριαρχεί το χάος. Μικρές ή μεγάλες εκρήξεις κατά τη διάρκεια της ημέρας, ολόκληροι πόλεμοι, σύγχυση και σκέψεις οι οποίες ταλανίζουν τον ιδιοκτήτη του κατοικημένου. Εκείνες οι σκέψεις που δε λένε να σταματήσουν, άτομα τα οποία πηγαινοέρχονται όλη μέρα στο μυαλό μας, λέξεις, στιγμές και εικόνες που μας στιγμάτισαν και δεν τολμούν να αποχωρήσουν, αλλά αντιθέτως, με πείσμα ζουν για να μας βασανίζουν και να μας κάνουν δυσκολότερη τη ζωή. Βέβαια, ας μην ξεχνάμε πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Τουλάχιστον.

Η απόρριψη σίγουρα είναι δύσκολο πράμα. Η απόρριψη επιδρά στον εγκέφαλο και τον μεταλλάσσει σε ένα πολυμηχάνημα που δουλεύει ολημερίς κι οληνυκτίς. Κάποιες φορές δεν αναπτερώνει την αυτοεκτίμηση αλλά την ποδοπατάει στο πάτωμα και την κάνει κομματάκια. Άλλες φορές όμως, η απόρριψη μπορεί να γίνει κάτι το οποίο δεν εκλογικεύει τον δέκτη αλλά τον κάνει πιο πεισματάρη και κάποιες φορές θρασύ για να κατακτήσει εκείνη την καρδούλα. Ίσως αυτό να είναι πιο διασκεδαστικό, συμφωνείτε;

Ποιος δεν θα ήθελε κάποιον να τον κυνηγάει και κάθε τόσο να του δείχνει τι νιώθει για εκείνον; Ίσως ακούγετε λίγο εγωιστικό και καθόλου όμορφο, όμως λίγο παίδεμα με τον σωστό τρόπο πριν την κατάκτηση χρειάζεται. Όπως άλλωστε είχε εκφράσει κάποτε η Μαντόνα «Η απόρριψη είναι το μεγαλύτερο αφροδισιακό». Σαν τα γραμματόσημα που λένε αρκετοί, πρέπει να κολλάνε! Πολλές φορές, βλέπετε η απόρριψη δε δημιουργεί τραυματισμό αλλά ένα μεγάλο κίνητρο. Κίνητρο για αποδεικτικά που θα φανερώνουν την αλήθεια και θα κάνουν εκείνον να πιστέψει τα συναισθήματα που τρέφετε.

Εκείνοι που είναι φτιαγμένοι για τα δύσκολα αξίζουν πραγματικά. Οι μεγάλες και φουρτουνιασμένες θάλασσες είναι για άρτιους κολυμβητές. Ειδάλλως, σωσιβιάκι και έξω από το νερό! Οι πολεμιστές πάντα θα παίρνουν αυτό που αξίζουν γιατί η πάλη που λέγετε ζωή, πάντα θα τους ανταμείβει. Η απόρριψη δε σημαίνει παράδοση όπλων, δεν σημαίνει ήττα! Όπως μάλιστα έλεγε ένα αρχαίο και σοφό ρητό «ο επιμένων νικά» κι αν κάποιοι λένε πως «ο επιμένων ξενερώνει» είναι σίγουρα ξενέρωτοι.

Οι περισσότεροι παίρνουν επί πόνου την απόρριψη, νιώθουν ανασφάλεια με την ίδια τους την ύπαρξη εξαιτίας της, απογοητεύονται με τον εαυτό τους και πολλές φορές νιώθουν ότι δεν αξίζουν. Δε γίνεται όμως πάντα να αρέσουμε σε όλους κι αυτό θα πρέπει να γίνεται μάθημα από το σπίτι στην πιο νεαρή κιόλας ηλικία. Η ερωτική «χυλόπιτα» είναι μέσα στη ζωή ευτυχώς ή δυστυχώς και εννοείται πως δεν πρέπει -αφού τη δεχόμαστε- να την τρώμε κιόλας! Η ζωή μας δε μετριέται από συναισθηματικές επιτυχίες αλλά από προσπάθειες, επιτυχίες και αποτυχίες. Η ερωτική απόρριψη δεν είναι ήττα.

Εκείνοι όμως οι οποίοι δεν το βάζουν κάτω αλλά προσπαθούν, κερδίζουν κιόλας. Και σίγουρα αυτό που θα κερδίσουν θα αξίζει τον κόπο και τις θυσίες. Είναι εκείνοι οι θαρραλέοι που δεν βάζουν τελεία και παύλα σε όσα αισθάνονται από τη μια στιγμή στην άλλη εξαιτίας μιας απορριψούλας. Η απόρριψη δίνει ώθηση και μετατρέπεται σε κινητήρια δύναμη για την ερωτική και επιθυμητή κατάκτηση. Είναι αφροδισιακό η απόρριψη και πολλές φορές αντί να χωρίζει ενώνει. Μπορεί όχι αμέσως, αλλά αργά ή γρήγορα ενώνει και αυτό είναι σίγουρο. Οι «dramaqueens» δεν άρεσαν ποτέ και δεν ήταν ουδεπόποτε ποθητές!