Από όλους τους τύπους ανθρώπων που κυκλοφορούν στην κοινωνία μας, περισσότερο εκνευριστικοί είναι οι σύγχρονοι μεταμοντέρνοι μισογύνηδες. Βρίσκονται σε μπαρ και σε δημόσιες υπηρεσίες, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στο δρόμο, στο διπλανό διαμέρισμα. Αυτοί οι σημερινοί εξελιγμένοι μισογύνηδες, αναγνωρίζουν μεν τη θέση και τη χρησιμότητα της γυναίκας στην κοινωνία, τα δικαιώματά της στη ζωή, τη διασκέδαση και την ελευθερία, παρ’ όλα αυτά μέσα από ποικίλες συμπεριφορές τους καταφέρνουν κάθε φορά να εξαπολύουν σεξιστικά πυρά εναντίων του θηλυκού γένους.
Η στάση τους απέναντι στις γυναίκες είναι αρκετά χαρακτηριστική. Κύριο σημείο αναφοράς της είναι η οξεία κριτική προς πάσα κατεύθυνση. Προς το ντύσιμό τους που είναι προκλητικό, τη σεξουαλική τους ζωή που είναι επιδεικτικά ενεργή, την εναλλαγή παραπάνω από έναν συντρόφων, το πρόστυχο περπάτημά τους, τον αισθησιακό χορό τους, τον τρόπο που πίνουν το ποτό τους.
Η αντιμετώπισή τους απέναντι στις γυναίκες έχει την τάση να καταλήγει πάντα σε μια κακόγουστη σεξιστική κακεντρέχεια. Θα ψάξουν να βρουν το ένοχο, ακόμη και αν δεν υπάρχει, και θα θελήσουν μανιωδώς να ξεμπροστιάσουν την καθέκαστη γυναίκα που έχει πάντα στο μυαλό της μόνο τα εύκολα κρεβάτια, τα πρόστυχα βλέμματα, τα χρήματα, την αμέριστη προσοχή όλων των αρσενικών με κάθε κόστος.
Αν μη τι άλλο, οι γυναίκες έχουν κουραστεί ακόμη και σήμερα να αποδεικνύουν το ποιόν τους σε μια κοινωνία που κάνει κάθε μέρα δέκα βήματα μπροστά χωρίς να διορθώνει τα προβλήματα που αφήνει πίσω. Μια κοινωνία που ακόμη δεν έχει καταφέρει να μυήσει τους ανθρώπους της στην πραγματική, την ουσιώδη, την ωφέλιμη πρόοδο. Μια κοινωνία που μιλάει για ισότητα φύλων την ίδια στιγμή που ένας άντρας και μια γυναίκα δε δικαιούνται να έχουν ίσο αριθμό εραστών και εμπειριών στη ζωή, επειδή ο μεν άντρας γεννήθηκε κυνηγός αλλά η δε γυναίκα αν αλλάξει πολλά ταίρια κινδυνεύει να χαρακτηριστεί «δεύτερη».
Βαρέθηκαν και δε γουστάρουν πια οι γυναίκες να τις πλησιάζουν και να τις φλερτάρουν εκείνοι που ταυτόχρονα κατακρίνουν το αβυσσαλέο ντεκολτέ και το στενό φουστάνι τους. Δεν αποζητούν το ενδιαφέρον κανενός από εκείνους που θα καταμετρήσουν το σεξουαλικό τους παρελθόν, που θα κατακρίνουν το χειμαρρώδη αυθορμητισμό τους και θα δακτυλοδείξουν όσες κοπέλες λικνίζουν αισθησιακά τα κορμιά τους στο ρυθμό της μουσικής.
Δεν εκτιμούν καθόλου εκείνους τους ανθρώπους που μειώνουν με τρόπο τέτοιο τη γυναικεία ύπαρξη. Γι’ αυτό και καθόλου δεν εκτιμούν να προσεγγίζονται από τέτοιου είδους ανθρώπους ερωτικά.
Γιατί γνωρίζουν πως κάθε τους κίνηση θα περάσει από έλεγχο μέχρι να αποφανθεί πως είναι επιτρεπτή. Κάθε κουβέντα τους δε θα πρέπει να χαρακτηρίζει μια αθυρόστομη γυναίκα ενώ η κίνησή τους στο χώρο δε θα πρέπει να τραβά λάγνα βλέμματα. Θα πρέπει δηλαδή να είναι γυναίκες αλλά να μη δείχνουν γυναίκες.
Γιατί η γυναίκα έχει απ’ τη φύση της σπιρτάδα και τσαχπινιά. Δε γεννήθηκε πρόστυχη αλλά γεννήθηκε μοιραία. Οι γυναίκες, φτιάχτηκαν για να τις χαϊδεύουν, όχι για να τις μαστιγώνουν. Για να τις θαυμάζουν και να τις λατρεύουν. Τους έδωσε η φύση μια αέρινη κίνηση, για να είναι ακριβώς αυτές οι αιθέριες υπάρξεις που κινούνται στο χώρο και κάνουν τους ανθρώπους να απορούν με την ομορφιά που έχουν σαν πλάσματα. Δε γεννήθηκαν χυδαίες ούτε πρόστυχες. Χυδαία ορισμένοι τις αντιμετωπίζουν.
Επιμέλεια Κειμένου Φένιας Σκαρλά: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Φένια Σκαρλά
