Ανθρώπινες σχέσεις. Ελάτε ας φωνάξουμε όλοι μαζί: τι δύσκολο πράγμα! Ας βγει ένας να μας πει ότι ποτέ στη ζωή του δεν ερωτεύτηκε, δεν πέταξε σε πελάγη ευτυχίας αλλά και δεν έκλαψε, δεν πόνεσε ο ίδιος ή δεν πόνεσε κάποιον άλλο, γιατί αυτό είναι ο έρωτας. Ups and downs. Κι όσο κι αν δε θες τις πίκρες, μπορείς να απαρνηθείς τις χαρές; Μπορείς να ζήσεις χωρίς την ενέργεια που σου μεταβιβάζει αυτό το ηλεκτροφόρο συναίσθημα; Μπορεί να είναι απλά ένα μείγμα ορμονών, δεν αντιλέγω, αλλά είναι σαν το πιο γλυκό ποτό. Κι όσο είσαι υπό την επήρεια, μόνο νηφάλιες πράξεις δεν κάνεις.
Οι συμπεριφορές είναι λες κι έχεις πατήσει στο off το κουμπί της συνείδησης. Ό, τι βγει. Αυθορμητισμός, περιλουσμένος με συναίσθημα κι ενθουσιασμό που ανακουφίζει την έξαρση του μυαλού σου. Όχι ότι είναι κακό αυτό. Ίσα- ίσα, μιλώ ως υπέρμαχος του γνήσιου συναισθηματισμού και της μη εκλογικευμένης συμπεριφοράς. Απλά, το θέμα είναι πως όταν αυτές οι ρημάδες οι ορμόνες καταλαγιάσουν ο εγκέφαλος κάνει switch mode και κόβει απότομα ταχύτητα σαν να ήπιες ελληνικό μετά από μεθύσι.
Επαναφέρει στο προσκήνιο τη λογική, τους φόβους και τα θέλω που τόσο βαθιά καταχωνιασμένα ήταν. Όλα χρειάζονται και οι δύο καταστάσεις έχουν κάτι να προσφέρουν. Κι ο φόβος λόγο ύπαρξης έχει. Αλλά όπως και σ’ όλα στη ζωή, το ιδανικό είναι η ισορροπία. Όντας λοιπόν στο πρώτο στάδιο, θα κάνουμε πράγματα που αργότερα θα φαντάζουν λάθος. Όχι ότι υπάρχουν λάθη και σωστά στις συμπεριφορές, αλλά το να αναγνωρίζεις ότι κάτι που έκανες τότε δε συνάδει με την τωρινή ιδιοσυγκρασία σου ή απλά το μετάνιωσες βρε αδερφέ, είναι σημάδι ωριμότητας.
Βέβαια όταν λέμε μετάνιωσες δεν εννοούμε να κάτσεις να χτυπιέσαι και να αυτομαστιγώνεσαι για κάτι που έκανες ήδη και με άλλες προδιαγραφές από τις τωρινές. Πάντα οφείλουμε να δίνουμε στον εαυτό μας το ελαφρυντικό της εκάστοτε συνθήκης. Η νέα σκοπιά, αυτή η ηρεμία που σου προσφέρει το μυαλό όταν αποστασιοποιείσαι είναι τόσο διδακτική που άξιζε τον κόπο όλη η διαδρομή. Εκείνα τα πρώτα δευτερόλεπτα της συνειδητοποίησης αισθάνεσαι για λίγο το κρυφό νόημα της ζωής. Σε κατακλύζει η βαθύτατη ικανοποίηση της αυτογνωσίας και της σοφίας. Έχεις τη δυνατότητα να ανέβεις σκαλοπατάκι στα μάτια του εαυτού σου. Δούλεψέ το, ψάξου, τεράστια ευκαιρία. Μην τη σπαταλήσεις προχωρώντας ασυνείδητα σε νέες εμπειρίες. Ειδάλλως μπροστά σου θα τα βρεις πάλι σκούρα.
Πάντα κάνουμε λάθη. Απλά τα καταλαβαίνουμε σε δεύτερο ή και σε τρίτο χρόνο. Χρειάζεται να πάρεις την απαραίτητη απόσταση από μια κατάσταση για να δεις καθαρά, χωρίς τον φόβο να σε καθοδηγεί χωρίς το συναίσθημα να παραληρεί κάνοντάς σε να εθελοτυφλείς. Μπορεί να πάρει αρκετό χρόνο, αλλά αυτό είναι το εναρκτήριο λάκτισμα της συναισθηματικής ωρίμανσης κι είναι όλα τα λεφτά. Μπορεί να συνειδητοποιήσεις πράγματα που δεν περίμενες, να τρομάξεις από αυτά που έχασες ή από αυτά που έχανες. Σίγουρα θα είναι αργά να περισώσεις τα παλιά, τα καινούργια όμως;
Τι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις τελικά; Μαθήματα. Δύσκολα αλλά ενδιαφέροντα μαθήματα, που σε ευαισθητοποιούν ή σε σκληραγωγούν αναλόγως του ήδη υπάρχοντα χαρακτήρα σου. Ίσως και να μετανιώσεις πικρά, ίσως και να ανακουφιστείς ποιος ξέρει; Ο χρόνος θα δείξει.
Συντάκτης: Γεωργία Βλασερού
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
