Όλα είναι έτοιμα για το bachelor του Κωνσταντίνου.
Την τελευταία μέρα της ελευθερίας του θα τη γιορτάσουμε όπως του αξίζει.
Το σκηνικό το έχουμε στήσει ήδη, θα ξεκινήσουμε με πολλά τσίπουρα και μεζέδες. Άλλωστε η ευτυχία και ο πόνος πάντα συνοδεύονται με μυρωδιές αλκοόλ και φαγητού. Το μόνο που μας ζήτησε ο Κωνσταντίνος είναι να γίνει η γιορτή της νέας ζωής του δυο βδομάδες πριν το γάμο.
Δεν ήθελε να πάει τύφλα στο μεθύσι. Ήθελε να τη τιμήσει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο κι εκείνη η μέρα θα ήταν η δικιά τους. Η επίσημη αρχή της κοινής ζωής τους.
«Dead man is walking», θα φωνάζουμε έχοντας περάσει τη θηλιά στο λαιμό του. Η καζούρα μας θα είναι γεμάτη από αγάπη και το βράδυ θα καταλήξουμε με ένα μπουκάλι ουίσκι στην παραλία να θυμόμαστε τις τρέλες μας, τις όμορφες στιγμές τους και να ευχόμαστε κλαίγοντας για καλούς απογόνους.
Ανάμεσα στα τσίπουρα και την παραλία θα κάνουμε ένα πέρασμα από το στέκι μας, το ροκάδικο στη Λώρης Μαργαρίτη στο οποίο και γνώρισε την Άφρο.
Ένα τυχαίο βράδυ πήρε το μικρόφωνο και τραγουδούσε μόνο γι’ αυτήν. Έρωτας με την πρώτη ματιά.
Το bachelor του Κωνσταντίνου δεν θα είναι όπως τα κλασσικά που έχετε στο μυαλό σας. Δεν θα υπάρχουν επισκέψεις σε μπουζούκια και χώρους κολάσεως. Αυτά είναι για κάποια αντράκια ανασφαλή χωρίς εμπειρίες που αντιγράφουν τις αμερικάνικες ταινίες.
Ο Κωνσταντίνος κι εμείς χρόνια τώρα στις πορείες παλεύουμε για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα. Αν τώρα στηρίζαμε το εμπόριο σώματος, θ’ αδειάζαμε την ίδια μας την υπόσταση και δεν θα τιμούσαμε τον αδερφό μας.
Στο bachelor θα παίρνουμε τηλέφωνο την Άφρο και θα της λέμε πως θα τον απαγάγουμε, θα κάνουμε check-in στο αεροδρόμιο Μακεδονία με προορισμό την Κούβα. Με τα πούρα της θα γιορτάσουμε τη νίκη της αγάπης και της ζωής. Έχω την εικόνα του στα μάτια μου.
Ο Κωνσταντίνος θα τρέμει κάθε στιγμή, μήπως και δεν την κάνει ευτυχισμένη. Φοβάται μήπως δεν έχει προβλέψει κάτι, μήπως κάνει κάποιο λάθος και την στενοχωρήσει.
«Δεν είμαι έτοιμη για γάμο Κωνσταντίνε. Ακυρώνω τα πάντα. Συγγνώμη.» έσκασε το sms δυο μέρες πριν το bachelor.
Ο Κωνσταντίνος δεν ρώτησε γιατί. Δεν την πήρε τηλέφωνο. Μόνο εμάς πήρε. Μας αγκάλιασε. Ήπιαμε και πίνουμε.
Τέσσερα χρόνια και κοινά όνειρα στο βρόντο μ’ ένα sms.
Την αγαπά πολύ για να την πιέσει ν’ αλλάξει την απόφαση της. Άλλωστε δεν έχει νόημα. Η Αφροδίτη αναδύθηκε ένα τυχαίο βράδυ μέσα σε καπνούς και αλκοόλ υπό τους ήχους του Σωκράτη και του Θανάση ως όνειρο στην καρδιά του.
Μα το όνειρο δεν κράτησε πολύ, ήταν αερικό κι η Αφροδίτη μεταλλάχτηκε σε Αφρό.
Η ευτυχία και ο πόνος πάντα συνοδεύονται με μυρωδιές αλκοόλ και φαγητού. Κι εμείς πίνουμε και τρώμε στην υγειά του αδερφού μας. Και γιορτάζουμε την αγάπη του και τον πόνο του. Γελάμε και κλαίμε μαζί του. Και σήμερα ξεκινά η νέα ζωή του. Και αυτό είναι το δικό μας bachelor.
Συντάκτης: Αστέριος Αστερίου
