Στα γενέθλια των κολλητών θέλουμε όσο τίποτα να είμαστε εκεί

Εσύ το ζήτησες κι εμείς το γράψαμε!

Στην ολοκαίνουρια στήλη του pillowfights φιλοξενούμε τις δικές σας ιδέες γι’ άρθρα. Συντάκτες κι αναγνώστες πιο κοντά από ποτέ.

Διάβασε, απόλαυσε και ζήτα!

Το θέμα ήταν μια ιδέα της Γεωργίας.

Το κολλητάρι σου έχει γενέθλια κι εσύ βρίσκεσαι κάπου μακριά, μισείς τα χιλιόμετρα που σας χωρίζουν, μαραζώνεις κι απογοητεύεσαι. Αλλιώς το ΄χες φανταστεί, αλλιώς θα ΄πρεπε να ΄ναι. Να είστε μαζί, να πίνετε, να γελάτε, να γιορτάζετε. Κι όσο κι αν ξέρεις πως δεν αμφιβάλλει για την αγάπη σου ούτε σου θυμώνει που δεν μπόρεσες να είσαι εκεί, δεν το ελέγχεις κι ίσως να σε πάρει λίγο από κάτω.

Έτσι κι η Γεωργία ξέρει καλά πως αν δεν είμαστε με τους φίλους μας στα γενέθλιά τους, ένα μέρος μας πονάει. Γιατί ξέρουμε ότι λατρεύουν να τους προσέχουμε, να τους φροντίζουμε και να τους λέμε «Χρόνια πολλά!», να τους κάνουμε να νιώθουν πόσο ξεχωριστή είναι πράγματι η μέρα, όσο ξεχωριστοί είναι κι εκείνοι με ανθρώπους που τους νοιάζονται γύρω τους.

Να χαμογελάμε προς τιμήν τους, να τρώμε μέχρι σκασμού κι έπειτα να σηκώνουμε τα ποτήρια ευχόμενοι στ’ όνομά τους. Να χορεύουμε σαν να μην υπάρχει αύριο κι όλα αυτά γιορτάζοντας τη γέννησή τους, γιορτάζοντας δηλαδή την ύπαρξή τους και το γεγονός πως υπάρχουν στη ζωή μας για να τους χαιρόμαστε.

Και ποιος δε θέλει να τον περιποιούνται και να φοράει το δικό του αόρατο στέμμα μία στο τόσο; Έτσι κι οι φίλοι, λατρεύουν να βλέπουν το ενδιαφέρον των ανθρώπων τους κι εμείς λατρεύουμε να τους το δείχνουμε λίγο περισσότερο εκείνη την ημέρα. Γι’ αυτό πονάμε. Επειδή είναι και δική μας ανάγκη, θέλουμε κι εμείς να τους δείξουμε πόσο σημαντική είναι η ύπαρξή τους στη ζωή μας και πόσο χαιρόμαστε που τους έχουμε για να μας την ομορφαίνουν.

Γιατί όταν βρίσκεις ανθρώπους που αξίζουν να λέγονται «φίλοι», όταν δώσεις μέρος του εαυτού σου σε αυτούς κι κάνουν κι εκείνοι το ίδιο, όταν υπάρξει τριβή, εμπόδια και πανηγυρισμοί και βρίσκεται πλάι ο ένας στον άλλος σε καθένα απ’ αυτά τα τέλη, τότε έχεις φτάσει κοντά στην ευτυχία -κι αυτό μας φοβίζει. Μας φοβίζει γιατί έχουμε μάθει ότι τα καλά συνήθως τελειώνουν γρήγορα κι εμείς τρέμουμε στην ιδέα πως μπορεί να τα χάσουμε.

Όμως, τι λέμε; Στα γενέθλια των κολλητών εμείς πρέπει να τους κάνουμε να χαμογελάνε, όχι να μελαγχολούν. Κι είναι αλήθεια πως μας πονάει που είναι μακριά και δεν μπορούμε να τους φροντίσουμε, δεν μπορούμε να τους πνίξουμε στις αγκαλιές και τις ευχές και να τους ακούσουμε να χαχανίζουν. Να τους δώσουμε δώρα ή να τους κάνουμε έκπληξη από εκεί που δεν το περιμένουν και να μείνουν να μας κοιτάζουν με γουρλωμένα μάτια. Να έρθει η χαρούμενη τσιρίδα τους στ’ αυτιά μας και να νιώσουμε την αγκαλιά τους να μας σφίγγει, να τους κάνουμε να νιώσουν όσο ξεχωριστοί κι ιδιαίτεροι είναι για μας. Κι αυτό είναι ίσως αυτό που πληγώνει περισσότερο· να ξέρεις τι θα κάνει χαρούμενο το κολλητάρι σου και να μην μπορείς να του το δώσεις.

Μακάρι να μπορούμε να είμαστε πάντα εκεί στα γενέθλια των κολλητών. Όμως ακόμα κι αν δεν είμαστε, θέλουμε να χαμογελάνε όλη μέρα, να φάνε πολλά γλυκά, χωρίς ενοχές κι αηδίες -μία φορά έχουμε γενέθλια- και να ξέρουν πως τους λατρεύουμε!