Πώς μπορείς να προχώρησες τόσο γρήγορα;

Εσύ το ζήτησες κι εμείς το γράψαμε!

Στην ολοκαίνουρια στήλη του pillowfights φιλοξενούμε τις δικές σας ιδέες γι’ άρθρα. Συντάκτες κι αναγνώστες πιο κοντά από ποτέ.

Διάβασε, απόλαυσε και ζήτα!

Το θέμα ήταν μια ιδέα της Αναστασίας.

Ξέρω καλά πως στη ζωή όλα είναι ένα συνεχόμενο και ατέρμονο «πηγαινέλα». Άνθρωποι έρχονται, άνθρωποι φεύγουν. Άλλοι φεύγουν και δε γυρίζουν, άλλοι έρχονται  για να μείνουν. Σε αυτούς τους τελευταίους νόμιζα πως ανήκεις κι εσύ. Νόμιζα πως είχες έρθει για να μείνεις, έτσι είχες πει! Αυτό ορκιζόσουν κάθε φορά που σου έλεγα πως φοβάμαι μήπως σε χάσω. «Δε θα σ’αφήσω ποτέ» , είχες πει. Σε πίστεψα, είχα ανάγκη να σε πιστέψω. Μα έκανα λάθος τελικά. Έτσι έφυγες κι εσύ…

Αυτό που πραγματικά με θλίβει, όμως, δεν είναι πως απλά έφυγες, αλλά ότι προχώρησες τη ζωή σου με κάποια άλλη. Ξέρω, ίσως υπήρξαν στιγμές που σε κούρασα, που με κούρασες, που τσακωνόμασταν συνέχεια ακόμα και για ανόητα πράγματα, αλλά ποτέ δε μου πέρασε απ’ το νου ότι θα μπορούσες τόσο εύκολα και γρήγορα να είσαι με κάποια άλλη μετά από μας. Μετά από όλα όσα ζήσαμε. Κανείς απ’ τους δυο μας δεν υπήρξε τέλειος. Ποτέ μου δεν έψαχνα το τέλειο, αλλά το αληθινό. Και νόμιζα η χαζή πως το είχα βρει σε σένα.

Σε είχα βρει και σε έχασα, αλλά φοβάμαι πως κι εσύ θα χάσεις τον εαυτό σου. Και ξέρεις γιατί; Γιατί δεν ήσουν έτοιμος να προχωρήσεις. Δεν τις καταλαβαίνω αυτές σου τις βεβιασμένες και γεμάτες πανικό κινήσεις. Τι σε τρόμαξε; Φοβήθηκες μη μείνεις μόνος; Όσο υπάρχω εγώ, δε θα είσαι μόνος κι ας περνάς τώρα τα βράδια σου σε άλλη αγκαλιά. Όμως ειλικρινά, απάντησέ μου, πώς μπόρεσες να προχωρήσεις τόσο γρήγορα;

Για να είσαι με έναν άνθρωπο σημαίνει πως δεν κουβαλάς κάποιον άλλον μέσα σου. Έτσι είναι; Δεν υπάρχω πια μέσα σου; Με τόση βιασύνη διαγράφηκαν όλα; Οι συζητήσεις μας, οι βόλτες μας, οι βλακείες μας, το πώς κάναμε έρωτα, πάνε όλα αυτά. Τέλειωσαν οι σελίδες του βιβλίου μας κι είπες να ξεκινήσεις καινούριο τεύχος. Ή μήπως όλα αυτά που περιγράφω ήταν αποκλειστικά στη δική μου φαντασία; Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση!

Κι αν όντως τα κατάφερες κι έκανες μια νέα αρχή, τουλάχιστον πες μου τον τρόπο να το επιχειρήσω κι εγώ. Να κάνω κι εγώ βήματα γρήγορα προς τα μπρος. Είμαι σίγουρη ωστόσο πως  δε θα τα καταφέρω. Μη ρωτήσεις γιατί. Γιατί εγώ ακόμα νιώθω, ακόμα σκέφτομαι, θυμάμαι, ονειρεύομαι, ελπίζω. Ακόμα πιστεύω πως όλο αυτό που συμβαίνει είναι ένα κακόγουστα στημένο αστείο. Σαν πραγματικότητα, πάντως, δεν μπορώ να το δεχτώ. Περισσότερο με ταινία επιστημονικής φαντασία μου μοιάζει.

Εσύ με άλλη; Εσύ να κρατάς αγκαλιά άλλο σώμα; Καλά-καλά δεν τελειώσαμε ακόμα κι εσύ είσαι αλλού; Το άρωμά μου δεν πρόλαβε ακόμα να εξατμισθεί απ’ το σώμα σου, το χαμόγελό μου δεν έχει σβηστεί απ’ την τελευταία φορά που σε είδα κι εσύ μου ζητάς να δεχτώ πως έτσι απλά προχώρησες; Τόσο γρήγορα; Πώς γίνεται ρε γαμώτο;

Όσο κι αν δεν μπορώ να το δεχτώ, δεν πρόκειται να σ’ενοχλήσω. Επέλεξες μια άλλη ζωή που δεν έχει εμένα ως πρωταγωνίστρια. Ωστόσο, επειδή εγώ στ’ αλήθεια ένιωσα πολλά για ‘σένα, το μόνο που θέλω είναι να είσαι καλά. Να είσαι καλά κι ας είσαι μακριά μου…