Επιστροφή στον πρώην. Πίσω στο οικείο, στο αγαπημένο, σ’ εκείνο που σου έλειψε ή που απλώς ήταν πιο εύκολο σ’ εκείνο να επιστρέψεις. Όπως και να έχει, επιστροφή. Και μάλιστα θριαμβική. Αγγίχτηκαν τα σώματα. Θυμήθηκαν τα κορμιά. Ξύπνησαν αισθήσεις γνώριμες και δυνατές, όπως είναι άλλωστε καθετί που έχει σχέση με τον έρωτα, το σεξ, το κρεβάτι, την ανθρώπινη σωματική επαφή.
Το κρεβάτι της επανασύνδεσης. Το κρίσιμο εκείνο σημείο, τα επικίνδυνα εκείνα λεπτά, η ένταση εκείνη κι η φλόγα που σε κάνει να πιστεύεις πως πρέπει να γυρίσεις. Πως υπάρχει ακόμη για εσάς ελπίδα, εσάς που τόσο ταιριάζετε, εσάς που τα σώματά σας τόσο καλά γνωρίζονται. Σε πείθει πως όλα θα λυθούν, πως αυτό το μαγικό συναίσθημα, αυτή η ηδονή, αλλά κι η πληρότητα αξίζουν χίλιους κόπους και μπορούν να νικήσουν όλα τα εμπόδια.
Μοιάζει με στιγμιαία διαγραφή μνήμης. Τη στιγμή που ενώνονται κορμιά και ψυχές διαγράφονται λύπες, απογοητεύσεις, παράπονα, γκρίνιες και λάθη. Ξυπνούν μνήμες λαμπερές, με χρυσόσκονη και ροζ καρδούλες, ξυπνούν δυνατές συγκινήσεις και συναισθήματα που μόνο σε ευτυχία προσιδιάζουν. Τίποτα θλιβερό και στενάχωρο. Ξαφνικά το μυαλό αρματώνεται με παρωπίδες που το βάζουν να κοιτάζει μόνο τα ευχάριστα, αφήνοντας τα δυσάρεστα χιλιόμετρα μακριά απ’ το οπτικό του πεδίο.
Είναι μεγάλο κρίμα μα συνήθως όλο αυτό είναι μια τεράστια απάτη. Οφθαλμαπάτη ύπουλη και βλαβερή για την υγεία. Γιατί το σεξ της επανασύνδεσης δεν είναι η λύση των προβλημάτων μιας σχέσης. Καμία λύση δεν προσφέρεται απ’ την ηδονή που χαρίζει ένα σώμα στο άλλο. Άλλωστε το πρόβλημα της σχέσης προφανώς και δεν ήταν η έλλειψη της σεξουαλικής χημείας -γιατί αν ήταν το πράγμα εκεί αλλάζει.
Τα προβλήματα λύνονται με συζήτηση. Με προσπάθεια. Με υποχωρήσεις. Με συγχώρεση. Με κατανόηση. Χρειάζονται εγωισμοί να τσαλακωθούν, μίση και λάθη να αφανιστούν, χρειάζεται δύναμη ψυχής για να κολυμπήσει κανείς μες στο βούρκο και να καταφέρει να αναδυθεί χωρίς να τον ρουφήξει κάτω.
Το κρεβάτι της επανασύνδεσης είναι παγίδα. Γιατί κρύβει τα προβλήματα κάτω απ’ το χαλί και προσποιείται πως τα λύνει. Επιπλέον παραπλανεί τα άτυχά του θύματα. Τα γυρίζει πολύ πίσω, όταν καιρό προσπαθούν να κάνουν βήματα μπροστά, να συνεχίσουν τη ζωή τους και να κάνουν νέα ξεκινήματα. Και μπλέκονται οι παίκτες σε ένα παιχνίδι με σχεδόν προδικασμένη ήττα, νομίζοντας πως τα προβλήματα εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας, να αντιμετωπίζουν αργότερα τους ίδιους δαίμονες που τους κατέτρεχαν και τότε.
Κι η παγίδα κρύβεται και στη μεγάλη επιτυχία που συνήθως έχει το κρεβάτι της επανασύνδεσης. Γιατί τα σώματα γνωρίζονται πολύ καλά. Και μάλιστα το ένα έχει λείψει στο άλλο. Το σκηνικό είναι κατάλληλα στημένο για να είναι όλα εκστατικά, σαν βγαλμένα από ταινία, χωρίς λάθη, χωρίς απογοήτευση, χωρίς καμία αποτυχία. Μόνο απόλαυση. Κι όλες αυτές οι ουσίες που εκκρίνονται απ’ τη χαρά και την ευχαρίστηση δεν αφήνουν το μυαλό να δει παραπέρα. Το συνεπαίρνει η στιγμή.
Δεν είναι κακό να γυρίσεις. Δεν είναι κακό να πέσεις στο κρεβάτι του πρώην σου ξανά και ξανά. Δεν είναι ούτε κακό να λυγίσεις, δεν είναι κακό και να συγχωρήσεις και να παίξεις και να χάσεις ή να κερδίσεις. Είναι κακό να γυρίσεις χωρίς να ξέρεις το γιατί γυρνάς. Είναι κακό να γυρίσεις μόνο και μόνο από ένα ευκαιριακό κρεβάτι, από μια συγκυρία. Γύρνα από θέληση. Από έρωτα. Αγάπη ή και κολασμένο πάθος. Γύρνα από επιθυμία. Μην πέσεις στην παγίδα.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη