Να κουβαλάς και λίγη τρέλα

Άνθρωποι, πλάσματα περίεργα. Ο καθένας διαφορετικός, μοναδικός κι απαράλλακτος. Εδώ που τα λέμε, όμως, χρειάζεται προσπάθεια και δουλειά για να μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος. Ειδικά σήμερα, που όλα έχουν δυσκολέψει και στερέψει κι ας υπάρχει συνεχής εξέλιξη, ευκολία κι άνεση στα πάντα τριγύρω μας.

Όλα τόσο εύκολα, αλλά παράλληλα τόσο δύσκολα! Και γι’ αυτό σίγουρα φταίμε εμείς οι ίδιοι, που δεν εκμεταλλευόμαστε σωστά όλα όσα μας προσφέρονται απλόχερα. Η διαφθορά δεν εκλείπει, αλλά ακμάζει κι οι άνθρωποι οδηγούνται με ταλέντο στην παρακμή, αυτοβούλως.

Οι άνθρωποι, σίγουρα, κουβαλούν μέσα τους πολλά συναισθήματα τα οποία προκύπτουν επιτυχώς ή ανεπιτυχώς απ’ την ποιότητα της ζωής τους. Αν καθίσεις σε ένα παγκάκι κι αν εστιάσεις στους περαστικούς, θα αντιληφθείς όλα αυτά τα συναισθήματα που θα περιφέρονται γύρω από εσένα. Λέξεις, κινήσεις, βλέμματα, χαμόγελα. Θα διαπιστώσεις εύλογα πως καθένας έχει τη δική του ιστορία, τη δική του πραγματικότητα. Κάποιους από αυτούς θα τους θαυμάσεις, κάποιους θα τους λυπηθείς ενώ κάποιοι άλλοι θα σου δημιουργήσουν χωρίς μεγάλη προσπάθεια ανάμεικτα συμπεράσματα. Θα απορήσεις με πολλούς, θα τους κρίνεις εύκολα, θα κάνεις λάθη.

Η καλύτερη φάρα ανθρώπων με διαφορά είναι εκείνη που κουβαλάει κάμποση τρέλα και μηδέν σοβαροφάνεια. Εκείνοι οι άνθρωποι έχουν το χάρισμα να γιατρεύουν πληγές, να κάνουν τους γύρω τους να χαμογελούν, να δίνουν χρώμα στη ζωή. Όσα προβλήματα κι αν κυριαρχούν τις μέρες τους εκείνοι έχουν την ωραία τρέλα τους και την όρεξη για ζωή ως φάρμακο. Αν κάνεις παρέα με εκείνους θα σε κάνουν απευθείας να νιώσεις ξεχωριστά. Θα νιώσεις τυχερός που βρίσκεσαι μαζί τους και θα αισθανθείς τη δυναμικότητά τους να ρέει στο είναι σου.

Θα γίνεις ξανά παιδί, θα κάνεις πράγματα που δε θα ξεχάσεις όσο ζεις. Οι στιγμές εκείνες θα κατοικούν για πάντα μέσα σου, όσος χρόνος κι αν περάσει. Θα μείνουν ανεξίτηλες γιατί έχουν αξία, γιατί δε συγκρίνονται με άλλες. Αν δεν έχεις λίγη τρέλα στη ζωή σου, δεν έχεις σωστά εφόδια. Όπως κάποτε δήλωσε ο Αριστοτέλης Ωνάσης : «Στη δουλειά σου να είσαι σοβαρός και στη ζωή σου τρελός».

Πάντα θα εκτιμάς περισσότερο εκείνους που ρίσκαραν για εσένα, που θυσίασαν πράγματα για εσένα. Δε θα τους ξεχάσεις ποτέ γιατί θα είναι ελάχιστοι, αλλά πολύ σημαντικοί. Σε έκαναν να νιώσεις πρωτόγνωρα συναισθήματα, σε έκαναν να ζήσεις διαφορετικά. Καθόλου βαρετά, καθόλου όμοια, καθόλου συνηθισμένα. Φίλοι, έρωτες, άνθρωποι που ήρθαν απ’ το πουθενά σαν από μηχανής θεοί.

Οι άνθρωποι που είναι λίγο τρελοί, με την καλή έννοια της τρέλας φυσικά, είναι αληθινοί και καθόλου μικρόψυχοι. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Μόλις τους συναντήσεις θα αντιληφθείς αμέσως την πηγαία χαρά τους για τη ζωή, ασχέτως τα πολλά προβλήματα που μπορεί να έχουν. Προσπαθούν να είναι αισιόδοξοι ακόμη κι αν βαθιά μέσα τους δεν έχουν λόγους να είναι. Όμως εσένα θα σου φυτρώσουν μια ελπίδα και θα σε βοηθήσουν να σκεφτείς θετικά. Θα σε κάνουν να γελάσεις και να τα ξεχάσεις όλα.

Να έχεις τρέλα στη ζωή σου, να ρισκάρεις μέχρι εκεί που σε παίρνει, να έχεις να θυμάσαι. Να θυμάσαι πως ήσουν γενναίος, πως έκανες πράγματα που κάποιοι άλλοι δεν τόλμησαν ποτέ. Σωστά πράγματα, όμως, που να είσαι υπερήφανος για τον εαυτό σου. Να ξέρεις στο τέλος πως αυτή η τρέλα κι αυτός ο χαρακτήρας άξιζε να υπάρξει. Άξιζε και πρόσφερε στους ανθρώπους του, τους έκανε να χαμογελάσουν και να δουν την ζωή με άλλο μάτι, λίγο πιο θετικό.

Άλλωστε, οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε μας περνούν μηνύματα, μας προσφέρουν τον χρόνο τους, μοιραζόμαστε στιγμές. Εσύ, φρόντισε να είσαι απ’ τις πιο σημαντικές στιγμές κάποιου άλλου, προσπάθησε να αξίζεις για να σε θυμούνται.