Οι μουσικοί είναι ερωτεύσιμοι

Εσύ το ζήτησες κι εμείς το γράψαμε!

Στην ολοκαίνουρια στήλη του pillowfights φιλοξενούμε τις δικές σας ιδέες γι’ άρθρα. Συντάκτες κι αναγνώστες πιο κοντά από ποτέ.

Διάβασε, απόλαυσε και ζήτα!

Το θέμα ήταν μια ιδέα της Μαρίας.

Λίγα λεπτά ακόμα πριν ξεκινήσει η συναυλία. Ο κόσμος έχει μαζευτεί κι είναι ανυπόμονος. Ρίχνεις άλλη μια κλεφτή ματιά, τώρα οι παρευρισκόμενοι σου φαίνονται ακόμα περισσότεροι. Σταυρώνεις τα δάχτυλα και κοιτάς προς τα επάνω. Εύχεσαι και σήμερα να πάνε όλα καλά.

Φυσικά κι έχεις άγχος Μαρία, γιατί όχι, άλλωστε. Μπορεί να μην είσαι εσύ αυτός που θα ανέβει στη σκηνή, μπορεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι να μην έχουν έρθει για να δουν εσένα, αλλά αυτό δε σημαίνει, πως η έκβαση δε θα επηρεάσει και τη δική σου ζωή.

Απέχεις λίγα μόλις λεπτά, προτού ο άνθρωπός σου ανέβει στη σκηνή κι αποδείξει πόσο καλός καλλιτέχνης είναι. Εσύ όσο κανένας άλλος, γνωρίζεις πολύ καλά, τι έχει περάσει για να φτάσει μέχρι εδώ. Έδωσε ένα μεγάλο αγώνα, πάλεψε, ξεπέρασε εμπόδια και τώρα επιχειρεί να κερδίσει το θαυμασμό. Όχι το δικό σου, αυτόν τον κέρδισε καιρό πριν, τότε που τον έβλεπες να ξενυχτά με μια παρτιτούρα δίπλα του, σκαλίζοντας σύμβολα στο χαρτί, τα οποία εσύ δεν καταλάβαινες.

Πόσες νύχτες πέρασε σε ένα δωμάτιο, να δίνει μάχη με την έμπνευση και την καλλιτεχνική του φύση. Πόσα επίσης βράδια ξεσπάγατε ο ένας στον άλλον, εκείνος έβρισκε αφορμή να βγάλει από μέσα του όλη εκείνη την πίεση που τον έπνιγε κι εσύ με το πρόσχημα, πως άλλο ένα βράδυ ξαγρυπνάς εξαιτίας του, τον βοηθούσες, του έδινες το πάτημα για να ξεσπάσει. Ταυτόχρονα, βέβαια γινόσουν κι η έμπνευσή του, κάνοντάς τον να εξωτερικεύσει όλα τα συναισθήματα που φούντωναν μέσα του.

Τα θυμάσαι όλα αυτά τώρα την ώρα που τα φώτα σβήνουν. Βλέπεις μια σκιά να ανεβαίνει στη σκηνή, τόσο γνώριμη, όμως πιο ίσια κι ευθυτενής από πριν, μια σκιά που καμαρώνει και περηφανεύεται. Τα φώτα ανάβουν κι είναι όλα στραμμένα στον καλλιτέχνη. Οι άνθρωποι από κάτω φωνάζουν, χοροπηδάνε γύρω σου απ’ τις πρώτες κιόλας νότες. Εσύ απλά χαμογελάς, χαίρεσαι που επιτέλους βλέπουν κι αυτοί όσα εσύ είχες δει καιρό τώρα.

Δεν ήθελες να σταθείς στην πρώτη σειρά, στέκεσαι λίγο πιο πίσω. Το τραγούδι που παίζει το ξέρεις καλά, περιγράφει κομμάτια απ’ τη δική σου ζωή, απ’ την κοινή σας πορεία. Ίσως, κάποιοι να ερωτευτούν τον άνθρωπό σου εξαιτίας αυτού του τραγουδιού, δε σε ενοχλεί. Εσύ τα ένιωσες όλα αυτά προτού τα φώτα ανάψουν, ενθουσιάστηκες μαζί του, όταν ακόμα ο άνθρωπος αυτός καθόταν στις συναυλίες δίπλα σου, στο πλάι σου και μαζί χορεύατε και τραγουδάγατε. Αισθάνθηκες  τα πρώτα σκιρτήματα, τις στιγμές που σου σιγοτραγουδούσε τα άγνωστα τότε κομμάτια του.

Επέμενες να κυνηγήσει το όνειρό του, ήσουν εκεί τις στιγμές που λύγιζε κι ήθελε να τα τινάξει όλα στον αέρα και τον αγκάλιαζες όσο πιο σφιχτά μπορούσες. Έπειτα με φάλτσα φωνή επαναλάμβανες στίχους κι εκείνος γελούσε με τη νέα εκδοχή που έδινες στα κομμάτια του.

Τώρα το πλήθος γύρω σου τον χειροκροτεί, φωνάζει δυνατά το όνομά του. Το τραγούδι τελειώνει και πριν ξεκινήσει το επόμενο ζητά την προσοχή σας για λίγο. Τα φώτα χαμηλώνουν κι ένας προβολέας πέφτει πάνω σου «Για τη δική μου Μαρία, που είναι εδώ μαζί μου κι απόψε.».