Έχει ετοιμάσει την ταινία που θα δουν απόψε κι έχει φρεσκοπλύνει την αγαπημένη της κουβέρτα, που της αρέσει να χουχουλιάζει μ’αυτήν. Πήρε μπίρες κι έβαλε μουσική στο στέρεο απ’ τα τραγούδια που ακούν πάντα οι δυο τους. Άλλο ένα Σάββατο θ’ άραζε μαζί της, με ρούχα πρόχειρα και μπόλικο καπνό, αυτοί κι η μουσική.
Είναι χρόνια κολλητοί, ψυχές ενωμένες. Μα ο τρόπος που εδώ και καιρό τον ηλεκτρίζει η ματιά της έχει πάψει να ‘ναι φιλικός. Πάνε μέρες που το χαμόγελό της του γεννά μια αμήχανη πληρότητα. Ο τρόπος που επικοινωνούν τον εξιτάρει. Είναι ο άνθρωπος τον οποίο κάθε μέρα καλημερίζει μ’ ένα αστείο μήνυμα και του ψιθυρίζει τις πιο ωραίες καληνύχτες. Ακούν μαζί τραγούδια, χωρίς να πουν κουβέντα ως το ξημέρωμα κι έχουν κάνει τα καλύτερα μεθύσια αγκαλιά. Ξέρουν ο ένας τα μυστικά του άλλου κι έχουν ξεπεράσει σαν μια γροθιά τα δύσκολα.
Αυτό το Σάββατο όμως έχει αποφασίσει να τ’ ανατρέψει όλα. Θα της χαϊδέψει το μάγουλο και θ’ ακουμπήσει το κεφάλι της στο στήθος του για ν’ ακούσει πόσο ερωτευμένα χτυπά η καρδιά του δίπλα της. Θα της εξηγήσει πόσο απόλυτα ταιριάζουν αυτοί οι δύο. Θα βλέπουν μαζί την ομάδα τις Κυριακές όπως και τώρα, μα σε κάθε γκολ θα πανηγυρίζουν με παθιασμένα φιλιά. Και τις Τετάρτες θα της κρατάει το χέρι στο σινεμά. Τις βραδιές που θα κοιμούνται στο ίδιο σπίτι θα παίρνουν τα σεντόνια φωτιά. Ο έρωτάς τους θα δυναμώνει απ’ τη φυσική συνήθεια του ενός να βρίσκεται κοντά στον άλλον. Και φυσικά στα μάτια του, εκείνη θα ‘ναι πάντα η πιο όμορφη. Γιατί την έχει δει απεριποίητη, μ’ αθλητικά ρούχα κι αχτένιστα μαλλιά κι ακόμη τη γουστάρει σαν τρελός.
Κι εκείνη δε θ’ αρνηθεί τίποτα, μόνο θα παραδοθεί στο φιλί του. Γιατί τελευταία, κάθε φορά που μυρίζει το άρωμά του, ανατριχιάζει. Κι αυτό το φιλί τ’ ονειρεύεται μήνες, σ’ όνειρα που στρίμωχνε στο άδυτο του υποσυνείδητου και τ’ αντιμετώπιζε ως απαγορευμένα. Δεν τολμούσε να πάρει το ρίσκο.
Ο έρωτας που γεννιέται απ’τη φιλία είναι αλάνθαστη συνταγή επιτυχίας, λένε. Θυμίζει πολλά υποσχόμενη σχέση βγαλμένη απ’ το παλιό καλό σινεμά. Μα υπάρχει τελικά αλάνθαστη συνταγή στη ζωή; Πιθανότατα όχι. Μάλιστα οι πιθανότητες κάτι να πάει στραβά είναι πάντα οι πολυπληθέστερες. Έτσι και στις σχέσεις. Κι αν η σχέση δεν ευδοκιμήσει; Κι αν το επόμενο βήμα που επέλεξες να κάνεις με τον κολλητό σου ήταν μια κίνηση καταδικασμένη να φέρει την καταστροφή; Αν μπέρδεψες το ενδιαφέρον σου και τις καλές στιγμές σας με τον έρωτα; Πήρατε κάτι όμορφο στα χέρια σας και το κάνατε ν’ ασφυκτιεί. Γιατί δεν πήγαν τα πράγματα όπως τα φανταζόσασταν; Ποιος έφταιξε; Πού πήγε η κοπέλα που σ’ έκανε μόνο να ξεχνάς όλα σου τα προβλήματα; Πού πήγε το κολλητάρι που ήταν ακομπλεξάριστο και μονίμως χαμογελαστό;
Ο έρωτας δυστυχώς- ή μάλλον ευτυχώς- δε φτάνει στα χέρια μας με συνοδευτικό εγχειρίδιο οδηγιών και πολλές φορές στ’ όνομά του γίνονται λάθη. Συχνά, αποφάσεις λαμβάνονται εν βρασμώ -ερωτευμένης- ψυχής και συναισθήματα ενθουσιασμού εισχωρούν καμουφλαρισμένα ως ερωτικά μηνύματα στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Και φοβού τη στιγμή που η παραμυθένια φούσκα του έρωτα θα σκάσει.
Πολλοί θα πουν πως ήσουν πλεονέκτης και τώρα το πληρώνεις. Πως ζήτησες περισσότερα, ενώ δε σου ανήκαν. Σε μια κρίσιμη παρτίδα πόκερ επέλεξες να τα παίξεις όλα για όλα, αντί να πας πάσο όταν έπρεπε. Και τώρα στέκεσαι ενεός πάνω απ’ τη θρυμματισμένη αγάπη σας, γιατί όπως την πιέσατε, την τεντώσατε και την τεμαχίσατε, έγινε γυαλιά-καρφιά. Κοιτάζεις μ’ επιμονή τα θραύσματα, ψάχνοντας έστω ένα απείραχτο κομμάτι της διαλυμένης αυτής αγάπης. Ένα απομεινάρι να σε καθησυχάσει πως δεν πήγαν όλα χαμένα. Μα κάθε φορά που το ψάχνεις, τα χέρια σου ματώνουν και πονάς.
Ζητάς να γυρίσεις το χρόνο πίσω. Σ’ εκείνο το Σάββατο που θ’ αράζατε στον καναπέ, σε μια νιρβάνα ευτυχίας. Άφθαρτοι, ατσαλάκωτοι. Μα είναι αδύνατον. Γιατί το πρόσωπο που κοιτάς κατάματα δεν είναι πια ο φίλος σου. Ήταν σύντροφος, εραστής κι ο άνθρωπός σου. Κι όσο κι αν θέλεις να επιστρέψεις σ’ αυτό που κάποτε είχατε και τόσο σου ‘χει λείψει, είναι πλέον δύσκολο. Γιατί τα πάντα στο σπίτι φέρουν την υπογραφή του και τώρα πια δε θυμίζουν ανέκδοτα ούτε μεθύσια, αλλά φιλιά, πάθος και στοργή. Μαζί κάνατε όνειρα φευγαλέα και ζωγραφίζατε ένα μέλλον κινηματογραφικό, μ’ εσάς αγκαλιασμένους σε τρένα με προορισμό ταξίδια στην Ευρώπη, ένα ψυγείο γεμάτο post-it με ερωτικά ποιηματάκια κι ένα κολάζ με τις πιο απαστράπτουσες φωτογραφίες του εκτυφλωτικού σας έρωτα. Τώρα ξέρεις τι γεύση έχουν τα χείλη του κι έχεις νιώσει τη ζεστασιά του κορμιού του. Πώς να τον ζήσεις πια μισό; Πώς να τον βλέπεις χωρίς να τον αγγίζεις, πώς να τον νιώσεις όταν δεν είναι πια όλος δικός σου;
Φτάνει η στιγμή που αναθεματίζεις γιατί έδωσες εκείνο το πρώτο φιλί, την ώρα που πέφταν οι τίτλοι της ταινίας κι αναρωτιέσαι μουδιασμένος αν άξιζε να διαλύσεις μονομιάς την αστραφτερή αυτή φιλία, για μια τρέλα της στιγμής. Μα αν δεν ορμούσες σ’ αυτό το συναίσθημα, να το ζήσεις μέχρι τέλους, δε θα ‘χες νιώσει τι ευτυχία είναι ν’ αγαπάς ταυτόχρονα ως φίλο κι εραστή. Και δε θα ‘χες φιλήσει ποτέ με τόση δύναμη αυτόν τον άνθρωπο που λατρεύεις σαν Θεό. Αν δεν το ζούσες, δε θα ‘ξερες ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος και κανείς ποτέ δε θα μπορούσε με βεβαιότητα να στο πει. Γι’ αυτό να μετανιώνεις μόνο για όσα δεν τόλμησες να νιώσεις, όχι για όσα δεν πρόλαβες ποτέ να αισθανθείς.
Επιμέλεια Κειμένου Φένιας Σκαρλά: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Φένια Σκαρλά
