Ο άνθρωποί σου να είναι επιλογή κι όχι ανάγκη

Τι «άνθρωποι» συνυπάρχουν μαζί μας και συνδιαλέγονται καθημερινώς, θα σκέφτεστε πολλές φορές δικαιολογημένα. Κι όμως ναι, ας το αποδεχτούμε για να πάμε παρακάτω. Ίσως μερίδιο για την ανοησία και την ξεροκεφαλιά τους να έχουμε κι εμείς. Αυτό το σκέφτεστε όμως; Σίγουρα όχι.

Εκείνοι λοιπόν οι «άνθρωποι» τραβούν σαν μαγνήτες κοντά τους όλα εκείνα τα άτομα από τα οποία έχουν κάτι να κερδίσουν. Οτιδήποτε κι αν είναι αυτό. Αγκαλιάζουν με το ζόρι, χαμογελάνε ψεύτικα και ζουν υποκριτικά. Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους το ιδιωτικό τους συμφέρον. Βέβαια, ας μην προσπερνάμε πως εκτός από τα τεχνητά τους συναισθήματα, «ψοφάνε» και για άλλα πράγματα και δυστυχώς δε συναντάμε λίγες όμοιες περιπτώσεις την εποχή μας. Έχουν «λεφτά» αισθήματα, θα το έχετε προσέξει.

Ο καθένας μας έχει τον δικό του τρόπο ζωής, την προσωπική του φιλοσοφία και στάση. Κάποιοι λοιπόν «άνθρωποι» χωρίς βέβαια να τους αξίζει αυτός ο τιμητικός τίτλος, αγαπούν τυφλά γιατί είναι φιλοχρήματοι και στην προκείμενη περίπτωση ερωτευμένοι μονάχα με το χρήμα. Ακόμη, κάνουν φιλίες σκόπιμα για τον ίδιο λόγο ή με ανάλογους. Αν έχουν κάτι να κερδίσουν από εσένα είναι κολλητοί και σε φωνάζουν «αδελφό». Είναι εκεί μόνο όταν τους συμφέρει και βολεύει.

Ξέρεις, το μυαλό τους κατεβάζει ψέμματα, δικαιολογίες και ιδέες μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Σε κρίνουν, σε απομακρύνουν και σε περιθωριοποιούν αν είσαι κοντούλης, για εκείνους άσχημος ή αν έχεις παραπάνω κιλά και θεωρούν πως έχεις χαμηλότερη αξία και υπόσταση. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας, γελούν πίσω από την πλάτη σου ή αν είναι τόσο θρασύ άτομα, μπροστά σου. Τι θα τους εμποδίσει εξάλλου; Έχουν γεννηθεί «άσχημοι» άνθρωποι και κατά βάθος έχουν αυτογνωσία, παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν ακάθεκτοι.

Βλέπετε, το «εγώ» φαίνεται να έχει βάθος όμως ξεγελάει και μπερδεύει. Γι’ αυτό όλοι πέφτουν στην παγίδα του και πνίγονται μέσα σε μία κουταλιά νερό. Το «εγώ» είναι ρηχό, ύπουλο. Το «εμείς» όμως από την άλλη, κρύβει θησαυρούς και θαύματα. Γιατί οι άνθρωποι με συλλογικότητα και ομαδικότητα είναι οι ίδιοι θησαυροί και δεν έχουν ανάγκη κάτι άλλο σε χρυσό. Γυαλίζουν, λάμπουν στο σκοτάδι. Είναι πολλοί κι όχι ένας. Για εκείνον το λόγο λοιπόν ας κάνετε πέρα στην άκρη, το φτηνό «εγώ» σας. Βάλτε επιτέλους μέσα σας το «εμείς».

Οι άνθρωποί σου είναι εκείνοι που θα σου σταθούν άξια, θα σε εκτιμήσουν και θα σε αγαπήσουν. Κι εσύ τους κάνεις πέρα για τα ψηλά «ιδανικά» σου; Για τα ψεύτικα θέλω σου; Για τα ακριβά γούστα σου; Για τα πρότυπα που σου πλασάρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Ας ακολουθήσουμε τα αληθινά πρότυπα, εκείνα που θα μας κάνουν όμορφους ανθρώπους κι όχι γελοίους και μηδαμινούς. Να θυμάσαι πως κάθε φορά που ξεγελάς κάποιον, δεν τον ξεγελάς πραγματικά αλλά ξεγελάς εσένα, τον ίδιο σου τον εαυτό.

Δε θα γνωρίσεις ποτέ την ευτυχία. Δε θα ζήσεις ποτέ την αληθινή αγάπη αλλά θα προσμένεις εκείνες που φαντάζεσαι, εκείνες που είναι βγαλμένες από παραμύθια. Η ζωή όμως, παραμύθι δεν είναι, γι’ αυτό ξύπνα. Δε θα δεις ποτέ ένα αληθινό χαμόγελο το οποίο εσύ ο ίδιος θα το έχεις προκαλέσει. Δε θα ερωτευτείς ποτέ δύο μάτια, αλλά ένα πορτοφόλι. Δε θα κοιτάξεις ποτέ με καθαρό κούτελο και καθαρή καρδιά τους καθάριους. Δε θα αγκαλιάσεις ποτέ ένα παιδί με παραπανίσια κιλά, ένα ανύμπορο, ένα παιδί που σε έχει ανάγκη. Εσύ δεν το έχεις οπότε κι αυτό θα το απορρίψεις τόσο εύκολα κι απλά.

Δε θα νιώσεις ποτέ το συναίσθημα του έρωτα γιατί πάντα θα τριγυρνάς γύρω από κατεβασμένα βρακιά για λίγα χρήματα. Ακόμη κι από τα χρήματα  φθηνότερος θα γίνεις. Δε θα πεις ποτέ «σ’ αγαπώ» νιώθοντας αγάπη. Δε θα κοιτάξεις ποτέ νιώθοντας ευλογία ένα ηλιοβασίλεμα. Δε θα γίνεις ποτέ στοργικός γονιός ή σύντροφος. Θα είσαι ανίκανος να επιβιώσεις μόνος σου. Δε θα νιώσεις ποτέ πεταλούδες να γεννιούνται και να θρέφονται μέσα σου.

Δε θα αντιληφθείς ουδέποτε την αξία της οικογένειας και των αληθινών φίλων, εκείνων που θέλουν το καλό σου, εκείνων που θα σε στηρίξουν στα εύκολα και στα δύσκολα. Γιατί πάλι, στους ξεπεσμένους θα τριγυρνάς πιστεύοντας πως αυτοί σου αρμόζουν. Είδες πόσο χαμηλά μπορείς να πέσεις αν αγαπάς αντικείμενα κι όχι υποκείμενα; Σκέψου. Κρίνε. Δράσε. Έχεις μία ζωή κι εσύ δε θα τη γευτείς πριν τελειώσει;

Δεν κρατάει και πολύ ξέρεις, εκτός κι αν είσαι τυχερός. Θα γίνεις δυστυχισμένος από επιλογή κι αυτό θα σε πονέσει περισσότερο, θα δεις. Έχει πολύ κατηφόρα ακόμη. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι σίγουρα μειονέκτημα για την ανθρωπότητα αλλά το είδος τους αποτελεί μάστιγα της σύγχρονης εποχής. Θες κι άλλα;