Όλοι οι φίλοι έχουν κάποιες κοινές συνήθειες που τους δένουν

Μεγαλώσαμε, το ξέρω δεν είμαστε, όπως παλιά, κάθε στιγμή μαζί. Έχουμε ευθύνες πια και δύσκολες μέρες στη ζωή μας, όμως αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορούμε να θυμόμαστε τις ανέμελες μέρες μας. Ξέρεις, έχουμε μία συγκεκριμένη μέρα, που θυμόμαστε τον αληθινό μας εαυτό, πέρα απ’ την καινούρια μας καθημερινότητα. Μία μέρα, που τίποτα και κανείς δε μας τη χαλάει, τη μέρα που γινόμαστε ξανά παιδιά, ξανά έφηβοι και μόνο γέλια και χαρά υπάρχουν γύρω μας. Μα φυσικά η μέρα που βρισκόμαστε με τους καλούς μας φίλους!

Οι ίδιες τρέλες επανέρχονται μπροστά στα μάτια μας, τα ξενύχτια μας μιλώντας όλο το βράδυ τόσο εύκολα για όσα δεν μπορούμε να πούμε στο φως της ημέρας. Πόσες φορές κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας και οι φίλοι μας έχουν την ικανότητα να μας φέρνουν αντικριστά με την αλήθεια; Πράγματι, ζούμε για εκείνη τη μέρα που θα δούμε την αλήθεια κατάματα εξαιτίας τους, αλλά αυτό είναι που χρειαζόμαστε για να ξυπνήσουμε απ’ τις υπόλοιπες μέρες που κοροϊδεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Τι θράσος! Πάλι καλά που έχουμε κι αυτούς.

Υπάρχουν κοντά μας στις δύσκολες στιγμές και στις χαρούμενες. Ακόμη κι αν μας χωρίζουν χιλιόμετρα, οι φίλοι βρίσκουν τον τρόπο -μοιάζει όπως τότε που δε μας άφηναν οι γονείς μας και υπήρχε πάντα τρόπος για εμάς. Δε σταματάω όμως στη μία μέρα, που χαρίζουμε στη μνήμη μας τα παλιά, έχει σημασία και το μέρος.

Ίσως να είναι ένα μέρος έξω απ’ το σπίτι, αλλά για εμάς να είναι σαν το σπίτι, ναι αυτό είναι το κατάλληλο. Ένα μέρος με τα πιο συχνά ξενύχτια, τις μεγαλύτερες συζητήσεις, τα πιο δυνατά γέλια και τα πιο πικρά δάκρυα. Εκείνο το μέρους, που ίσως θα ‘χει και απ’ τη γωνία του μια θέα που βλέπει στο κέντρο της Αθήνας, με αρκετό κρύο, αλλά με ζεστή παρέα.

Είναι εκείνο το μέρος που σου χαρίζει την ηρεμία του κι εσύ του χαρίζεις με τους φίλους σου τη συντροφιά σας. Αφού τα έχουμε όλα, τη μέρα, το μέρος κι εμάς όλα μπορούν να ζωντανέψουν σαν φλόγα ξανά. Στην πραγματικότητα καμία σημασία δεν έχει η ημέρα, ίσως λίγο το μέρος, αλλά πάνω απ’ όλα εμείς.

Έχουμε ακόμη εμάς κι αυτό έχει σημασία, όσα χρόνια κι αν περάσουν κι όσο μακριά κι αν βρισκόμαστε, είμαστε οι ίδιοι. Η ίδια ομάδα, τα ίδια, γι’ αυτό μη σας φοβίζουν τα χρόνια που περνάνε ή ότι μεγαλώνουμε και οι δρόμοι μας χωρίζουν.

Οι αληθινές φιλίες δεν τελειώνουν. Έχουν τον τρόπο τους και ζουν παράλληλα με τις ζωές μας, γι’ αυτό προσοχή στην επιλογή των ανθρώπων, που θα περπατάνε παράλληλα δίπλα σας. Να είναι άτομα που στις επιτυχίες να χειροκροτούν και στις λύπες σας να είναι ο ώμος που θα γείρετε. Σίγουρα κάποιοι θα χαθούν στην πορεία για διάφορους λόγους, αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι.

Να πιστεύετε στις αληθινές φιλίες και στην ικανότητά τους να μένουν ενωμένες στο χρόνο. Είναι ένα δώρο της ζωής προς εμάς να έχουμε μάρτυρες στην κάθε στιγμή μας. Μη χανόμαστε, λοιπόν, στο μεγάλο ωκεανό της καθημερινότητάς μας. Ας βρούμε στεριά για λίγη ώρα μία συγκεκριμένη μέρα, σ’ ένα αγαπημένο μέρος, μαζί με εκείνους τους λίγο ιδιαίτερους ανθρώπους για εμάς.

Ας είναι, λοιπόν, η σύντομη διέξοδος της εβδομάδας, ένα βράδυ κάτω απ’ το φως του φεγγαριού, σε μια θέα ακαταμάχητη στα μάτια μας, όπως πάντα μαζί με τους καλύτερους συνοδοιπόρους της ζωής μας. Ας μη φοβόμαστε πως αλλάζουμε, γιατί τίποτα δε θ’ αλλάξει όσο θα υπάρχουν αυτές οι νύχτες, αυτά τα μέρη κι αυτοί οι άνθρωποι κοντά μας -τα πάντα θα θυμίζουν το ίδιο, γιατί έτσι θα είναι!