Περίοδος εξεταστικής! Το σπίτι έχει το μαύρο του το χάλι, βιβλία πεταμένα στο πάτωμα, κούπες από καφέδες και σακούλες από ντελίβερι παντού. Βλέμμα απεγνωσμένης αγελάδας, νεύρα τσιτωμένα, άγχος και βαρεμάρα ταυτόχρονα. Παραδέξου το, δεν είναι κι η καλύτερη περίοδος της ζωής σου.
Είτε είσαι πρωτοετό και τώρα μαθαίνεις τα της φοιτητικής ζωής έχοντας στο μυαλό σου πως «Πρέπει να διαβάσω τέλεια και να βγάλω καλούς βαθμούς» είτε φτάνεις σιγά-σιγά προς το τέλος και το αγαπημένο σου ρητό είναι το «Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι», αυτές οι μέρες είναι δύσκολες, είναι απεχθείς κι επονείδιστες.
Το μόνο πράγμα που σίγουρα έχεις για συντροφιά, και που περισσότερο αυτό κάνεις παρά διαβάζεις, είναι το να είσαι ονλάιν στο facebook. Σε καταλαβαίνω, ρε παιδί μου. Μόλις πας κι ανοίγεις το βιβλίο, νιώθεις τον εγκέφαλό σου να κολλάει. Βλέπεις τη νέα πληροφορία να θέλει να εισβάλει στο κακόμοιρο το κεφαλάκι σου και λες «Όχι φίλε, είμαι φουλ, δεν έχει χώρο για σένα, ξέρω ήδη πάρα πολλά για να βάλω κι άλλα εδώ μέσα».
Τι να κάνεις για να ξεσκάσεις λοιπόν, όταν όλοι σου οι φίλοι (λένε ότι) διαβάζουν, εσύ βρίσκεσαι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης γιατί πρέπει να το πάρεις απόφαση και να αρχίσεις να κάνεις το ίδιο, και φυσικά δεν έχεις καμία διάθεση να βγεις απ’ το σπίτι γιατί όλοι μιλάνε για την εξεταστική και το μόνο που παίζει να κερδίσεις απ’ την έξοδό σου θα είναι περισσότερο άγχος και μπόλικες τύψεις; Θα μπεις στο facebook.
Ανοιχτό βιβλίο από δίπλα, έχεις υπογραμμίσει και 3-4 προτάσεις γιατί ο κουλ ο φοιτητής μπορεί να μην ξέρει τίποτα, μπορεί να ξεκινάει το διάβασμα το βράδυ πριν να δώσει το μάθημα, αλλά τα ροζ, κόκκινα και κίτρινα υπογραμμισμένα είναι must. Βιβλίο λοιπόν απ’ τη μία, καφές από την άλλη και μπαίνεις facebook «Για πέντε λεπτάκια μωρέ». Το μεγαλύτερο ψέμα της ανθρωπότητας.
Πρώτα απ’ όλα, θα κάνεις like σε όλη την Αρχική Σελίδα. Like στους κολλητούς, like στα ζευγαράκια, like σε ό,τι κουτσομπολιό ή αθλητικό νέο δεις. Θα χωθείς στα Ανομολόγητα της σχολής σου «για να περάσει η ώρα» και θα σχολιάσεις τα πάντα, θα κάνεις tag τους φίλους σου και θα πιάνετε συζήτηση κάτω από οποιοδήποτε post, από αυτά τα ωραία του στιλ «Σε είδα στη Λέσχη 2:48 φορούσες μπλε μπουφάν μουσταρδί παντελόνι και γυαλιά με ροζ καθρέφτη, κάνε like να σε βρω» μέχρι τα κλασικά των ημερών «Σε θέλω όπως ο φοιτητής το 5άρι».
Μετά θα θυμηθείς τους πρώην και θα πιάσεις το ψαχτήρι. Θα αρχίσει να σε πιάνει ο πόνος. Θα αρχίσεις να αναπολείς, θα κοιτάς τις παλιές σας φωτογραφίες και θα ξεκινήσεις τα βογκητά «Αχ Μαράκι ποια εξεταστική, το κορμάκι σου θέλω μονάχα», «Αχ Γιώργο εγώ σ’ αγαπάω κι ας είσαι μαλάκας». Αν έχει ανεβάσει και κανένα τραγούδι ή καμιά φωτογραφία κι αρχίσεις να υποψιάζεσαι πως υπάρχει καινούριο αίσθημα; Ωχ αμάν. Έχεις ανοίξει Youtube, έχεις βάλει Βασίλη Καρρά να παίζει στο τέρμα και είσαι έτοιμος να ανεβάσεις το «Ποια με καταράστηκε».
Ανεβάζεις και μια φωτογραφία με τα απαραίτητα hashtags #naedw #dethaparoumeptuxiopote #exetastiki και τη βγάλαμε τη μέρα. Βασικά ποια μέρα; Την εβδομάδα βγάλαμε. Κάθε μέρα, τούτος ο φαύλος κύκλος ξανά κι απ’ την αρχή. Κάθεσαι στον καναπέ, «Θα διαβάσω σήμερα, πρέπει να σοβαρευτώ!» λες, και καταλήγεις μετά από δέκα ώρες, τέσσερις καφέδες, τρία πιτόγυρα και άπειρα δάκρυα, να ετοιμάζεσαι να ανεβάσεις καινούρια φωτογραφία προφίλ για το facebook.
Έμεινε μια μέρα για το μάθημα, ήρθε η στιγμή να διαβάσεις. Θα το πάρεις σερί. Το facebook θα παραμείνει ανοιχτό, αλλά θα το κοιτάς μονάχα με την άκρη του ματιού σου γιατί ξέρεις πως τα περιθώρια στένεψαν.
Φήμες λένε πως κάποιος, κάπου, κάποτε, διάβασε για την εξεταστική του χωρίς να ανοίξει facebook. Σίγουρα δεν ήσουν εσύ αυτός ο κάποιος, σίγουρα δεν ήμουν κι εγώ. Καλά κουράγια καμάρια μου.
Συντάκτης: Ιωάννης Καράπογλου
