Κράτα τους επικριτικούς μακριά σου

Κάνε λίγο την εικόνα στο μυαλό σου. Γνωρίζεις έναν άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας κι αρχικά είναι όλα ειδυλλιακά. Απολαμβάνετε ο ένας την παρέα του άλλου, βγαίνετε, μιλάτε με τις ώρες, έχετε πολλά κοινά σημεία και γενικά επικρατούν όλα εκείνα τα στοιχειά, που σε κάνουν να πιστεύεις ότι ένας τέτοιος άνθρωπος δεν μπορεί να έχει έρθει για κανένα άλλο λόγο στη ζωή σου, δεν είναι δυνατόν να συναντηθήκατε για τίποτα άλλο, παρά για να συντροφεύετε ο ένας τον άλλο με οποιονδήποτε τρόπο.

Κι εκεί σε, αυτό το τόσο υπέροχο τοπίο, που τα πουλάκια κελαηδούν, οι μέρες είναι ηλιόλουστες, τα νερά κελαρυστά, τσουπ εμφανίζονται τα πρώτα σύννεφα. Αρχίζεις και παρατηρείς κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά, αρχικά ανεπαίσθητες, σταδιακά, όμως, όλο και πιο έντονες κι ενοχλητικές. Δε δίνεις σημασία θεωρώντας ότι πρόκειται για τυχαίο γεγονός, ότι τα λόγια που άκουσες δεν έχουν κάποια βαθύτερη βάση, που θα έπρεπε να σε ανησυχήσει.

Κατά βάθος, όμως, γνωρίζεις, ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ακούς εκείνη τη φωνή που σου λέει ότι κάτι έχει αλλάξει. Κάτι δεν είναι όπως πριν. Η λογική σου θέλει να συμφωνήσει και πραγματικά, βλέποντας όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά γίνεται τα γεγονότα καταλαβαίνεις ότι δεν τίθεται ζήτημα λάθους ή παρεξήγησης.

Δεν μπορεί ο άνθρωπος που μέχρι πρότινος νόμιζες δικό σου –είτε φιλικά είτε ερωτικά– να σου φέρεται έτσι. Να σε προσβάλλει σε κάθε στραβοπάτημα. Να περιμένει –καρτερικά θαρρείς– τη στιγμή που εσύ θα κάνεις κάποιο λάθος, έστω κι αμυδρό, για να σε μειώσει, για να σε βάλει στη θέση σου, για να σου υποδείξει χαιρέκακα ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος.

Και στην περίπτωση που αυτό γίνεται από πραγματικό ενδιαφέρον και νοιάξιμο, πάει στο κάλο. Άλλα όταν ο άλλος έχει σαν στόχο να σε υποβιβάσει για να ανεβεί εκείνος, είτε ψυχολογικά είτε γενικά για να φανεί καλύτερος στον κύκλο σας, ιδιαίτερα μπροστά σε αυτόν, τότε είναι κάτι παραπάνω από κραυγαλέο το γεγονός ότι η σχέση σας δε βασίζεται στην αμοιβαιότητα, την υποστήριξη και την αλληλοεκτίμηση. Αντίθετα, πρόκειται για μια σχέση που ο ένας τουλάχιστον είναι υποδεέστερος, έστω και στη θεωρία. Ο ένας είναι χείριστης κι ο άλλος χειριζόμενος.

Εννοείται πως δε θες σχέση με τέτοιους ανθρώπους κι αν σου έλεγε κάποιος ότι έχει μπλεχτεί σε μια τέτοια αδιέξοδη κατάσταση, θα έσκιζες τα ιμάτιά σου ότι αυτές οι καταστάσεις δεν είναι υγιείς κι ότι θα πρέπει να λήξουν το συντομότερο δυνατόν. Έλα, όμως, που κάτι τέτοιο είναι αδύνατον όταν είσαι ο άμεσα ενδιαφερόμενος.

Αρχίζεις, λοιπόν, και δίνεις χρόνο, περιθώρια, προσπαθώντας να κρατήσεις μια απόσταση. Εντάξει, δεν είναι κι ό,τι πιο δραστικό, άλλα είναι που ακόμα διατηρείς την ελπίδα, που η διαολεμένη πεθαίνει πάντα τελευταία, ότι κάτι μαγικό θα επαναφέρει την τάξη των πραγμάτων. Ότι κάτι υπέροχο θα φέρει και πάλι την ηρεμία και θα αποκαταστήσει τα κακώς κείμενα. Ότι, εν πάση περιπτώσει, ήταν μια κακή περίοδος, που έπρεπε να περάσει η σχέση σας για να ωριμάσει και να αποδείξει ότι μπορεί να αντέξει στο χρόνο και στα δύσκολα.

Να σου πω, όμως, κάτι; Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Μην περιμένεις στιγμή και τελείωσε οτιδήποτε σε κρατάει πίσω και σε μειώνει ως προσωπικότητα κι ως οντότητα. Δεν έχεις έρθει στον κόσμο αυτό για να αποδεικνύεις κάθε φορά τα αυταπόδεικτα ούτε για να δικαιολογείσαι στον έναν και στον άλλον και να απολογείσαι γιατί είναι έτσι ο χαρακτήρας σου κι όχι αλλιώς.

Οι άνθρωποι αυτοί, δυστυχώς, δεν αλλάζουν. Κι όσο κι αν μας έχουν κάνει να τους αγαπήσουμε, κι όσο δύσκολο κι αν είναι να τους αφήσουμε να φύγουν –όσο το δυνατόν πιο μακριά μας– έτσι πρέπει να γίνει. Γιατί;

Γιατί πολύ άπλα οι άνθρωποι που αξίζουν να μας περιβάλλουν είναι αυτοί που θα μας εκτιμούν και θα μας αποδίδουν την άξια και την αγάπη που τους αποδίδουμε κι εμείς. Η σημαντικότερη σχέση στη ζωή μας είναι αυτή με τον εαυτό μας, εκείνον πρέπει να προσέχουμε και να αποδεχόμαστε πρώτα.

Να θυμάσαι ότι το σημαντικότερο πράγμα που μπορούμε να προσφέρουμε ο ένας στον άλλο είναι ο χρόνος.

Ο χρόνος που θα αφιερώσουμε για να μάθουμε, να αγαπήσουμε κάποιον, δε θα μας δοθεί ποτέ πίσω. Γι’ αυτό κι όταν βλέπουμε ότι κάποιοι μας χαραμίζουν και δεν εκτιμούν όλα όσα κάνουμε για εκείνους, το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να μας προσφέρουμε είναι να προχωρήσουμε στο επόμενο κεφάλαιο της ζωής μας, που δε θα τους περιλαμβάνει και θα έχει άπλετο χώρο για νέες γνωριμίες, με περισσότερο ενδιαφέρον κι αγάπη.