Γουστάρω όταν μ' αφήνεις να σου επιβάλλομαι

Απόψε αποφάσισα να σου αποκαλύψω μια αλήθεια μου πολύ προσωπική. Μια ιδιαίτερη ευχαρίστησή μου. Πες το ιδιοτροπία ή παραξενιά, πες το απαίτηση ή κι απλή επιθυμία. Δώσε του ό,τι όνομα θες και φόρα του της κρίσης σου την πιο ταιριαστή ταμπέλα.

Γουστάρω εκείνες τις φορές που επιλέγεις να μ’αφήνεις να σου επιβάλλομαι. Στιγμές που αποφασίζεις να μου δώσεις τα ηνία. Που μ’αφήνεις προσωρινά να έχω το πάνω χέρι. Όταν αφήνεις τον εαυτό σου απροστάτευτο, ελεύθερο να δεχθεί την όποια επιρροή μου.

Τρελαίνομαι να νιώθω πως σ’αρέσει. Να το ξέρω πως το γνωρίζεις κι εσύ ότι μόνο όταν εσύ το θες μου επιτρέπεις να σου επιβληθώ. Και να έρχονται στιγμές που επιθυμείς να το κάνεις. Επιθυμείς να μ’αφήσεις να πάρω πρωτοβουλίες, να λάβω αποφάσεις, να κάνω ενέργειες κι άλλα σχετικά. Να μη σου αφήσω περιθώρια επιλογής ή οπισθοχώρησης, να σε καθοδηγήσω εγώ στα τυφλά. Δεσμώτης της επιθυμίας μου.

Αυτό μου κάνει έντονα φανερή την εμπιστοσύνη που μου έχεις. Έτσι που αφήνεσαι επάνω μου πιστεύοντας υποσυνείδητα σε ό,τι κι αν πρόκειται να κάνω. Νιώθω σπουδαία και φουσκώνω από σιγουριά και περηφάνια. Νιώθω ηγέτης, ηγέτης του μυαλού, της καρδιάς, του κορμιού σου. Νιώθω κατακτητής, αισθάνομαι να ασκώ επάνω σου μια εξουσία που μόνο εσύ μου παραχωρείς κι όποτε θες μπορείς ξανά να μου την αφαιρέσεις.

Κι έτσι είναι  μεγάλη μου τιμή κάθε φορά που μου παραχωρείς αυτή την εξουσία, με κάνεις να το νιώθω πως σ’αρέσει η επιρροή που σου ασκώ. Σε ένα παιχνίδι αμέτρητων προοπτικών, διαλέγεις να επιτρέψεις σε εμένα να διαλέξω. Η μόνη δική σου επιλογή είμαι εγώ.

Με τον τρόπο αυτό γίνομαι εγώ, η επιλογή σου αυτή, ακόμη πιο σπουδαία, ακόμα πιο σημαντική, ακόμα πιο εμπεριστατωμένη. Καθώς εγώ και μόνο σου αρκώ για να είσαι εντάξει. Ό,τι αποφασίσω, ό,τι λαχταρήσω, ό,τι επιθυμήσω ή διεκδικήσω θα σου αρέσει, θα σου κάνει, θα σε γεμίζει. Γιατί το επιλέγω εγώ κι εσύ επιλέγεις καθημερινά εμένα.

Κι όλα αυτά μ’αρέσουν πιο πολύ καθώς γνωρίζω  καλά πως εσύ έχεις στη σχέση μας το πάνω χέρι. Ξέρω πως μπορείς να λάβεις αποφάσεις, να κάνεις ό,τι σου αρέσει, να με αφήσεις παντελώς στο παρασκήνιο χωρίς να χρειαστεί να συμμετάσχω πουθενά. Κι όμως εσύ θες να μου αναθέσεις ρόλους. Αφήνεις στην άκρη το δυναμισμό σου, στέκεσαι απέναντί μου γυμνός από εγωισμούς κι υπερηφάνειες μα δε φοβάσαι. Πιστεύεις σε εμένα.

Όλη αυτή μου η ευχαρίστηση είναι σχεδόν αφροδισιακή. Γι’αυτό και στο κρεβάτι τρελαίνομαι όταν μου συμπεριφέρεσαι με τον ίδιο ακριβώς αυτό τρόπο. Όταν με ορίζεις οδηγό των κινήσεων και της εξέλιξης των γεγονότων. Όταν μου εκπληρώνεις τις επιθυμίες κι αφήνεις την απόλαυσή σου δίχως δισταγμό, απροκάλυπτα στα χέρια μου.

Ακούγεται εγωιστικό μα ξέρεις πως δεν είναι. Δεν είναι γιατί έχεις δει πόσο αγαπώ καθετί δικό σου. Πόσο στηρίζω τις επιλογές σου. Πόσο εκτιμώ τις δυνατότητές σου και πόσο περήφανη είμαι για τις αξίες σου. Πόσο θαυμάζω το μυαλό σου. Κι είναι αυτή σου η σιγουριά που σ’ αφήνει να μ’αφήνεις να σου επιβάλλομαι. Αυτός ο πηγαίος κι αμφίδρομος σεβασμός είναι που μας βάζει να εναλλάσσουμε στη σχέση μας αυτή τις ισορροπίες ισχύος.

Κι αυτή η εναλλαγή μας κρατάει συνεχώς ηλεκτρισμένους σ’ ένα παιχνίδι που ποτέ δε θα επιτρέψουμε να γίνει ανιαρό.