Η ταχυκαρδία πριν το πρώτο φιλί

Αμήχανη στιγμή -ή κι όχι. Το πρώτο φιλί ή το πρώτο και το τελευταίο; Τι ορίζει τηχημεία των ανθρώπων και τι τη μετουσιώνει σε συναίσθημα; Καθημερινά φλερτάρεις με το άγνωστο, απ’ τη στιγμή που θα ξυπνήσεις ως τη στιγμή λίγο πριν κοιμηθείς.

Κάθε μέρα που περνάει, παθαίνεις, μαθαίνεις, μαθαίνουν κι οι άλλοι από εσένα. Πληγώνεις και πληγώνεσαι, γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος ή και χειρότερος. Το σωστό δεν το ξέρουν όλοι. Κάνεις μια καλή πράξη ή ένα ντροπιαστικό σφάλμα. Άνθρωποι κι άνθρωποι, χαρακτήρες και χαρακτήρες. Εσύ ποιος είσαι και τι θέλεις;

Θα χρειαστείς χρόνο, λάθη κι εμπειρία για να μάθεις με τι θέλεις να ζήσεις, τι σου ταιριάζει και τι όχι. Όμως εκείνο που είναι να έρθει, θα έρθει. Θα βρει τον δρόμο του και θα σε ακολουθήσει, θα σε κυνηγήσει. Ακόμη κι αν δεν το περίμενες ποτέ, ακόμη κι αν αναζητούσες κάτι διαφορετικό. Στο τέλος ίσως να εκπλαγείς με τον ίδιο σου τον εαυτό. Ίσως το «ποτέ σου», γίνει το «πάντα» σου.

Τον άνθρωπό σου θα τον νιώσεις απ’ την πρώτη στιγμή. Απ’ το πρώτο λεπτό, απ’ το πρώτο φιλί, που θα σε κάνει να νιώσεις εκτεθειμένος και θα ανοίξει κάθε κρυφή σου καταπακτή. Εκείνο το φιλί που θα το χρειάζεσαι όπως οι εθισμένοι τις ουσίες τους. Το πρώτο φιλί θα το θυμάσαι για πάντα γιατί θα ‘ναι το πιο ξεχωριστό, το πιο περίεργο, το πιο μοναδικό. Θα το αναζητάς κάθε πρωινό για να ξεκινήσει όμορφα η μέρα σου, κάθε στιγμή για να φτιάξει η διάθεσή σου.

Το πρώτο φιλί πάντα θα σου θυμίζει τις καλύτερες μέρες σου. Όταν όλα ήταν ακόμα ρευστά κι είχες αγωνία για το μέλλον. Όταν τα μάγουλά σου κοκκίνιζαν στο άκουσμα των λέξεων. Όταν τα πόδια σου έτρεμαν, όταν η φωνή σου και τα λόγια σου ξεχείλιζαν ενθουσιασμό. Όταν τα μάτια σου ήταν μονάχα στραμμένα σε δύο άλλα μάτια και δεν είχες χώρο για άλλες σκοτούρες.

Θα θυμάσαι διαρκώς την πρώτη στιγμή που ξεκλειδώθηκες στον άνθρωπό σου, εκείνον που σε κοίταζε με τόση τρυφερότητα κι άγχος μη χαλάσει κάτι, μη ραγίσει κάτι μέσα σου άθελά του. Οι άνθρωποι είμαστε τόσο εύθραυστοι, που εύκολα σπάμε. Για να τραφούμε χρειαζόμαστε τις κατάλληλες λέξεις, τις σωστές κινήσεις που μοσχοβολούν φροντίδα κι ενδιαφέρον. Απ’ το πρώτο φιλί ήξερες ποιον είχες δίπλα σου, ποιον έβαλες αναπάντεχα στη ζωή σου.

Θα είναι εκείνος που θα δώσει νόημα σε ό,τι φύλαγες μέσα σου για τον «έναν». Θα δώσει ουσία και σε ό,τι πίστευες πως είχε πεθάνει. Θα έρθει και θα φωτίσει καθετί σκοτεινό. Ακόμα κι αν αργήσει να φανεί, κι αν καθυστερήσει. Η χημεία είναι αυτή που θα ενώσει τους κόσμους σας αργά ή γρήγορα. Κι όσα πίστευες μέχρι χθες, έτσι ξαφνικά θα στα αναιρέσει και θα σου υπενθυμίσει πώς είναι να σε αγαπούν πραγματικά, βαθιά, με ανιδιοτέλεια. Είναι μαγεία οι ανθρώπινες σχέσεις και τα συναισθήματα που μπορούν να σου προξενήσουν.

Κι αν αυτό το πρώτο φιλί κι όσα ακόμα ήρθαν σας αξίζουν, θα κρατήσει για πάντα.  Η αγάπη βρίσκει τον τρόπο να μένει -είτε μέσα μας είτε στη ζωή μας. Στην εποχή που οι άνθρωποι συζούν με αυτό που τους βολεύει, εσύ να μείνεις με αυτό που αγαπάς και μ’ αυτό που δυσκολεύεσαι να ζήσεις χώρια του. Γιατί η ζωή χωρίς αυτούς που αγαπάμε είναι σαν το ανάλατο φαγητό. Χωρίς γεύση, χωρίς ενδιαφέρον. Ανάλατη ζωή, αδιάφορη χωρίς αγάπη.