Να είσαι καλά μόνο αυτό να θέλεις

Αν μπορούσα αυτή τη στιγμή να κάνω μια ευχή, αυτή σίγουρα θα ήταν το να είμαι καλά. Να είμαι καλά, με όλη τη σημασία της λέξεως. Να αντικρύζω τη μορφή μου στον καθρέπτη και να νιώθω πως δεν έχω ανάγκη -ούτε μου λείπει- κάτι. Δε θέλω να μου λείπει κάτι. Δε θέλω να ξυπνάω κάθε πρωί νιώθοντας τη βαρεμάρα και την ψυχολογία της μουντής καθημερινότητας. Δε θέλω συνεχώς πια μόνο να δίνω και να δίνω, θέλω παράλληλα να παίρνω. Θέλω να βλέπω ότι κι οι υπόλοιποι έχουν φιλότιμο κι αξιοπρέπεια. Δε θέλω να είμαι η καλή, θέλω να είμαι καλά.

Δε θέλω πια να είμαι μόνο εκείνο το κορίτσι, το φιλότιμο, που είναι πάντα εκεί για όλους την ώρα που οι υπόλοιποι σε ώρα ανάγκης δεν είναι εκεί για εμένα. Το έκανα πολλές φορές μ’ όλη μου την καρδιά είναι αλήθεια, ούτε το μετάνιωσα ποτέ. Ίσα-ίσα που το να βοηθάς και να είσαι δίπλα σε κάποιον κρατώντας του το χέρι είναι μια πολύ καλή, ανθρώπινη πράξη, αν και σπάνια στις μέρες μας.

Δε θέλω πια να είμαι εκείνη που φροντίζει για τους υπόλοιπους την ώρα που δεν έχει χρόνο να φροντίσει τον ίδιο της τον εαυτό. Δε θέλω να είμαι η μόνη πηγή ενέργειας για τους άλλους, αλλά και για τον ίδιο μου τον εαυτό. Ούτε να έχω υπομονή και κατανόηση για του καθενός τις ιδιοτροπίες ούτε και να προσπαθώ άσκοπα ν’ αλλάξω όλους εκείνους με τους φανταχτερούς, εγωκεντρικούς χαρακτήρες.

Οι ρηχές θάλασσες είναι για τους ρηχούς, να το θυμάσαι. Είμαι εκείνος ο άνθρωπος που δε θα μεταλλαχτεί για να αρέσει. Όσοι δε μου φέρθηκαν σωστά, είναι συγχωρεμένοι απ’ την πρώτη στιγμή, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα ξανακαθίσουν δίπλα μου, μόνο απέναντι, ίσως και πίσω μου κάποιες φορές, αλλά με τη θέλησή τους, εμένα δε με αφορά. Τις δεύτερες ευκαιρίες δεν τις δίνω απλόχερα, αλλά μόνο σε εκείνους που πραγματικά τις έχουν ανάγκη.

Οι απλοί άνθρωποι είναι κι εκείνοι που έχουν αξία για εμένα κι όχι οι βιτρίνες που κάνουν κάτι καλό -χωρίς να το νιώθουν- μόνο και μόνο για επίδειξη ακαδημαϊκού ύφους στους υπόλοιπους.

Να είμαι καλά μόνο αυτό θέλω με συντροφιά την ηρεμία και τη θετική αύρα. Να στοχεύω στα δικά μου όνειρα δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μου κι εστιάζοντας μόνο σε εκείνα. Να υποτάσσω το κακό από γύρω μου και να περιτριγυρίζομαι από θετικούς και πνευματικούς ανθρώπους που ξέρουν τι εστί αρετή.

Μα αυτό που θέλω περισσότερο είναι να μη μου κρύβει το μέλλον μου, όλο μου το παρελθόν. Θέλω να ξεφύγω και να ξεχάσω ό,τι με πόνεσε κι ό,τι με εγκατέλειψε. Όσα έχουμε αυτήν τη στιγμή είναι όσα μας έχουν απομείνει. Μα όσα μας έχουν απομείνει είναι αυτά που μας αγαπούν και μας νοιάζονται.

Θέλω να σκέφτομαι ελεύθερα και να μην προσπαθούν να με κάνουν σαν εκείνους. Να έχω ανοικτό το μυαλό μου μονάχα και να είμαι δίκαιη με όλους. Κανείς να μην προσπαθήσει να με μετατρέψει σε κάτι άλλο που δεν είμαι, ούτε θέλω να με εγκαταλείψει η ελπίδα για ένα καλύτερο και πιο χαρούμενο αύριο με μια πιο σπουδαία και πολιτισμική κοινωνία. Η ελπίδα, άλλωστε, πεθαίνει τελευταία και δεν πρόκειται ν’ αφήσω κανένα να μου την στερήσει.

Ό,τι με ικανοποιεί θα αφήσω κι ό,τι με αποσυντονίζει θα πετάξω. Είναι απλή η ζωή, αλλά εμείς έχουμε την ικανότητα να την περιπλέκουμε και να δημιουργούμε ελαφρυντικά και δικαιολογίες. Μόνο εμείς χειραγωγούμε τον εαυτό μας, αλλά με τόσο έμμεσο τρόπο που δεν καταφέρνουμε να το αντιληφθούμε. Να προσφέρουμε στον εαυτό μας παιδεία. Αυτό είναι το σημαντικότερο κι εκεί αξίζει να εστιάσουμε.

Θέλω λοιπόν να είμαι καλά στην πιο καλή μου εκδοχή, κοιτάζοντας με χαμόγελο κι ανεμελιά τον καθρέπτη μου.