Γονείς από μικρή ηλικία και το παιχνίδι τώρα αρχίζει!

Παιδιά. Τι νιώθεις στο άκουσμα αυτής της λέξης; Άγχος; Ευτυχία; Αγάπη; Αθωότητα; Ευθύνη; Αν κοιτάξεις γύρω σου, η συντριπτική πλειοψηφία ακολουθεί το δρόμο του γονέα κάποια στιγμή, με ό, τι αυτό συνεπάγεται. Άλλοι βουτάνε στα βαθιά μικροί, άλλοι μεγαλύτεροι κι άλλοι πολύ μικρότεροι. Πόσο βαθιά είναι αυτά τα νερά όμως και τι ρόλο παίζει η ηλικία σ΄αυτό το ταξίδι;

Η αντίληψη πως πρέπει να κάνεις παιδιά μικρός λόγω κοινωνικών προτύπων και γονιμότητας έχει δώσει τη θέση της στη θεωρία πως κάνεις παιδιά όποτε νιώσεις έτοιμος κι αν θέλεις φυσικά, με τη βοήθεια πάντα της επιστήμης που έχει βρει τρόπο να προνοήσει κάθε τι που μπορεί να πάει στραβά. Οπότε, δίνεται πλέον η ευκαιρία στους ανθρώπους να επιλέξουν το πότε, μέσα σ΄ ένα μεγάλο χρονικό πλαίσιο χωρίς άγχος και πίεση. Παρ΄όλ΄αυτά κι ενώ χρόνος υπάρχει, όλο και περισσότεροι επιλέγουν να γίνουν γονείς αρκετά νέοι.

Είναι άνθρωποι που ίσως έτυχε να το κάνουν, αλλά είναι κι άλλοι που συνειδητά είπαν «θέλω να κάνω παιδί εδώ και τώρα». Ίσως ν’ ακούγεται περίεργο σε μερικούς, μα δεν έχουν όλοι οι νέοι τον ίδιο καημό να παρτάρουν, να ξενυχτήσουν, ή να ταξιδέψουν όλο τον κόσμο. Μπορεί το δικό τους όνειρο να είναι μια οικογένεια, απόλυτα σεβαστό και θεμιτό, όπως κάθε όνειρο σ΄αυτή τη ζωή. Όπως κι όλα έτσι και ο ρόλος του γονέα, έχει πολλές προκλήσεις ειδικότερα αν είσαι νεαρότερης ηλικίας.

Μία από τις σημαντικότερες είναι το οικονομικό. Κακά τα ψέμματα, όντας μικρός, το πιθανότερο είναι να μην έχεις κατασταλάξει επαγγελματικά. Ίσως ακόμη σπουδάζεις, ή μπορεί και να δουλεύεις, αλλά το λογικό είναι να μην έχεις καταξιωθεί επαγγελματικά. Τo κομμάτι αυτό μπορεί ηθικά να μην είναι προτεραιότητα στην ανατροφή ενός παιδιού αλλά πρακτικά είναι. Δεύτερο σημαντικό challenge είναι η πραγματική έλλειψη προσωπικού χωροχρόνου σε μια τόσο ενεργή ηλικία. Είναι αλήθεια πως ακόμα κι αν δεν είμαστε party animal, είμαστε σε μια καμπή της ζωής μας, που έχοντας τελειώσει τον ευχάριστο κυκεώνα που λέγεται σχολείο ή πανεπιστήμιο, θέλουμε λίγο να ξεκουραστούμε, βρε αδερφέ. Θέλουμε να νιώσουμε αυτό το συναίσθημα του -δεν έχω υποχρεώσεις-, για λίγο, ώσπου να μπούμε στον επόμενο ευχάριστο κυκεώνα που λέγεται εργασία. Κι ένα μωρό σίγουρα μόνο αυτό δεν είναι.

Αντιθέτως μπαίνεις σ΄έναν ιερό ρόλο και δίνεις ένα τεράστιο κομμάτι του εαυτού σου. Μέσα σ΄αυτό χάνεις και κάτι άλλο κάποιες φορές· τους φίλους σου που δε συμμερίζονται τις ίδιες απόψεις στην απόκτηση οικογένειας και φυσικά θα είναι δύσκολο να βλέπεις όπως πριν, για ευνόητους λόγους. Τέλος, μιας και τα παιδιά έρχονται χωρίς οδηγίες χρήσης και χωρίς δυνατότητα επιστροφής, όπως λέει και μία φίλη μου, αρκετές φορές που θα κρασάρουμε ή που θα δουλεύουμε ή που θα είμαστε ενδεχομένως στη σχολή μας, μαντέψτε ποιος τελικά θα περνάει τον περισσότερο χρόνο μαζί τους. Μαντέψατε σωστά. Η γιαγιά και ο παππούς, που τελικά γίνονται σοβαρώς εμπλεκόμενα άτομα στην ανατροφή του παιδιού μας.

Από την άλλη πλευρά και μένοντας στο ίδιο θέμα, όντας μικρός, έχεις και νεότατους γονείς, έτοιμους για δράση και ορεξάτους να μεταλαμπαδεύσουν γνώση κι ευτυχία στα εγγόνια τους που γι΄αυτούς συμβολίζουν κάτι πολύ πιο σημαντικό απ΄την φράση «του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου». Είναι γι΄αυτούς η ευκαιρία να ξαναμεγαλώσουν έναν άνθρωπο από την αρχή με περισσότερη σοφία προερχόμενη από τα λάθη που ενδεχομένως νιώθουν πως έκαναν κι αυτοί, μικρότεροι, στην ανατροφή τη δική σας. Εσείς πάλι θα ξεχειλίζετε από ενέργεια και ζωή έχοντας ένα παιδί, σε νεαρή ηλικία. Θα είστε ικανοί να ξενυχτάτε και να μην το θυμόσαστε την επόμενη εβδομάδα. Θα είστε ικανοί να σκαρφαλώνετε μαζί του στα βράχια και να κυλίεστε μαζί του στα χώματα. Θα είστε επίσης ικανοί ν’ αντέχετε τη βαβούρα πιο εύπεπτα. Μην τα υποτιμάτε αυτά. Είναι ζωτικής σημασίας, αλήθεια.

Συν τις άλλοις όταν θα μεγαλώσουν, εσείς θα είστε στα καλύτερά σας, στην πιο παραγωγική σας ηλικία, νεότατοι γονείς, έτοιμοι να αδράξουν τη ζωή τους ανεξαρτητοποιημένοι μερικώς από τα παιδιά τους που δε θα είναι ανήλικα και θ’ ανοίγουν τα δικά τους φτερά πλέον. Δε θα έχετε χάσμα επικοινωνίας επίσης, πολύ σημαντικό στην ανατροφή των ανθρώπων, αφού είναι το α και το ω στην ομαλή συμβίωση και στην άνεση έκφρασης. Τέλος, αυτό που θα μπορούσε να είναι ίσως το πιο θαυμαστό κομμάτι του να γίνεσαι γονιός μικρός, είναι πως μεγαλώνεις μαζί με το παιδί σου. Δε φαντάζεσαι πόσα μαθήματα ζωής παίρνεις από αυτά τα πλασματάκια. Ο γνήσια αθώος κι απλοϊκός τρόπος σκέψης των παιδιών πολλές φορές έρχεται κι αποστομώνει τον δικό μας φλύαρο και φορτωμένο τρόπο. Γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και πλάθεσαι από μικρός μαζί τους, όσο κι αν αυτό ακούγεται κλισέ.

Απ΄ όπου κι αν το πιάσεις, με ό, τι θέμα κι αν ασχοληθούμε, υπάρχουν πάντα οι δύο όψεις του νομίσματος. Ο καθένας αγοράζει αυτή που του ταιριάζει καλύτερα και που τον εξυπηρετεί. Δεν υπάρχουν θετικά κι αρνητικά, εμείς τα δημιουργούμε αναλόγως των αναγκών μας. Ας επιλέξουμε το καλύτερο για εμάς.