Μετράμε τις μέρες αντίστροφα για να συναντήσουμε τους κολλητούς μας

Αδελφές ψυχές ή αλλιώς πραγματικοί φίλοι, κολλητοί. Κάθε φορά που τους φέρνεις στο μυαλό σου, χαμογελάς αυθόρμητα γιατί εκείνοι οι άνθρωποι δε θα μπορούσαν ποτέ να σε κάνουν να αισθάνεσαι διαφορετικά. Πόσες χαρές δεν ανταλλάξατε, άλλωστε; Τι να πρωτοθυμηθείς; Δε θα μπορούσες σε καμία περίπτωση να ανταλλάξεις εκείνες τις χαρούμενες ή μη στιγμές σας και τον χρόνο σας με κάτι άλλο στον κόσμο. Εξάλλου, εκείνες σας έκαναν αυτό που είστε τώρα. Όπως είπε ο μικρός πρίγκιπας: «Είναι ο χρόνος που έχεις ξοδέψει για το τριαντάφυλλό σου, που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό».

Οι κολλητοί είναι κάτι παραπάνω από αδέλφια κι όσοι έχουν, στ’ αλήθεια, είναι ευλογημένοι. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι-στηρίγματα, που θα τρέξεις να χωθείς στην αγκαλιά τους, αν κάτι πάει στραβά. Είναι πάντα κοντά σου, στις χαρές και στις λύπες. Τις καλές σου στιγμές τις χαίρονται το διπλάσιο από εσένα και τον πόνο σου τον συναισθάνονται, σου σκουπίζουν το δάκρυ και προσπαθούν να κάνουν ό,τι μπορούν για να επαναφέρουν στα χείλη σου το χαμόγελό σου.

Οι φίλοι μας είναι σαν συγγενείς μας κι όταν, δυστυχώς, έστω και για λίγο τους αποχωρίζεσαι, σου κοστίζει. Φεύγουν κι εσύ τόσο απότομα νιώθεις ότι άδειασες, πως έμεινες μόνος. Πολύ απλά γιατί όταν η παρέα σου φεύγει είναι όντως σαν να μένεις μόνος και κανείς ποτέ δεν πρόκειται να αντικαταστήσει την παρουσία τους. Εκεί έξω υπάρχουν τόσα πολλά άτομα να βγεις και να κάνεις παρέα να περάσεις και καλά, όμως, τις μέρες και τις νύχτες με τους κολλητούς δεν τις αγγίζουν στο ελάχιστο. Κι όσο σκληρό κι αν ακούγεται, αυτή είναι η αλήθεια ευτυχώς ή δυστυχώς!

«Αντίο, είπε η αλεπού. Αυτό είναι το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Δε βλέπουμε καλά, παρά με την καρδιά μας. Το ουσιαστικό είναι αόρατο για τα μάτια».

Είναι άνθρωποι εξαιρέσεις και παρουσίες αναντικατάστατες. Όσους κι αν βάλεις στη ζωή σου κανείς δεν πρόκειται να κλέψει τον θρόνο τους! Έτσι, ακόμη κι αν φύγουν, για κάποιους λόγους, μακριά σου εσύ το μόνο που θα κάνεις και μπορείς, στην πραγματικότητα, να κάνεις είναι να συνεχίσεις τη ζωή σου μετρώντας αντίστροφα. Μετρώντας τις μέρες μέχρι που θα είναι ξανά και πάλι πίσω μαζί σου κι όλα θα κυλούν φυσιολογικά.

Δεν υπάρχει μέρα που να μη μιλήσατε στο τηλέφωνο ή έστω σε ένα μήνυμα. Τουλάχιστον, πάλι καλά που πια υπάρχουν κι οι βίντεο κλήσεις σε αυτόν τον κόσμο με τα τόσα θαύματα της τεχνολογίας και μπορείς να έρθεις τόσο κοντά με τους αγαπημένους σου, ακόμη κι αν βρίσκεσαι χιλιόμετρα μακριά τους, ακόμη κι αν είσαι στην άλλη άκρη της Γης. Τρόποι επικοινωνίας, ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί κι αυτό είναι στα υπέρ όλων των κολλητών με απόσταση!

Κολλητοί εξ αποστάσεως, ας ενωθούμε! Γιατί ποιος είπε ότι η καταραμένη η απόσταση μπορεί να χωρίσει εκείνους που αγαπιούνται; Κι όσο κι αν αχνοφαίνεται πίσω από αυτή την πρόταση μια δόση χιούμορ, όσοι το ζούμε ξέρουμε πως είναι αλήθεια.

Το να μετράμε αντίστροφα έχει γίνει καθημερινό μας χόμπι. Γιατί το να γελάμε μέσα από μία κάμερα όσο κι αν μας παρηγορεί, στην προκειμένη περίπτωση δε μας καλύπτει, αφού δε γίνεται να γελάμε φωναχτά δίπλα δίπλα και να κάνουμε τα δικά μας. Να τραγουδάμε, να κράζουμε, να βγαίνουμε, να κάνουμε βόλτες με το μηχανάκι κι ό,τι τρελό μπορεί να κάνει κάποιος με τον κολλητό του. Ή ακόμη και να μην κάνουμε τίποτα απολύτως, απλώς να είμαστε μαζί, παρέα.

«Σε ένα από τα αστέρια θα κατοικώ, σε ένα απ’ αυτά θα γελώ. Κι έτσι θα είναι σαν όλα τα αστέρια να γελούν όταν κοιτάς τον ουρανό το βράδυ».

Αφιερωμένο στην κολλητή μου.

Υ.Γ: Είκοσι και σήμερα.