Δεν ξέρω αν είμαι για σένα

Βαθύ το τραύμα της επίγειας ζωής. Με θεωρείς τρελή; Ή μήπως με νιώθεις; Αντιθέσεις, αντιθέσεις παντού. Πόνος, τρέλα, χαρά, θλίψη, άγχος. Όλα. Είμαι φτιαγμένη γι΄αυτόν τον κόσμο; Κάθε μέρα αναρωτιέμαι. Πώς μπορώ να πάρω ευχαρίστηση όταν την ίδια στιγμή στον πλανήτη γη, παίζεται μια παράσταση του παραλόγου;

Χάνω τον φίλο μου από τροχαίο, κλαίω δίπλα στη μάνα του, ενώ την ίδια στιγμή μία άλλη ύπαρξη λικνίζεται πάνω σ΄ένα τραπέζι ζώντας την απόλυτη, στιγμιαία ευτυχία που σου χαρίζει μια φτιαχτή χημική ζάλη αυτοπεποίθησης. Ένα ζευγάρι κάνει έρωτα, πολλαπλοί οργασμοί διαπερνούν δύο σώματα χαρίζοντάς τους σωματική και συναισθηματική πληρότητα ενώ ένα παιδί χάνεται στα χέρια του απαρηγόρητου πατέρα του.

Πόσο σκληρός αυτός ο κόσμος. Το πάθος για ζωή που κρύβω μέσα μου, σείεται ολόκληρο. Θέλει να με γεμίσει ευτυχία και με ρίχνει στον έρωτα νομίζοντας ότι οι ορμόνες μου θα μου τη χαρίσουν απλόχερα. Πόσο σωστό και λάθος μαζί. Κινητήριος ο έρωτας και καταστροφικός.

Σε θέλω, σ΄αγαπώ, σε σκέφτομαι κι αρρωσταίνω. Σ΄έχει ανάγκη το κορμί μου και η ψυχή μου. Θέλω να στα δώσω όλα, να είμαι πάντα εκεί, να σταθώ στα δύσκολα πλάι σου, να σου προσφέρω· δεν ξέρω αν είσαι για μένα, εγώ είμαι για σένα πάντως. Θέλω να νιώθω αυτήν την ευφορία για πάντα. Το χαμόγελό σου είναι πρεσβευτής της. Με κάνεις να αισθάνομαι το πιο δυνατό και ποθητό άτομο στον κόσμο. Μπορώ να κάνω τα πάντα με σένα πλάι μου. Και τότε, μέσα σε μία στιγμή, η ζωή –αχ αυτή η ρημάδα η ζωή- σε χτυπάει αλύπητα επαναφέροντάς σε στην σκληρή πραγματικότητα. Ακόμη και ο έρωτας, αυτό το αξιοθαύμαστο συναίσθημα μπορεί να σε ξεσκίσει σε δυο λεπτά.

Δε νιώθω πια αυτήν την ένταση. Το ένστικτό μου με τραβάει να βρω αλλού συγκινήσεις. Λυπάμαι. Σ΄αγαπώ. Σ΄αγάπησα βαθιά, αλλά θέλω να ζω όπως γουστάρω εγώ. Θέλω να κυνηγήσω τ΄όνειρό μου, να φύγω να μείνω εγώ μ΄εμένα. Φτηνή η νύχτα που θα ζω κάθε βράδυ. Έχει όμως ένα είδος έξαψης που η φύση με έφτιαξε να το ζητάω. Είμαι αδύναμη, λυπάμαι. Λυπάμαι που πονάς, δεν ήθελα, ξέρω ότι θα΄ρθει κι η σειρά μου, γιατί όλα είναι κύκλος. Άκαρδος ακούραστος κύκλος που σε σέρνει χαρίζοντάς σου τις αντιθέσεις της της ζωής. Και τώρα; Είμαι γεμάτη ή κενή; Τι θέλω, τι χρειάζομαι, γιατί τα βάζω με τη ζωή; Και ποιο είναι τελοσπάντων το νόημά της;

Απάντησες; Σεβαστό, αλλά άκου κι αυτό: Το νόημα της ζωής υπάρχει, απλά εμείς δεν το ξέρουμε και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο θα δημιουργούνται για πάντα στο μυαλό μας όλα αυτά τα αδιέξοδα.

Δύσκολο το πέρασμά μας από αυτόν τον κόσμο. Κατέληξα. Δεν είναι για μένα. Με πονάει. Εύχομαι εσύ να μπορείς να ανταπεξέλθεις καλύτερα. Κάποιες φορές το προσπαθώ κι εγώ. Το παλεύω. Μερικές φορές τα καταφέρνω, αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ποια είμαι.

Δε με καταλαβαίνεις. Το ξέρω. Κάποιες φορές ούτε κι εγώ. Με κούρασε η παρακμή. Με μπούχτισε το δήθεν. Δε θέλω να εθίζομαι σε εφήμερες απολαύσεις. Δεν το παίζω κουλτουριάρα. Θέλω μόνο ν΄αγαπώ και ν΄αγαπιέμαι. Δεν είμαι γι΄αυτόν τον κόσμο σου λέω.