Όταν ζηλεύει ο ένας μόνο απ' τους δυο υπάρχει πρόβλημα

Είναι η στιγμή που αναρωτιέσαι τι φταίει στη σχέση σας όταν καταλαβαίνεις πως ζηλεύεις μόνο εσύ ή βλέπεις πως ζηλεύει μόνο ο άλλος. Η αλήθεια είναι πως η ζήλια δεν είναι καλό πράγμα, αλλά πάλι καλό δεν είναι κι όταν δεν υπάρχει καν. Οπότε χρειάζεται ένα όριο κι ένα μέτρο και απ’ τους δύο.

Φυσιολογικά στην αρχή πάντα ζηλεύουμε και κατά τη διάρκεια της σχέσης, κι αυτή η ζήλια κρατάει ή πάλι κάποια μέρα σβήνει. Ε ναι! Εκεί είναι το πρόβλημα. Η ζήλια υποφέρεται όταν υπάρχει και απ’ τα δύο μέτωπα. Αντέχεις τους καβγάδες επειδή ακριβώς ζηλεύεις κι εσύ.

Αν όμως δε ζηλεύεις πια, όλα τα σκηνικά και οι διαφωνίες σού φαίνονται κουραστικά και περνάνε αδιάφορα απ’ τα αυτιά σου τα παράπονα, που έχει ο άλλος να σου καταθέσει με το θυμωμένο του εγωισμό στο κόκκινο. Κάπου εκεί, πρέπει ν’ αναθεωρήσεις για τη σχέση σου και μετά ίσως και για σένα. Αν καταλάβεις πως η φλόγα του πράσινου τέρατος έχει σβήσει από μέσα σου, τότε έχει χαθεί το ενδιαφέρον για το προσωπάκι που έχεις απέναντί σου.

Τότε λοιπόν έρχονται στο μυαλό σου οι τύψεις και οι ενοχές, γιατί να γίνεται όμως αυτό; Μην το βάλεις κάτω, προσπάθησε ν’ αναζωογονήσεις το χαμένο ενδιαφέρον. Πώς; Άρχισε να βλέπεις φαντάσματα, να σκέφτεσαι πως κάτι συμβαίνει, ακόμη κι αν δε συμβαίνει, βάλε τη φαντασία σου έστω και με το ζόρι να οργιάσει, για καλό σκοπό γίνεται στο κάτω-κάτω!

Αφού λοιπόν ανά ημέρα αρχίζεις και στήνεις μια παράλληλη πλοκή απιστίας στο μυαλό σου για τον άλλον, άρχισε να μετράς μέρες μέχρι το κατάλληλο ξέσπασμα. Όταν έρθει η στιγμή, πάρε μια βαθιά ανάσα κι αράδιασε όλα αυτά, που νόμιζες τόσες μέρες πως υπήρχαν.

Ο σύντροφος σίγουρα στην αρχή θα χαρεί, γιατί επιτέλους είδε ένα σημάδι στον ορίζονται, βρήκε νερό στην έρημο. Αλλά μην το θεωρήσεις περίεργο, συνέχισε το ποίημα της οργής σου δίχως ν’ ακούς κουβέντα και μην αφήσεις όρια για ν’ απολογηθεί ή να σου εξηγήσει. Πες τα και φύγε σαν κυρία ή κύριος.

Επόμενο στάδιο ο τηλεφωνητής. Δεν ακούς κλήσεις και δε βλέπεις μηνύματα πάνω από μία μέρα. Αφού ο σύντροφος βαρεθεί και σκεφτεί θα του περάσει, οπότε άστο για λίγο! Έτσι επιτυχώς περνάς στην επόμενη φάση που δε βλέπεις πια το κινητό σου να βαράει δίχως ανάσα κι η μέρα σου είναι κενή. Ε, ναι, λοιπόν ζεις την αδιαφορία στο πετσί σου.

Τότε αρχίζουν τα αληθινά αισθήματα ζήλιας, εγωισμού και παραλογισμού, βεβαίως. Μετά η φάση της επανάληψης όλης αυτής της τεχνητής ιστορίας που έφτιαξες με τη φαντασία σου παίρνει σάρκα και οστά σαν ένα ντεζά βου μέσα σε διάρκεια ελαχίστων ημερών.

Αφού ξεπεράσεις όλα τα στάδια και το μυαλό σου επανέλθει σε φυσιολογικούς ρυθμούς, και φυσικά είναι ακόμη δίπλα σου το ταίρι σου μετά απ’ αυτή την παράνοια που επέβαλες στον εαυτό σου για χάρη του, καταλαβαίνεις πως όταν δε ζήλευες και αδιαφορούσες ήταν πολύ άσχημο, αλλά ήταν και το μόνο ικανό πράγμα να σε κάνει να νιώσεις.

Γιατί λένε όλα πληρώνονται με το ίδιο νόμισμα, δίκιο είχαν. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής πάντα είναι να λυθεί το πρόβλημα που υπάρχει όταν ζηλεύει μόνο ο ένας και να δείξει ότι είναι υγιές για τη σχέση να ζηλεύουν και οι δύο. Παρ’ όλο που μερικές φορές μπορεί και να είναι τοξικό για τη σχέση.

Μη μας κακοφαίνεται η ζήλια στη σχέση μας γιατί είναι ένας τρόπος ενδιαφέροντος απ’ το ταίρι μας. Κι ας μην επιδιώκουμε να την καταπολεμήσουμε, γιατί χωρίς αυτή χάνονται τα πάντα. Η ζήλια είναι αναγκαία κι απαραίτητη σε μια σχέση, είναι πηγή ανανέωσης και κρατάει ζωντανή την ήδη υπάρχουσα φλόγα. Μερικές φορές μπορεί να είναι υπερβολική και να δυσανασχετούμε. Αλλά, ας μην ξεχνάμε ότι το άτομο που μας ζηλεύει, μας αγαπάει και μας νοιάζεται.

Η ουσία βρίσκεται εκεί.

Δεν είναι η ζήλια το νόημα, αλλά αυτό που την κάνει να υπάρχει και είναι όμορφο και στο κάτω-κάτω το χρειαζόμαστε. Γι’ αυτό λοιπόν όλα τα συναισθήματα πρέπει να είναι αμοιβαία ακόμη και η ζήλια γιατί έτσι όλα είναι ισορροπημένα και η ισορροπία είναι σημαντική στη ζωή μας. Επομένως, δεν είναι πρόβλημα στη σχέση αν υπάρχει ζήλια. Ακούγεται περίεργο, αλλά η απόδειξη είναι παραπάνω. Αν δεν την καταλάβατε, ξαναδιαβάστε το.