Υπάρχουν κι αυτοί που δεν είχαν ποτέ αληθινούς φίλους

Εσύ το ζήτησες κι εμείς το γράψαμε!

Στην ολοκαίνουρια στήλη του pillowfights φιλοξενούμε τις δικές σας ιδέες γι’ άρθρα. Συντάκτες κι αναγνώστες πιο κοντά από ποτέ.

Διάβασε, απόλαυσε και ζήτα!

Το θέμα ήταν μια ιδέα της Ευδοκίας.

Πόσο προνομιούχοι είμαστε οι άνθρωποι που έχουμε κοντά μας φίλους αληθινούς να βρίσκονται δίπλα μας σε κάθε μας στιγμή για να μοιραζόμαστε βιώματα, εμπειρίες, γέλια, δάκρυα, τρέλα; Να είναι εκεί, μαζί μας από τα πιο απλά μέχρι τα πιο δύσκολα, από τα πιο σημαντικά μέχρι τα πιο ασήμαντα. Από τα πιο ακριβά, όπως μια τρυφερή αγκαλιά, μέχρι τα πιο φτηνά όπως ένα ταξίδι γεύσης, στη δαγκωνιά μιας σοκολάτας στο παγκάκι της πλατείας.

Δεν έχει σημασία ο αριθμός. Αν έχεις έστω κι έναν τέτοιο άνθρωπο στη ζωή σου, ξέρεις πως κρατάς θησαυρό. Μην το θεωρείς δεδομένο, γιατί υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω που αναζητούν ακόμη το alter ego τους, το «αυτοκολλητάκι» τους. Όπως η Ευδοκία μας, που ακόμη δεν κατάφερε να ανακαλύψει και να γευτεί τη γλύκα της αληθινής φιλίας.

Σαν κι εκείνη σίγουρα θα συναντήσουμε πολλούς, που τα έφερε έτσι η ζωή και οι συνθήκες ώστε να μην έχουν δίπλα τους φίλους αληθινούς, παρά μόνο γνωστούς και παρέες ίσα για να περνάνε την ώρα τους. Έχουν ένα παράπονο πίσω από το βλέμμα τους και μια προσμονή για να μπορέσουν να βρουν εκείνο το πλάσμα που θα τους απλώσει το χέρι και θα ξεκινήσει η κοινή τους πορεία και η πολυπόθητη μοιρασιά. Άλλωστε η ζωή χωρίς την ύπαρξη αληθινών φίλων είναι γεμάτη κενά.

Στο κάτω-κάτω θες έναν άνθρωπο διαθέσιμο να βριστείς, να τσακωθείς, να διαφωνήσεις, να συμφωνήσεις, να κρατήσεις μούτρα, να πας σινεμά, να του γνωρίσεις το αμόρε, να κουτσομπολέψεις, να τον πάρεις τηλέφωνο και να χοροπηδήσετε από χαρά φωνάζοντας μέσα στα ξημερώματα και να σου φέρει σοκολατάκια και χαρτομάντιλα στο χωρισμό ή στην απογοήτευση. Να σου πει ότι βρωμάς ή ότι μυρίζεις όμορφα, να δανειστεί τη μπλούζα σου και να ξεχάσει να στη φέρει αλλά να σου πάρει το αγαπημένο σου cd κι ας χρειαστεί να κάνει διπλοβάρδια στη δουλειά. Να κλείσει το στόμα του όταν θες σιωπή και να στα χώσει ταρακουνώντας σε στις στραβές σου. Να ξέρει πώς πίνεις τον καφέ σου και να σου κλέβει τα συνοδευτικά μπισκότα χωρίς να σε ρωτήσει, βουτώντας τα στη σαντιγί σου.

Πώς να μην τ’ αναζητάει αυτά κάποιος; Αυτά αλλά και τόσα ακόμη που κρύβονται πίσω από τη λέξη φιλία; Πώς να μην νιώθουν μια πίκρα, όσοι προσδοκούν κάτι αντίστοιχο με την Ευδοκία; Κάθε φορά σε κάθε νέο πρόσωπο, καρτερούν να συναντήσουν το δικό τους ταίρι. Το φιλαράκι τους. Επενδύουν, ρισκάρουν, προσμένουν και αναμένουν, κάνοντας όνειρα κι έχοντας ελπίδες πως κάπου εκεί έξω υπάρχει κάποιος που θα τους πραγματοποιήσει την ευχή τους.

Το ότι δε βρέθηκε ακόμη ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν πρέπει να προκαλεί απογοήτευση, ούτε και κατηγορώ. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι μπορεί να προκύψει την ακριβώς επόμενη στιγμή. Κι αν απορρίφθηκες ή απέρριψες, ήταν στο πρόγραμμα να συμβεί. Οι φίλοι δε γίνονται παραγγελία με παράδοση κατ’ οίκον. Φιλίες ξεκινάνε από το πουθενά και καταλήγουν στο παντού, μέσα από μικρές ή μεγάλες στιγμές. Έτσι μαγικά, αρκεί να το πιστεύεις, να το θες και να είσαι ανοιχτός στις προκλήσεις και στις προσκλήσεις.

Σίγουρα ρισκάρεις. Άλλωστε όλες οι ανθρώπινες σχέσεις κρύβουν ρίσκο. Όμως είναι τόσα πολλά όσα κερδίζεις όταν βρεις τον άνθρωπό σου που λες ένα μεγάλο «χαλάλι» για όλα τα περασμένα. Όσο κουραστικό και λυπηρό είναι να μην έχεις φίλους, τόσο ξεκούραστο και χαρούμενο μπορεί να γίνει το επόμενο ακριβώς λεπτό σου ανακαλύπτοντάς τους. Η μοναξιά, όσο απαραίτητη κι αν είναι πολλές φορές, σου ζητάει και λίγη παρέα κι αυτό το ξέρουμε όλοι.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να απελπίζεται κανείς και να παραδίδει τα όπλα έτσι απλά. Κι αν δεν ήταν τυχερό να συμβεί μέχρι τώρα, το καλύτερο που μπορεί να σκεφτεί κάποιος είναι αυτό που λένε ότι το καλό πράγμα αργεί να γίνει. Κι ίσως αυτός ο αληθινός φίλος να υπάρχει ήδη κάπου τριγύρω, να έχει δώσει κάποια μικρά δείγματα και να περιμένει μια κίνηση, ένα κίνητρο για να δηλώσει το παρόν. Ρίξε μια ματιά γύρω σου λίγο πιο προσεχτικά, άνοιξε την αγκαλιά σου και χαλάρωσε τις άμυνές σου. Όλοι φοβόμαστε να μην πληγωθούμε, αλλά καμιά πληγή δε μένει ανοιχτή για πάντα.

Η φράση άλλωστε «δεν είχα ποτέ αληθινούς φίλους», αναφέρεται στο παρελθόν, αυτό που δεν ορίζουμε και δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Αντιθέτως, μπροστά μας έχουμε το παρόν και το μέλλον μας, τα οποία ίσως κρύβουν εκείνα που εύχεται και ονειρεύεται ο καθένας μας, ανάμεσα τους και αληθινούς φίλους.